متن مترسک

یک مترسک خریده ام
عطر همیشگی ات را به تنش زده ام؛
گوشه اطاقم ایستاده!
درست مثل توست؛
فقط اینکه روزی هزار بار مرا از رفتنش نمی ترساند...!

نزدیک شدی
کمی آرام گرفتند
بادلرزه های آستینم
صاف کردی
کلاهِ کج حالم را
و خستگیِ امروز را
از نگاهم تکان دادی
اما دهان
دهانم برایت مهم نبود
مهم نبود کلماتِ آن
کلماتی شبیه دوستت دارم
دوستت دارم های یک مترسک
- او دوستت دارد دخترِ مزرعه ! -
«آرمان...

پوست تخمه ها
آفتابگردان ها را
پای مترسکِ مصلوب کشانده است
بینوایان نمی دانند
کلاغ کیست
آفتاب کجاست
«آرمان پرناک»

نه! /
درست گمان کردی! /
برایت غریبانه آشنام/
کمی کنار بزن برف ها را /
منم! /
همان مترسکِ قدیم /
که زمستانِ نبودت /
از او /
یک آدم برفی ساخت
آرمان پرناک

من مترسک، من گُنه کاری که جرمش عاشقی ست /
دوست دارم گندمت را، دار سویم می رود...
«آرمان پرناک»

هجوم خزان بود و
تاخیر بهار
ورنه تقصیر مترسک نیست؛
-- زردی این باغ!


زانا کوردستانی

مو براش دریا شدم او با برکه میپرید!
مو براش فردا شدم؛ به گذشته میرسید…
مو یه دنیا آرزو او جلو پاشو میدید…
صاف بودم عین دشت؛ ولی بام صادق نشد!
مو براش عشق شدم؛ ولی بام عاشق نشد
غرق عشقش میشدم؛ یک دفعه قایق نشد…
آی مترسک! چشاتو واکن...

کلاغ می پرید..
باد تندی می وزید..
مترسک افتاد...

پس از درو.../
کلاهم را بر می دارم/
از سر مترسک

عاشق مزرعه بود اما؛
قار قار بی امانِ کلاغ ها
فهمِ مترسک را
کور کرده بود!


-زانا کوردستانی

بی هوده ست تسلای مترسکی
میان مزرعه ای سوخته،
وقتی خودش،
با دست های نداشته اش
خاکسترش را به باد می سپارد!



زانا کوردستانی

فرناندو پسوا :

یک مترسک خریده ام
عطر همیشگی ات را به تنش زده ام ؛
گوشه ی اتاقم ایستاده
درست مثل توست
فقط اینکه روزی هزار بار مرا از رفتنش
نمی ترساند...!

مزرعه مُرده است
صدای نفس های باد را میشنوی؟
مترسک آن طرف جالیز منتظر های و هوی کلاغ های سیاه مانده است...
مزرعه مُرده است
کسی انگار از آنطرف گندم زار مرا صدا می زند
منی که یک عمر است که زمستانم...

غزل ماه
سر فصل تماشایی پاییز خودت باش
گلبانگ هواخواهی گلریز خودت باش

همپای زمستان اگر از جاده گذشتی
زیبائی و بارانی و مه ریز خودت باش

تا چند از این گوشه به آن گوشه پریدن
ای پوپک دیوانه گلاویز خودت باش

شب تا سحر از نغمه بیهوده چه حاصل...

اگر از آدمی ترسناک تر بود
کجا تمثال ما می شد مترسک
حجت اله حبیبی

مزرعه زیر هجوم
و
مترسک، شب و روز
مترسک، جیغ و باد
مترسک، ترس و لرز
قارقار ... مترسک تنها
چه کسی جیغ مترسک را شنید؟

قومِ قارقار یک طرف
و مترسک یک طرف.
باور کن،
مترسک هم
گاهی می ترسد.

(آرمان پرناک)

کلاغ که پر گرفت،
گونه های مترسک
از تنهایی خیس شد!.



سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

مترسک؛
مَرد بیخیال مزرعه بود
گندم هایش را بُردند
و او
همچنان می خندید...

قصه تلخ عشق مترسک به کلاغ حاصل مرگ همان مزرعه سبز شده است...

مزرعه در التهاب غرش ابری غریب خوابیده است
و من
با قلبی خمیده، صاف ایستاده ام
تا سینه پهلوهای کهنه ام
خشک شوند

من تاراج مزرعه را
به بوسه های کلاغی فروخته ام
که چشمان سیاهش
مسلوک شده بر سینه ام
و سالهاست ردپایش را
در اسارت باد و باران...

هر روز برای مترسک مزرعه

از زندگی می گفتم ...

گندم می گفت :

شب ها که تو خوابی ،

مترسک تا صبح گریه می کند ...!

تو را دل برگزید و کارِ دل شک بر نمی دارد
که این دیوانه هرگز، سنگِ کوچک بر نمیدارد

تو در رؤیای پروازی، ولی گویا نمی دانی
نخِ کوتاه، دست از بادبادک بر نمی دارد

برای دیدنِ تو آسمان خَم می شود اما
برای من کلاهش را مترسک بر نمی...

چون مترسکی مصلوب
بر مزرعه تنهایی خویشم ،،

ارس آرامی