متن چای

مردم شهرم همیشه عجول بوده اند
همیشه همه ی کارهایشان را با عجله انجام داده اند، چای را داغ سر کشیدند، پشت ترافیک بوق را یکسره کردند، شب را با استرس خوابیدند و صبح را با عجله سمت کار دویدند
در پیاده رو به هم خوردند و بَد و بیراه...

بدنت بکرترین سوژه ی نقاشی ها
و لبت منبع الهام غزل پاشی ها
با نگاهت همه ی زندگی ام بر هم ریخت
عشق شد ساده ترین شکل فروپاشی ها
چشم تو هر طرف افتاد فقط کشته گرفت
مثل چاقو که بیفتد به کف ناشی ها
ماهی قرمزم و دلخوشی ام...

من دختر شیرین سخن دورهٔ قاجار
تو پست مدرنی و مضامین دل آزار
من اهل دل و چای هل و لعل نگارم
تو اهل شب و شعر سپید و لب سیگار

شرم چشمانت چه لذت بخش و جاویدانه بود
آفتاب چشم تو با قلب من بیگانه بود

روزها در حسرت آغوش ممنوع تو رفت
عاشقی با تو به سان عاشق دیوانه بود

چای کم رنگی که با تو عاشقانه نوش شد
بهتر از آن جام مشروبم دراین میخانه بود

تا غم...

یک فنجان چای
اضافه دارم و

حرف هایی
که تو را می خوانند!

چای و باران
لب دریا
زیر آسمان زیبا
با وزش های فراوان
و صدای گرم جانان
بکشد ناز تو را چون
گل زیبای بهاری
و صدای گرم خورشید
در سحرگاه طلایی
همچو دریای دل آرام
و نوازش فراوان
بگذرد از دل من تا
بکنم نگاهی زیبا
به تنین آسمانی
و...

درست است دراین روزهای دونفره کسی را ندارم تاعاشقانه هایمان راباهم قدم بزنیم ...
اما خداروشکر همچون تویی را دارم که متکی به گرمای جیب های خودمان قدم بزنیم وبه این تنهایی بخندیم!
توهستی تا برای اینکه حسادت امانمان رانبرد به کافه رفته و دوستانه چای بخوریم..
میدانی درست است...

چای هم طعم_تو را دارد
آن قدر که
از گلویم پایین نمی رود
همان جا می ماند
بغض می شود
و قطره قطره از نگاهم می چکد

من چای را با دارچین دوست دارم،
قهوه را با شکر،
و تو را با تمام تلخی و شیرینی ات

از یک جایی به بعد
دلت میخواهد همه چیز را واگذار کنی
نامه استعفایت را روی میز دنیا بگذاری …
کیفت را برداری و به دورترین جایی که
می شناسی بروی
چای بنوشی
سیگارت را دود کنی
و به هیچ چیز فکر نکنی …
از یک جایی به بعد
دلت...

دلم هوای چای دست های تو را کرد
یک استکان پر رنگ
چای دست های تو
خوب می داند
آدم چه مرگش می شود زیبا !

امان از روزی که از الوان روزگارسیاه قسمت کسی شود.
سیاهی روزگار غم برمی آورد و غم هم که خانه خراب،مأمنی ندارد جز قلب.می زند بر قلب و در خفایای سرخش آنقدر مویه سر می دهد که قلب طاقت نیاورد و اشک غم را سوار بر دوش دم،روانه ی کل...

چای ات را بنوش
شعر بگو
رو به روی پنجره بایست
و به بارانی که نمی بارد
خیره شو..
زندگی همین لبخندهاست
که خودت باعث َش شده ای!

چای و غزل و پنیر و گردو هم هست

انجیر و نبات و شهد کندو هم هست

صبحانه ی من چقدر شیرین شده، چون

در سفره ی من خاطره ی او هم هست

چایِ طَعمی
فقط چای
با اسانسِ لبخندَش...
آن هَم در یک
عصرِ خسته یِ کاری...

پاییز همان قاب عکس خاک گرفته ی
دلدادگی هایمان است که تو آخرین بار
قول آمدنت را داده بودی
ومن هر روز صبح کنار پنجره با چشمانی مضطرب آخرین برگ های این درختان را می شمارم
نکند آخرین برگ هم به زمین بنشیند و تو نیایی
پاییز یادآور بوی قدم...

بی تو چای وعسل صبح برایم تلخ ست،
پس بیا ای همه ی علتِ شیرینی ها...

مثل یک تابلوی نیمه ی نفرین شده ای
دست هر کس که به سوی تو بیاید، قلم است

عشق را پس زدی ای دوست، ولی پیش خدا
هر که از عشق مبرّا بشود، متهم است

می روی، دور نرو، قبل پشیمان شدنت
فکر برگشتن خود باش و زمانی که کم...

دوستان ناب
دوستی با بعضی آدم ها مثل نوشیدن چای کیسه ایست.
هول هولکی و دم دستی.
برای رفع تکلیف .
اما خستگی ات را رفع نمی کنند.
دل آدم را باز نمی کند. خاطره نمی شود.

دوستی با بعضی آدمها مثل خوردن چای خارجی است.
پر از رنگ و...

تو همانی که می شود
چای را کنارت
بدون قند...
شیرین نوشید

دیوانه نیستم
فقط
گاهی خیالت
می اید
روبرویم می نشیند
برایم چای می ریزد

از عشق همین خاطره می ماند و بس !

گلدان لب پنجره می ماند و بس !

ازآن همه چای عصر گاهی با هم

بر میز دو تا دایره می ماند و بس !

صحبت از ماندن یک عمر بماند به کنار
قدر نوشیدن یک چای بمانی کافیست ...

تمام‌قند‌های‌
توی‌دلم‌را
آب‌کردم‌برای‌تو
برای‌توکه‌‌چایت‌راهمیشه
تلخ‌می‌خوری
خاک‌برسرت...