متن یار

دارم گله ای از تو که دنیای منی
دل دل نکن ای یار تو زیبای منی

من منتظرم با همه ی خاطره ها
پاییز شده بیا که رویای منی

-بادصبا

بعضی موقع ها خودمون دوست نداریم حالمون خوب شه…
چون «درد» آخرین حلقه ی اتصالمون به چیزیه که از دست دادیم...!

خدایا چرا چنین است؟
تا یک بار بیاید، هزار مرتبه نمی آید!
یار را می گویم.





شعر: ئاری عبدالطیف
برگردان: زانا کوردستانی

نامه ای به یار:)
سلام من به تو...
ای یار مرا گاهی نگاهی
امیدم ده که امیدم تو باشی
دل را گفتمش که تو را چه شده است؟
گفت:تنگ یار است و در انتظار آمدنش...این دل بی قرار به وقت دیدار قرار گیرد.
نمی آیی؟

قلم بر روی کاغذ ،به، عجب رقصی زند اینک

قیامت میکند بر پا ،که از یارم، غزل گویم
صبا

در عمقِ غزلهایم، دانی، که تو را خوانم
ای یار، تویی در دل، همراهِ تو می مانم

دل برده ای از ما، چه شیرین سخنی یار

بنگر، که چه کردی، تو با این دلِ بیمار

بی عشق عبور از دل طوفان نتوان کرد
بی یار سفر از غم و باران نتوان کرد

در معرکه عشق نیاز است به مردی
رندانه گذر از دل خوبان نتوان کرد

اسرار دلم جمله خیال یار است

آخر ای باد صبا بویی اگر می آری

سوی شیراز گذر کن که مرا یار آنجاست

ﻗﻄﺮﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ... ﻧﻤﯽﺑﺨﺸﺪ ﮐﺴﯽ؟
ﻟﺤﻈﻪﺍﯼ ﭘﺮ ﻣﻬﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ... ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺴﯽ؟

ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﺎ ﺷﻮﺭ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ... ﻧﻤﯽﺭﻗﺼﺪ ﮐﺴﯽ؟
ﭘﺮﺗﻮﯼ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ... ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﺪ ﮐﺴﯽ؟

ﻭﺯﺷﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ... ﻧﻤﯽﺟﻨﺒﺪ ﮐﺴﯽ؟
ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﯾﺎﺭ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ... ﻧﻤﯽﺁﯾﺪ ﮐﺴﯽ؟

ﯾﮏ ﻗﻤﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ... ﻧﻤﯽﺑﺎﺯﺩ ﮐﺴﯽ؟
ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏ ﻧﺎﺏ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ... ﻧﻤﯽﺭﯾﺰﺩ ﮐﺴﯽ؟...

مقدار یار همنفس چون من نداند هیچ کس

ماهی که بر خشک اوفتد قیمت بداند آب را

مثلِ باران افتادم به دلَت
راست می گویند هر اُفتادنی پایان کار نیست،
این افتادن آغازِ دلدادگیست.

قهر است کار آتش گریه ست پیشه شمع

از ما وفا و خدمت وز یار بی وفایی

بهار آمد و بوی یار می آید
پرستو نغمه خوان از آن دیار می آید
به هر دشت دمن بینی
نگار زلف یارم را،دل من عاشق و دلدار می آید
بشویید خانه دل را
بخندانید آن گل را
که بوی یار می اید که بوی یار می آید

تو همانی که ز دیدار نگاهت مرا طاقت نیست

منم آن یار که در سردی شب های غمت می ماند!

هستم به وصال دوست دلشاد امشب

وز غصهٔ هجر گشته آزاد امشب

با یار بچرخم و دل میگوید

یارب که کلید صبح گم باد امشب

آخرین لحظه ی این سال کجایی بی ما؟
یار باید همه جا پیش عزیزش باشد

پر است ساک من از خرده ریزهای عزیز
پر است خاطرم از خاطرات یار و دیار

چنان ای یار گل پوشم
بکش در تنگ آغوشم
کزین عطر تنت جانا
من دیوانه مدهوشم

ای یار
همسفر توأم
تا جان
به تن دارم

خسته ام با دل زارم چه کنم
شب مهتاب که شد
با تو،نگارم،چه کنم...
وقت صبح وقت اذان
وعده یاران که رسید
با در میکده و بوسه یارم چه کنم
بوسه یار کجا عاشق دلدار کجا
من دیوانه بدنبال نگارم
چه کنم
خسته ام با دل زارم چه کنم...
خسته...

ای که از یار نشان می طلبی، یار کجاست؟

همه یارند، ولی یار وفادار کجاست؟