متن بهانه

این روزها
حجم عظیمی از وحشت چشم ها
بالای گیوتین ماسک لعنتی
نفس تاریخ را بریده است
و من باز فکر می کنم
ما می توانیم
آرامش کوتاهی را برای زمین بهانه کنیم

مُچ اندازی بهانه بود
برای روبروی "تو" نشستن
من سال ها پیش
به "چشمان تو" باخته بودم...
.

بهانه هایم برای توست ای مرد عاشق.....
آیینه ی روبروی خورشید...
اینبار از سفر باز میگردم، بی بهانه، بی دلهره....
وای چگونه بخوانم اذان دلدادگی ام را....
چگونه تیمم بر موهای پریشانت خواهم کرد.....
برگ به برگ، خزان خزان. تمام شد پاییز و نیامدی......
گاه ها چه زیبا بودند وچه...

بخند
و بهانه ای بده
به دست دل
برای زنده ماندن

کنج خلوت من یعنی
بهانه هایی که داشتم و
نیامدی تا تمام شود
دردهایم که با من همین جا
خاموش نشست و زخم کرد
تا آبم کند
دعایی که هر بار
بیشتر اجابت نشد
من اینجا بی تو
یادم رفت نفس بکشم
و همه یادشان ماند
من بی تو
همانم...

من این روزها حالش خوب نیست...
بیتابی میکند...بهانه ی تو را میگیرد
کاش قبل رفتنت گفته بودی چطور آرامش میکردی

تو بهانه ی منی! به دستِ️
هیچکس نمیدهَمَت...!

می دانی جان من

روابط پیچیده ی پرنده های مهاجر را
و اشیای مه گرفته ی یک اتاق تنها
گرسنگی های ریخته شده از دهان بچه ها
اندوه موازی سیم های مرزی برق
خیابان های فراموش شده از نقشه ها
بشکه های جامانده از خلیج
پل های ریخته شده روی...

.


هر صبح
زندگی برای ادامه پیدا کردن
به دنبال بهانه می گردد
و چه بهانه ای
زیباتر از چشمانت.

عشق

️️️

من چه چیزی را بهانه کنم؟

که به تو برگردم

که به تو پیامی بفرستم

از بخت بد نه کتابی پیش تو جا گذاشته ام

نه عطری؛ نه شالگردنی

برای یک تبریک ساده هم هیچ مناسبتی با تو همخوانی ندارد

نه پزشک شده ای؛ نه مهندس و نه...!

از تولدت...

بهتر است هیچ بهانه ای نیاوری تا اینکه بخواهی بهانه ای بد تحویل دهی.

در زندگى هر شخص
باید کسی باشد براى دوست داشتن
که انگیزه شود
براى گذراندن روزهاى تکرارى
که بهانه شود
براى خواب هاى شبانه
که تجربه کند
دلهره ى نگاه هاى زیر چشمى را
و مزه مزه کند
شیرینى لبخندهایی که بی هوا روى لب مى نشیند
در زندگى هر...

آغوشت را
باز کن تا تپش های تند قلبم را
به اقیانوس آرام برسانم
آغوشت را باز کن تا هراسی را که
در دلم دلواپسانه
تورا بهانه می کند
به تسکین برسانم

پاییز باران شعرو جنون..
بهانه اند که از تو بگویم،
مقصد چشم های توست️ ....
وگرنه
من کجا و شعر گفتن کجا؟!

دل بسته به سکه های قلک بودیم...
دنبال بهانه های کوچک بودیم
رویای بزرگ تر شدن خوب نبود ؛
ای کاش تمام عمر
کودک بودیم!
.

تُ بارانیت را بپوش
من چتر برمی دارم ...
بغض هایمان را که قدم زدیم
باران را بهانه کنیم ...
و دلتنگی هایمان را
روی شانه های هم
بباریم !!

قطعا چیزی از قلبت نوشیده ام
یا عطر تنت را بوییده ام ...

که دلم
مدام بهانه تو می گیرد
و
بی قرار است...!️

️️️

هر بار که می خواهم
به سمتت بیایم
یادم می افتد
دلتنگی
هرگز بهانه خوبی
برای تکرار یک اشتباه نیست .

عزیزِ لحظه های من
دلم شانه های امن تو را میخواهد
چه کنم دل است و کارش عاشقی
عشق کاری کرده
به هر بهانه ای هوای تو کند...

قطعا چیزی از قلبت نوشیده ام
یا عطر تنت را بوییده ام ...

که دلم
مدام بهانه تو می گیرد
و
بی قرار است...! ️

️️️

انگار قبل از آمدنت،تو را دوست داشتم!
انگار تو را در جایی و در جهانی دیگر دیده بودم
انگار همه آن چیزهایی را که دوست داشتم را میدانستی و
همه آنها را در تو می دیدم.. انگار تمام رویاهایم تکه تکه بهم چسبیده بود و آرزویی را که در دلم...

خدا را چه دیدی عزیزِدلم؟!!
شاید سال ها بعد ...
به ب هانه ی نوازشی،
قلبِ تو را در آغوش بگیرند...!
تک تکِ دردهایی که ،
به جانم آویخته ای

دلم دائم

بهانه ی تو را می گیرد

جز اینکه دوست داشتنت را

برایش شعر کنم

چه کاری از دستم بر می آید .

این روزها...
دلم بهانه گیر شده است !
یک فنجان قهوه
مقداری ارامش
کمی "سکوت"
یا ...
این ها همه اش بهانه است!
این روزها دلم فقط تو را می خواهد ...