خسته ام اقا قاضی مثل هیزمی که خاکستر شده ولی بازم ازش انتظار دارن بسوزه :)
خسته ام از گریه های بی دلیل خسته ام از قاصدکهای علیل خسته ام از آمدن های دروغ خسته ام از چشم های بی فروغ خسته ام از جاده ی بی انتها خسته ام از دستها رو به دعا خسته ام از خاطرات تلخ و سرد خسته ام از غصه...
خسته ام کاش کسی حال مرا میفهمید یا که دل با غم و اندوه جهان میجنگید خسته ام کاش که این بغض گران سر برسد عمر دنیای من ای کاش به اخر برسد نه به غربت دل من شاد و نه در خانه دوست زخودی خوردم و از دوست رسد...
خسته ام مثل یک بیمار که میداند زنده نمیماند ولی به خودش قول خوب شدنش را داده است
═══••✿°•☔🌧•°✿••═══ از هرچی به ادبیات مربوط باشه یا نباشه متنفرم؛ مکالمه ها حوصلم رو سر می برن؛ دیدار با آدما خستم می کنه.... خوشحالی و ناراحتی اطرافیانم روحم را مچاله می کنه.
خدایا خسته ام ... از این زندگی ... از این دنیای به ظاهر زیبا ... از این مردم که به ظاهر صادق و با وفا ... خسته ام ... از دوری ...از درد انتظار از این بیماری نا علاج خسته ام از این همه دروغ و نیرنگ خسته ام ...
گاهی دلم می خواهد... وسط جاده زندگیم بایستم... با تمام وجودم داد بزنم.. خسته ام... خسته ام از تمام لحضه هآ.. خسته ام از تمام حرف هآ.. خسته ام از تمام دید هآ.. خسته ام از تمام شنید هآ.. خسته از تمام آدم هآیی که روزی بآورم بودند......
چشم هایش لحظه لحظه از خاطرات ذهن مبهوتم ، کمرنگ تر میشوند ،ومن بی هیچ تلاشی مرگ تمام شادی هایم را هرچند ک دروغین بودند ، به تماشا نشسته ام .شاید این جاست ک می گویند:«خسته ام خسته تر از انکه بگویم چه شده.»
خسته ام خسته تر از مجنونی که شده در به در لیلایش
خسته ام ، دیگر در من نفسی نمانده پای سفر ندارم در من کسی مُرده به خاک افتاده ام ناتوانم دادرسی نمانده کسی به فکرمان نیست شهرم در غبار گم شده وجدان دود شده ، به هوا رفته در خیابان کودکی می گریست فریاد می کشید به گمانم کودکی اش...
از باید و نباید و هنجار خسته ام از مردم همیشه طلبکار خسته ام با کوچه ای که هم قدمت بوده ام بگو از انتظار و وعده ی دیدار خسته ام
من آرزوی بال نخواهم کرد اندیشه ی محال نخواهم کرد خورشید را خیال نخواهم کرد یک ذرّه قیل و قال نخواهم کرد هر کار خواستی بکن اصلاً تو ! من خسته ام.. سوال نخواهم کرد .
باران می آمد مردمان در خوابِ خانه از آبِ رفته به جوی ... سخن می گفتند، همهمه ی یک عده آدمی در کوچه نمی گذاشت لالاییِ آرامِ آسمان را آسوده بشنوم ... اصلا بگذار این ترانه همین حوالیِ بوسه تمام شود! من خسته ام می خواهم به عطرِ تشنه ی...
- پس کی وقتِ رفتن فراخواهد رسید؟ من خسته ام خسته از آینه، از آدمی، از آسمان!
مثل سردرد پس از طی شدن مستی ها خسته ام.مثل تمام دهه ی شصتی ها..
خسته ام ،ازاین زندان که نامش زندگیست/پس قشنگی های دنیا دست کیست
مثل یک کودک بد خواب که بازیچه شده خسته ام خسته تر از آنکه بگویم چه شده...!
خسته ام ، سنگ نزن هی نشکن روح مرا...
خسته ام،سنگ نزن هی نشکن روح مرا ...
کاش اینجا بودی همین کنار خودم و من یادم می رفت که خسته ام خرابم ویرانم....
به تازگی با هیچ کسی شوخی ، حرف تازه ای کوچک ترین سخنی حتی ، ندارم... خسته ام... خیلی جدی میروم... خیلی جدی تر دیگر برنمیگردم...
خسته ام خیلی خسته… از دوست داشتن آمده ام و اگر تمام عمر استراحت کنم و همه ی آرامبخش های دنیا را ببلعم خوب نمیشوم … خسته ام، خیلی خسته از جنگ آمده ام من مدت ها برای دوست داشته شدن جنگیدم زنده برگشتم اما… با مین های خنثی نشده...
خسته ام از این زندان که نامش زندگیست
به تازگی با هیچ کسی شوخی ، حرف تازه ای کوچک ترین سخنی حتی ، ندارم... خسته ام... خیلی جدی میروم... خیلی جدی تر دیگر برنمیگردم
