متن شاعر

جز بغض ندارم پناهی دگر من
لعنت به خودم که دادم به عشق تن
فرهاد شدم و گمان کردم میشود شیرینم
اما ز بیستون،اورا با خسرویش میبینم
ندانستم او خسرو را میخواهد نه من را
او صلح را دوست دارد نه جنگ تن به تن را

تابستون بودم و بودی بهارم
دلت که شد تنگ بیا سرِ مزارم
هر وقت اومدی نکنی یه وقت گریه
یادت نره ، هنوزم دوسِت دارم:)

شاعر شدی که کوره ی اندیشه باشی
با عشق و با حقانیت، هم پیشه باشی

• شاعر: سیامک عشقعلی

عاشقانه ترین شعرهایم را
در آغوش تو سروده ام
آنجا،
دنج ترین جای دنیاست،
--برای این شاعر.





سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

به فردا بگویید :
کاش دیشب آمده بودی مرد !
شاعری به قرار عاشقانه اش نرسید
از بس که ذوق کرد...!

جلال پراذران

هر شاعر
در آخرین روزهای پاییز
بهاری می شود
در تخیل شاعرانگی هایش

دلنوشته هایم...
نه نانی می شود برای دل گرسنه
نه آبی برای رودهای آرام و کم عمق...!

دلنوشته هایم اما...
جنس خون درون شاهرگ است...
که می تازد به رگهای زندگی ام...

مهربانم ؛
عاشقم چه بمانی چه نمانی ،
میان واژه های به صف کشیده ام
همه ی روزهای...

آدم وقتى کسى را خیلى دوست دارد
همه چیز فرق می کند ! سر آینه شلوغ تر می شود...دست و دلش گرمتر می شود...به هر بهانه اى سرش کجِ شانه هاى یار می شود و از همه مهم تر اینکه...شاعر می شود...شاعر !

می دانم که بعد از من
اتفاق خاصی که نخواهد افتاد...
فقط هیچ مردی اینگونه بیمار گونه
آوای طنین انداز صدایت را
در زندگی اش جا نمی گذارد...
بعد از من هیچ چیزی تغییر نخواهد کرد.
فقط...
هیچ کسی شاعرانه های تو را اینگونه زندگی نخواهد کرد.
بعد از من...

می روم تا که به دنیای جدیدم برسم

خواهشا پیش چِشَم هیچکسی پر نزند...
..
..
بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)

شاعران،،،
همه ی عاشقانه های جهان را
سروده اند،
باز؛
ما مانده ایم و،
--دفتری خالی!


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

قسمت این بود که من با تو معاصر باشم
تا در این قصه پر حادثه حاضر باشم

حکم پیشانی ام این بود که تو گم شوی و
من به دنبال تو یک عمر مسافر باشم

تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ...

تا شراب ارمنی دارد دو چشمت ای صنم

دائم الخمرترین شاعر چشمانت منم

ارس آرامی

شعرهایم را،،،
مُثله کردم وُ،
به آتش انداختم...
...
تو اما؛
ابراهیم بودی که،
از شعله و دود-
به پا خواستی!


لیلا طیبی (رها)

گیجم و قرن هاست گم گشتم، در شب خسته ی جهان خودم
مثل اصحاب کهف در خوابم، مانده ام دور از زمان خودم

ورق خفته در کتابچه ام، کودکانه مرا \طیاره\ بساز
بپران و کمی بلندم کن، نیست پرواز در توان خودم

دل من قسمتش پریشانی ست، شاعرم عادتم خود...

کوردم؛
آی ی ی کوردم،،
کورد!
شبیه بلوطی که
با هیچ باد و بارانی
ریشه های ستُرگم؛
کنده نمی شود!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

لب به احساس زدم مست شدم، فهمیدم
شاعران مست ترین طایفه هشیارند!

بی خود از حال شدن گرچه گناه است ولی
شاعری جرم قشنگیست اگر بگذارند!

ارس آرامی

شعر می خواندم که شاید از سرم بیرون روَی

در عوض یک شاعر مخصوص دربارت شدم

ارس آرامی

جانی و در خاطرم شاید از آن هم بیشتر!
.
یک هوا از دلبر و آرام جان هم بیشتر!
.
با منی! تویِ اتاقِ آبیِ احساس هام
.
مهربانم با تو! نه! از مهربان هم بیشتر!
.
نوتری هر بار در مصراع ها، در بیت ها
.
از زبانِ روز...

شعر اگر نتواند
موهایت را بسراید
وکلمات،زیبایی چشمان مشکی ات را توصیف کند.
وقافیه ها با عطر تو پر نشوند.
به چه کار می آید؟
به صبح می رسد؟
آیا ارزش وقت را دارد؟
لیکن شعری که شما را ندارد،محبوبم.
من را شاعر نمیکند...
نه پاریس
نه اینجا
نه دمشق...

جه ماڵی تۆ پڕ له ژانه،

رێشه دڵیان

-- ئه و پیاوه کانی وا تۆیان دیه ی!

...

له ئێش ئیشق تۆ،

-- یان ئه مرن،،،

یان که شایه ر!!!





∞ برگردان فارسی:



زیبایی ات دردناک است،

زخمی بر دل دارند

-- مردهایی که تو را دیده اند!

...

از...

پدرم،
شاعر نیست!
پدرم هرگز یک شاعر نیست
پدرم،،،
اما می داند،
خوب هم می داند
دردِ یک سُفره ی خالی
چاره اش:
نان ست!


سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

پدرم،،،
شاعر نیست...
رنج هایش را اما
می گِریَد،
می موید
با خودش زمزمه هم گاهی دارد
از زمان هائی خوب
پدرم،،،
شاعر نیست!
ولی از وزن \جدائی ها\ آگاه است
صاحب دفتر و دیوانی از\
\اشک\ است
پدرم می داند، می داند؛
(درد)هم قافیه ی (مرد)ست


سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

پدرم،،،
شاعر نیست...
گرچه از اوج غزل آگاه است
شعر او موی سپید،
شعر او؛
یک تنِ رنجور وُ؛
نحیف!
خسته از تنهایی
سال ها بی مَحرم!


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)