متن شاعر

پدر...❤️

زیبا شدست با تو تمام جهان من
هستی نشانه ای ز خدا،  مهربان من

من از شما به غیر محبت ندیده ام
دریای لطف و معرفتی! بیکران من!

پرواز در مسیرِ نگاه تو دیدنی ست
آغوش گرم تو، شده چون آشیان من

هر دم کنم سپاس پدر را که ...

شاعری یک لاقبایم وُ،
شعرهایم،
کفاف دوست داشتنت را،
نمی دهد!


سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

حالا که قرار هست

یک غروب...

یک نگاه...

یک خاطره...

یک داستانِ تکراری...

یک حسِ مبهمِ همیشگی...

یک برگ....

یک پاییز...

بشود دنیایِ یک آدم ؛

پس اعتراف میکنم به اینکه...

کاش روزی تو هم شاعر شوی...!

ستاره ح

یک روز هم یکی میاید که
مرا برای خودم بخواهد
که قِلِقَم را بلد باشد و به من فرصت عاشقی کردن بدهد ...
کسی که با رفتنش مرا از خیابانها بیزار نکند.
یکی که من برایش یکی مثل همه نباشم. ایموجی قلبهایش، لبخندش ، جانم گفتنش هایش، وقفِ عام نباشد......

تصور کن حرف هایت را درون گور قلبت بخوابانی ، سنگ لحدِ سکوت رویشان بگذاری و زیر خروار ها بغض ، دفنشان کنی... و بی چارگی یعنی همین بغض تو را شاعر کند!

کِی کسی خواست دل شاعر ما را بخرد؟
مُرده شور، دل دیوانهٔ ما هم ببرد!!

هر کسی را که سر شب به دلم جا دادم
نصف شب خواست ز دیوار دل ما بپرد

دلبری را که به خون جگرم پروردم
گرگ شد خواست دل برهٔ ما را بدرد

ترکمانچای بشد...

در روحِ بیدارم--
«فرخی یزدی» ست 
آشوبگر، 
که
   --شاعرم می کند!
 

 

چشم هایت قصد کرده باز درگیرم کنند
مثل موهای بلند تو به زنجیرم کنند

بوسه ام را وقف پیشانی تو کردم عزیز
هرچه باداباد، بگذارید تکفیرم کنند

قصهء� دوری، غم دل، نازِ تو، حرف رقیب
زودتر از آنچه فکرش را کنی پیرم کنند

عاقبت روزی می آید، مدعیان، دسته جمع...

جز بغض ندارم پناهی دگر من
لعنت به خودم که دادم به عشق تن
فرهاد شدم و گمان کردم میشود شیرینم
اما ز بیستون،اورا با خسرویش میبینم
ندانستم او خسرو را میخواهد نه من را
او صلح را دوست دارد نه جنگ تن به تن را

تابستون بودم و بودی بهارم
دلت که شد تنگ بیا سرِ مزارم
هر وقت اومدی نکنی یه وقت گریه
یادت نره ، هنوزم دوسِت دارم:)

شاعر شدی که کوره ی اندیشه باشی
با عشق و با حقانیت، هم پیشه باشی

• شاعر: سیامک عشقعلی

عاشقانه ترین شعرهایم را
در آغوش تو سروده ام
آنجا،
دنج ترین جای دنیاست،
--برای این شاعر.





سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

به فردا بگویید :
کاش دیشب آمده بودی مرد !
شاعری به قرار عاشقانه اش نرسید
از بس که ذوق کرد...!

جلال پراذران

هر شاعر
در آخرین روزهای پاییز
بهاری می شود
در تخیل شاعرانگی هایش

دلنوشته هایم...
نه نانی می شود برای دل گرسنه
نه آبی برای رودهای آرام و کم عمق...!

دلنوشته هایم اما...
جنس خون درون شاهرگ است...
که می تازد به رگهای زندگی ام...

مهربانم ؛
عاشقم چه بمانی چه نمانی ،
میان واژه های به صف کشیده ام
همه ی روزهای...

آدم وقتى کسى را خیلى دوست دارد
همه چیز فرق می کند ! سر آینه شلوغ تر می شود...دست و دلش گرمتر می شود...به هر بهانه اى سرش کجِ شانه هاى یار می شود و از همه مهم تر اینکه...شاعر می شود...شاعر !

می دانم که بعد از من
اتفاق خاصی که نخواهد افتاد...
فقط هیچ مردی اینگونه بیمار گونه
آوای طنین انداز صدایت را
در زندگی اش جا نمی گذارد...
بعد از من هیچ چیزی تغییر نخواهد کرد.
فقط...
هیچ کسی شاعرانه های تو را اینگونه زندگی نخواهد کرد.
بعد از من...

می روم تا که به دنیای جدیدم برسم

خواهشا پیش چِشَم هیچکسی پر نزند...
..
..
بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)

شاعران،،،
همه ی عاشقانه های جهان را
سروده اند،
باز؛
ما مانده ایم و،
--دفتری خالی!


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

قسمت این بود که من با تو معاصر باشم
تا در این قصه پر حادثه حاضر باشم

حکم پیشانی ام این بود که تو گم شوی و
من به دنبال تو یک عمر مسافر باشم

تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ...

تا شراب ارمنی دارد دو چشمت ای صنم

دائم الخمرترین شاعر چشمانت منم

ارس آرامی

شعرهایم را،،،
مُثله کردم وُ،
به آتش انداختم...
...
تو اما؛
ابراهیم بودی که،
از شعله و دود-
به پا خواستی!


لیلا طیبی (رها)

گیجم و قرن هاست گم گشتم، در شب خسته ی جهان خودم
مثل اصحاب کهف در خوابم، مانده ام دور از زمان خودم

ورق خفته در کتابچه ام، کودکانه مرا \طیاره\ بساز
بپران و کمی بلندم کن، نیست پرواز در توان خودم

دل من قسمتش پریشانی ست، شاعرم عادتم خود...

کوردم؛
آی ی ی کوردم،،
کورد!
شبیه بلوطی که
با هیچ باد و بارانی
ریشه های ستُرگم؛
کنده نمی شود!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)