شعرعاشقانه

در مستی خماری من هجران تو دارم
دور از تو دردمندم جز تو درمان ندارم
تو درد من نخواهی زودتر بگو چه خواهی
من پرتوئی از جانم تو جان جانی یارم
فلسفه عشق سعید هجران

چگویم از رخت بسته زبانم
ز توصیف دو چشمت ناتوانم

تو آن عاشق کشی من عشق مرده
بیا زنده بکن عشقم جوانم

بیا تا غصه ها پیرم نکرده
بیا تا هست این نام نشانم

فقط میخوام ببینمت همیشه
نرو پیشم بمان پیشت بمانم

تو یک شاخه گلی در این گلستان...

قسمت نبود سیب بگوییم پای هم
دنیا برای عکسِ دوتایی حسود بود

آرمان پرناک

کنارت سبزم از لبخند و بوسه
نمی شناسم غم و دلواپسی رو

من انقد دوستت دارم که چشمام
نمی بینه توو دنیا هیچکسی رو!


سیامک عشقعلی

در پریشانی موی فر یار
در هراسانی چهره اش بی اختیار
دل سپردم دل که بردش بی رحم
گیر کرد دلم به مویش در خم
ناگهان سر داد فریاد عقلم
به سطوح آمددگر او کم کم
وای ای دل که تو خاموش باش
کم بگو باشی برایم ای کاش
دل...

به ماه که می نگرم
قلبم چنگ می خورد
به راستی ای عشق
هم ماهی هم پلنگ...

(آرمان پرناک)

من آن صیدم که در پی صیاد می روم
با گلویی در حسرت فریاد می روم
زور من به سنگ های قلبت نرسید
اینبار ولی خودم سراغ فرهاد می روم

می روی؟!
--مرا هم با خودت ببر...
من بی تو،،،
از خودم،
بیزارم!


لیلا طیبی (رها)

اتاقی تاریک وُ
حجمی از تنهایی
با خود درگیرم
از سقف
جز یاد تو
چه چیز می تواند پایین بیاید؟!



لیلا طیبی (رها)

وقتی،
کنارم نیستی؛
هر ثانیه کش پیدا می کند
به قدرِ یک قرن!

درکم می کنی؟!




لیلا طیبی (رها)