متن صبح

لبخندشو، باز شو، با چشمانت بخیر کن

که خدا صبح مرا به نام تو ریخته است

ارس آرامی

مگر می شود بخیر نباشد لحظه لحظه اش

وقتی خدا صبح مرا ریخت به امروزِ تو

ارس آرامی

آهسته می آید، دل انگیز است و بارانی
صبحی که دارد با خودش یک بوسه ی آنی

در جاده ای افتاده در آغوش کوهستان
یک باغ سیبم تاابد انگار زندانی

هر بار نقشی داشتم در طرح یک قالی
یک بار دشت ارغوان یک بار گلدانی

هربار نقشی داشتم، این بار...

(سخنی که با تو دارم به نسیم صبح گفتم)
جانا بر طلوع صبح چشمانت سلام

ارس آرامی

صبح
پشت تلفن
یادم رفت بگویم
صدایت را که می شنوم
دنیا فراموشم می شود ...

با لطف صدای تو غزل می چسبد
چون صبح که شیر با عسل می چسبد
پاییز رسیده و هوا بارانیست
سردم شده، پیش آی! ک بغل می چسبد

صبح است بیا ،تا که غزل ساز تو باشم

مستِ مِىِ آن نرگس شیراز تو باشم

برخیز تو ای ، مطلع اشعار شبانه

تا وقتِ سحر، نقطه ی آغاز تو باشم

چهره ی صبح می شکفد!
دمیکه
عکس خویش را
در برکه آفرینش
به نظاره می نشیند...
حجت اله حبیبی

آفتاب گندمین، نقاش زیبای نسیم
صبح شد، آبی بکش تن پوش این جالیز را
قند در پهلوی چای و نان هم آغوشِ غزل
طرح لبخندی بزن، کامل بکن این میز را

به شنبه های من رنگ آمدن بزن

هیچ شنبه ای بدون رنگ حضورت بخیر نیست

ارس آرامی

و چه احساس قشنگی ست که در اول صبح

یاد یک خوب، تو را غرق تمنا سازد

ارس آرامی

این بوی زلف توست که جان می دهد به صبح

ارس آرامی

صبح
چشم های توست
که هر روز
سر می زند به کوچه ی خیالم .

صبح بهاری، زمین را از خواب بیدار می کند
بوی گل و شادی، در هوای تازه می پیچد
لاله ها در گلخانه خود آواز سر می دهند
و نسیم آرام، نغمه آنها را به گوش می رساند

درختان انار، سیب و گردو به رقص درآمده اند
و آسمان با نور...

چون چهرهٔ صبح، شادمان باش
تا چند ملول مینشینی

ای تو ،تمام جهان من
راست بگو
قبل تو صبح روشن چه وهمی بود
که پرده ی سهمگین تاریک شب را کنار می زد؟

مهدیه باریکانی

در دفتر صبح من سرآغاز   تویی
زیبایی  و دلربا  و با ناز   تویی

ای یاور و ای حبیب و ای جانانم
من  عاشقم  و  دلبر  طنّاز تویی

سجاد یعقوب پور

از چراغانیِ چشمان تو من جان دارم

بی تو یک نسبتِ نزدیک به باران دارم

روشنم از تو و آن مُنحنیِ لب هایت

من به لبخندِ پر از صبحِ تو، ایمان دارم

از پشت پنجره، به این جنگل زیبا نگاه می کنم،
همانطور که در صفحات یک کتاب غرق می شوم،
نور ملایم صبح روحم را بیدار می کند
در حالی که عطر چای، به روحم گرما می بخشد.
جنگل با رنگ سفید نقاشی شده
همانطور که شاخه های یخ زده
داستان...

در هر صبح، پنجره را باز کن و به منظره ای زیبا و خیره کننده بنگر. خورشید پشت سرت می درخشد، صبح می دمد و هوا پر از برف های تازه و لطیف است. زلالی و زیبایی برف، سایه ها را بلندتر و زیباتر می کند. با لذت بردن از...

غرق در برف، زمین خوابیده است
سرد و ساکت، اما پر از زیبایی
درختان خاموش از بارش برفی می لرزند
و هوا را با آهنگ زمستانی خود پر می کنند

از پنجره ها نگاهی به دنیای سفید می اندازیم
و در قلب هایمان شعله ای از امید روشن می شود...

- خیالِ تو،
با رقصِ خورشیدِ صبح،
مرا تا دلِ روزها می کشد...

هر صبح
دل انگیزترین واژه هایم را
به اشتیاق طلوع نگاهت
کنار هم می چینم
تا سبزترین غزلم را
با چشم های تو
بسرایم


مجید رفیع زاد

سرشار از احساس است،
شعرِ زندگی با تو؛
 وقتی که:
صبح،
از مَطلعِ آفتابگردانِ بوسه هایت،
شکوفا می گردم؛
و شب،
در مَقطعِ شب بوی آغوشت،
آرام می گیرم!

زهرا حکیمی بافقی،
کتاب گل های سپید دشت احساس.