متن فراق

اُحِبُّ لَیالِیَ الهَجرِ لا فَرَحا حدیث بِها
عَسَى الدَّهرُ یَأتی بَعدَها بِوِصالِ
شبهاى هجران را دوست دارم ،
نه این که بدانها شادمان باشم
بلکه به آرزوى آنکه روزگار پس از آن [ایّامِ]وصال تو(زهرا) را برساند
دیوان امام علی علیه السلام ص۳۴۶

دلم به شوق نگاهت بهانه می گیرد

چه کرده ای که دلم درفراق ، می میرد

به یاد این دل من باش هرکجا هستی

دلم به یاد تو افتد ، عجیب می گیرد

( بهزاد غدیری شاعر کاشانی)

شعرهایم قندیل بسته اند
سوز فراقت به جانم رخنه کرده
خودم را در محاصره ی
واژه هایی بی احساس می بینم
که الفبای بی تو ماندن را
در گوشم نجوا می کنند
بیا و با نور نگاهت
آسمان قلبم را بهاری کن
که لب هایم برای سرودن
لبریز از شعرند...

اشک ناخودآگاه
اشکی که از گوشه چشم با دیدن عکس تو سرازیر میشه یادآور هم خاطره ست
هم خون دل هم آه حسرتی که از جانم بیرون میشه دلتنگتم

شاید مرگ بتواند جسم و نگاه ها دو عاشق را از هم جدا کند
اما هرگز قدرت ندارد که قلب و یاد تو را از من دور کند
🖤 کربلایی/سادات 🥀

هر چقدر عشق را
فریاد زدم
صدایم به تو نرسید
تا نرسیدن
ردیف شعرهای من شود و
میان قافیه هایم
پیر شوم


مجید رفیع زاد

در فراق او، شبی کز عمر ما خواهد گذشت
عمر نوح و مِحنت ایّوب می‌دانیم ما...

درد فراق آمد و عشق از دلم نرفت

ای روزگار! سیلیِ محکمتری بزن

نبودنت
زخمی عمیق است
عاشقانه بر قلبم می فشارم
که درد زخم تو
شیرین تر از درد فراق است


مجید رفیع زاد

من قصه ی فراق تو را خاک کرده ام ، حاصل چه شد؟
جوانه زدی ، بیشتر شدی.. :)

گفتی که از نسل آدمیم
غافل از آنکه
ما کوه بودیم
و تقدیرمان
نرسیدن به هم بود


مجید رفیع زاد

سلام على حسرت بَقیَت فی القلب؛ و ربّما ستبقى
سلام بر حسرتی که در قلب 🖤ماند و خواهد ماند
القلب💔مجروح و محزون من مصیبتک
و چه سخت است وداع با تو
وقتی طاقت جدایی نیست
جسمم می رود اما روح و قلبم کنار می ماند


پنجشنبه های دلتنگی
وادی السلام...

مرگ یعنی لحظه جدا شدن روح
من پرواز میکنم اما روحم کنار تو ماند

در خانه فاجعه فریاد می کشد ریشه از دل خاک می کشد هر روز
عاشقی در فراق معشوق اش با غم تریاک می کشد هر روز

می کشد با غم عشق سوخته را می برد با خود تا رها باشی
می برد تا پوچ تر از پوچ شوی در نقش...

اگه دلت براش تنگ بشه چیکار میکنی؟
+ خب بهش زنگ میزنم یا قرار میذارم ببینمش دیگه
اگه نتونه جواب بده یا نیاد چی؟
+ برای چی نتونه؟
هیچی ولی کاش دلت برای عشقت که دیگه تو دنیا نیست تنگ نشه

خنجر شمر بهانه بود
آخر غصه فراق کارش را تمام کرد

روزگاریست که صدایت به گوشم نمی رسد
تلخی و شهد لبانت به لبانم نمی رسد

در دو لبت بوی فراق داری و هیهات
مجنون توام بو به دلم نمی رسد

در جفاکاریت فرو رفته ترینی
این ذات جفاکار به ظاهرم نمی رسد

چشمان تو یک کشف پر از دغدغه باشد...

در خواب دیدمش...
+ بعد چه شد؟
- آرزو کردم همان اتّفاقی که برایِ اصحابِ کهف افتاد برای من هم بیفتد...

روزهای زندگی را نمیخام
وقتی تو دیگر زنده نیستی
شاید هم من مرده ام
که بعد تو انگار زندگی نیست

علی محمد ملکی

آتشی که تو با رفتنت به زندگی من زدی
هیچ فاتح ویرانگر در تاریخ
به خلق نتوانست بزند
نه اسکندر با تخت جمشید،
نه اودوآکر با رم و نه چنگیزخان مغول
با سمرقند و بخارا

عزیزُم‍ درد دورۍ کِرده پیرُم‍
ز احواݪِت نشوטּ از کۍ بگیرُم‍؟
بسوزُم‍ در فراقِت با غمۍ تلخ
در آخِر بۍ گل رویِت بمیرُم‍

من اختیار نکردم پس از تو سادات دگر

به غیر غم که آن هم به اختیارم نیست

به رهگذر تو چشم انتظار خاکم و بس

که جز مزار تو چشمی در انتظارم نیست

پرسید: چند بار دیدیش که اینطور عاشق شدی؟
گفتم : یک دو نگاه
پرسید: چند وقت است گرفتارش هستی؟
گفتم : سالها

حرف زیاد است اما حوصله ای نیست
از بغض عمیق به گلویم گله ای نیست
گر روزگار نکشد مرا،
بی شک فراق تو می کشد مرا
علی محمد ملکی