متن مرگ

قدرِ زنده رو ندونن
مردن عاقلانس🙂💔

تابستون بودم و بودی بهارم
دلت که شد تنگ بیا سرِ مزارم
هر وقت اومدی نکنی یه وقت گریه
یادت نره ، هنوزم دوسِت دارم:)

بچه که بودم هروقت با خدا حرف میزدم
میگفتم خدایا توروخدا نزار بزرگ بشم ،
بزار همینجوری بچه بمونم
انگار تلخی داروهامو زیر زبونم حس میکردم
انگار میدونستم قراره تمام سهمم از دنیا یه تخت گوشه ی بیمارستان باشه
و یه مشت قرصای لعنتی
ولی خدا حرفامو نشنید
یا شایدم...

ﻣﺎﺩﯾﺎﻥِ ﻣﺮﮒﯾﻮﺭﺗﻤﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺩﺭ ﻣﻼﺀﻋﺎﻡ.
ﻭ ﻣﺎﺩﺭ،
ﻣﺮﮒ ﻣﯽﺭﯾﺴﺪ؛
ﻣﻮﯾﻪ ﻫﺎیش را!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

با دلی پر خون نوشتم من از تو
عاشقی چیست ؟ همان رد شدن از تو

خودکشی مرگ قشنگیست با اندیشه شمع
سوختن از من و آموختن از تو

مرگ رسوایی محض است در اندیشه تو
آبرو می برد اینجا با کفن از تو

گوش اگر گوش تو و ناله...

در این دوران که مرگ سهل یاب است و عشق دیریاب، در این زمانه که درهای دوزخ گشوده است و راه های رضوان بسته، خوشا آنان که با کوله باری تهی از حسرت رهسپار دیدار با تقدیر خویشند.

ملک الموت یک بار می کُشد، حسرت بارها.

و کاش ندانى
تمام این سال ها
مرگبارترین فصل ها پاییز بوده است
که بعد از تو
رو به جاده ی شمال که میروم
نه عطرِ دریا سرشار ترم می کند
نه بوییدن ساقه های برنج عاشق ترم
نه اندوهِ پر ابهتِ سبزِ جنگل ، شاعر ترم
و کاش هرگز...

خانه ام می گوید :
ترکم مکن که گذشته ات در من نهفته است
راه نیز می گوید :
در پی من بیا که آینده ات منم
اما من به خانه و راه می گویم : مرا گذشته و آینده ای نیست
اگر بمانم، در ماندنم رفتن است
و اگر...

گابریل گارسیا مارکز:

سرهنگ گفت : قرار بود نامه امروز حتماً برسه
رئیس پستخانه شانه بالا انداخت و گفت :
سرهنگ ، تنها چیزی که حتماً میرسه مرگه ...!

ما تنها زمانی خوشبخت خواهیم بود که به نقش خود، ولو بسیار ناچیز باشد، آگاه شویم. آنوقت خواهیم توانست در صلح و صفا زندگی کنیم و در صلح و صفا بمیریم. زیرا آنچه به زندگی معنی می بخشد، مرگ را نیز پر معنی می کند.

به زنده ماندن در این دیار/چه پای سختی فشرده ام‏
چه مرگ ها آزموده ام / ولی- شگفتا- نمرده ام...‏

نشسته بودم رو نیم کت پارک، کلاغ ها را می شمردم تا بیاید. سنگ می انداختم بهشان. می پریدند، دورتر می نشستند. کمی بعد دوباره برمی گشتند، جلوم رژه می رفتند. ساعت از وقتِ قرار گذشت. نیامد. نگران، کلافه، عصبی شدم. شاخه گلی که دستم بود سر خم کرده داشت...

مرگ عادلانه ترین چیز در این دنیاست !
هیچکس تا حالا نتونسته از دستش فرار کند. دامن همه را می گیرد؛ مهربان ها، ظالم ها و گناهکارها را، همه را. اما غیر از این، هیچ عدالت دیگری روی زمین نیست !


- صداهایی از چرنوبیل
- سوتلانا آلکسیویچ

نشست تو ماشین
دستاش می لرزید
بخاری رو روشن کردم،
گفت: ماشینت بوی دریا میده
گفتم: ماهی خریده بودم!
گفت: ماهی مرده که بوی دریا نمیده!
گفتم: هر چیزی موقع مرگ بوی اونجایی رو میده که دلتنگش می شده...
گفت: من بمیرم، بوی تورو میدم

روزی که مرگ تسکین دهَد درد دلم را،
در پی دوست جوید یار بیگانگان را،
همی چون زِ مرگم بُگذشت روزگار،
بر جایگه عشق گمارد دیو نهادان را.

احمد زیوری

انسان در حال گریه کردن به دنیا می آید
و وقتی به اندازه کافی گریه کرد، از دنیا می رود

تا پیش از ازدواج، تنها مرگ می تواند دو عاشق دلداده را از هم جدا کند. اما بعد از ازدواج، کمابیش هر چیزی می تواند سبب جدایی آنان شود !

دنیا برایمان کوچک بود
اما جیب هایمان را برایش بزرگ دوختیم

غرق دریای مال شده ایم و دور از حال...
حالِ خوبِ بندگی...

بنده ای که امیدش معبودی است ابدی...
اما همیشه فراموش می کنیم
پایان این دنیا
آغاز دنیای فراوانی است...
و صدایی که مدام در گوشم زمزمه می...

اگر مرگ قرار است مارا ازهم جدا کند این زندگی را نمی خواهم...
که دیگر جایی در قلب و خاطراتت نخواهم داشت!

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد

هم رونق زمان شما نیز بگذرد

وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب

بر دولت آشیان شما نیز بگذرد

مرگ بی درد است
آنچه ذره ذره می سوزاند و خاکستر می کند فراق بعد مرگ است
برای مرده دردی متصور نیست
اما به میزان حجم حضورش در جهان ،نبودنش درد می آفریند
دردهایی که ذره ذره میکشد اما در خاک نمی برد تو را


سازهای آبی سولماز رضایی

آدم ها گاهی به طرز عجیبی می میرند..
گاهی بین نت های موسیقی سازی که دلبرشان برای دیگران مینوازد غرق میشوند...
لا به لای موهایی که سهم دستانش بودند اما توسط دیگران بافته می شوند خفقان میگیرد...
بین گره دستان دو عابر در پیاده رو دنیا برایشان تمام میشود...
گاهی...

.


در این زمانه گناهی که مهربانی کرد
به من بگو که بدانم کدام جانی کرد؟

سلام کردم و چون دیگران نشستم، او
میان این همه آدم مرا نشانی کرد

نگاه کرد؛ سپس خیره شد؛ سپس برخاست
اگر چه خنده من نیز همزمانی کرد

گرفت دست مرا مثل قایقی کوچک...

عاشقی تا که قدم بر تن دنیا زده است
عشق مشت خودش را به سرِما زده است

میوه ی تلخ از آن روز نصیب من و تست
که پدر دست برآن شاخه ی بالا زده است

عشق چیست؟همان قصه ی طوفانی نوح
پدری با غم فرزند به دریا زده است...