متن وصال

از من طمع وصال داری
الحق هوس محال داری
وصلم نتوان به خواب دیدن
این چیست که در خیال داری
جایی که صبا گذر ندارد
آیا تو کجا مجال داری

اگر چشمانت به دریایی از خون تبدیل شد ؛

هیچ نگرانِ دیدارِ یار مباش ...!

من هم اینجا برای وصالت ،

سال ها خون دل خورده ام !...

غرق عاشقی بودم
به یکباره غریق
دریای چشم هایت شدم
افسوس موج نگاهت
هرگز اجازه ی رسیدن
به ساحل وصالت را
به من نداد


مجید رفیع زاد

چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن

به امید آن که روزی به کف اوفتد وصالی

با آن که دلم از غم هجرت خون است

شادی به غم توام ز غم افزون است

اندیشه کنم هر شب و گویم: یا رب!

هجرانش چنین است، وصالش چون است؟

برای من باش
تا خودم را برایت شعر کنم
و آنگاه مرا بخوانی
نور شوم میان چشم هایت
تا همیشه بدرخشند
و مدادی سرخ
تا بر روی لب هایت
کشیده شوم


مجید رفیع زاد

میمانم ُ عصای دستت میشوم
همدم روزهای سختت میشوم
پای تو میمانم ُ به تو ثابت میکنم
تا ابد جادوی وصلت میشوم



سیده فاطمه حسینی

شادی رویای وصل از دل من پر گرفت
به ساحل قلب من موج غمت سر گرفت

خسوف غم آمد و صورت ماهت گرفت
چه بی صدا آمد و تو را چه راحت گرفت

میان فریاد من سکوت تو دیدنی است
برای من گل عشق همیشه بوییدنی است

شعله ی احساس...

اردیبهشت
عطر عشق می گیرد
وقتی که رایحه ی بهشت را
برایم به ارمغان بیاوری
گل ها با دیدنت می خندند
و چشم هایم
به استقبال قدم هایت می آیند
بیا که می خواهم
به جای دیوار تنهایی
یک عمر
به شانه هایت تکیه کنم


مجید رفیع زاد

سالها ماندم به امید وصال اما چه سود
عشق حتی لحظه ای سهم دل تنها نشد

غنچه ی عشقی که پروردم به قلب عاشقم
در نبود باغبان پژمرد و دیگر ، وا نشد

خورشید
برای تماشای چشم های تو
طلوع می کند
اگر بخاطر ماه نبود
هرگز غروب نمی کرد !
چون ماه نیز
همیشه دلتنگ
چشم های توست


مجید رفیع زاد

تا جمال تو دیدم
گفتم که از لبان او غافل شو
ماه رمضان است کمی عاقل شو
می بوسم و از کسی ندارم ترسی
ای روزه اگر معترضی باطل شو

به امید وصال تو دلم را شاد می دارم

جامانده ی وصلیم که آتش شده مرهم
تا زخم بسازیم، بسوزیم به یادش...

(آرمان پرناک)

لذت وصل نداند مگر آن سوخته ای

که پس از دوری بسیار به یاری برسد

دارو ندار دنیا را بیخیال...
حق داشتم که چشمانت را صاحب شوم
نگاهت آدم را به بیراهه ها می کشاند
در افکارم که پرسه میزدی
دیگر در این جهان نبودم
جهانی ساخته شده بود
برای تمام لیلا هایی که
وصال را در ذهنشان پرورانده بودند
جهانی که میشد
با تو...

بهمن اگر چه سرد ترین ماه سال بود
اما همیشه معنی ناب وصال بود
روزی که برگ سبز حضورت رقم زدند
آن روز بهتر از همه ی ماه و سال بود
وقتی که چند روز از این ماه می گذشت
آن لحظه ی تولّدِ یک بی مثال بود
من در...

روز وصال دوستان دل نرود به بوستان

یا به گلی نگه کند یا به جمال نرگسی

اوایل فکر میکردم در من گم شده ای
و اگر پیدایت کنم به تو خواهم رسید و دلم آرام خواهد گرفت
اما اکنون میفهمم تو در من حل شده ای
عشق تو تمام من است
و من از دیدار اول ، در وصال تو ام!

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

با آن که دلم از غم هجرت خون است

شادی به غم توام ز غم افزون است

اندیشه کنم هر شب و گویم: یا رب!

هجرانش چنین است، وصالش چون است؟

غرضم وصل تو باشد چه تو آیی چه من آیم

در عمق نگاهت وصال سفر است
پس کجای جهان خیال خطر است
میکشم بار وطنم را به هر سوی
تا برسم آنجا که تورا نظر است

عطر گیسوی تو پیچیده در این محفل عشق
به کجا میکشد این عطر، هوای ما را
رخ تو در صنم و بغض و پریشان شدن است
بی صدا شاد کنی حال و هوای ما را
تو که جانی و  تمنا به هر پایانی
ای که تو جان بفشانی هوای ما...

شب وصال بیاید شبم چو روز شود