متن پاییز

مهبربونم
تقارن پاییز طبیعت را با شکفتن موجودیتت رو بهت شاد باش میگم
امیدوارم روزگارت پُر از رنگهای شاد پاییزی باشه...

پاییز
ماه مهر دارد

پاییز دلم
مهر تو را کم دارد
تولدت پُر تکرار ، مهرمان مبارک عشق من

لکنت گرفته زبانم
نامت فراموشم شده
پاییز برگ می ریزد
و من،
گلویم را می فشارم تا بغض خفه ام نکند..

زیباترین پاییز سال را

در کنار مهربان ترین متولدش می گذرانم

مهرت مانا ای مهرماهی قشنگ من

قشنگی پاییز و مهربانی مهر به پای خوبیهایت نمیرسن

تولدت پُر تکرار

از حالت پاییزی چشمان تو پیداست
تقویم من امسال پر از روز مباداست

روزهای اول پاییز یه عادتی هم که داره اینه آدمهای غمگین رو مهربون و اشکی تر می کنه از بقیه سال...
یعنی شما با گردن افراشته داری برای خودت راه می ری توو شهر،
بی رویا و بی کابوس،
یخِ یخ.
یهو یه برگی می مونه زیر پای چپت و...

می رسد سردی ِ پاییز ِ حیات،
تاب ِ این سیل ِ بلاخیزم نیست

غنچه ام غنچه ی نشکفته به کام،
طاقت سیلی پاییزم نیست!

گل بوسه های سرخ رنگ فصل پاییزم
بر گردن لخت خیابان گردن آویزم

لشگر کشیده باد پاییزی کنار برگ
دلداده ی تاراج این فصل دل انگیزم

ساعت عقب رفت وزمان در ذهن من گم شد
یک دختر کوچک کنار آب کاریزم

پر شد هوای خاطرم از عطر خرمالو
گس کرده...

دلم هوایی می خواهد از جنس پاییز
درختانی که خدا با دستهایش برگهایشان را
رنگ آمیزی می کند.
پاییزی که دو نفرهایش خاطره می شود
روزهای کوتاهش پر است از التهاب شبهای طولانی عاشقانه
دلم پاییز می خواهد
کاش شهر من هم رنگ پاییز داشت...!

میگن پاییز که میشه حواستون به دل آدمای اطرافتون باشه
اما من میگم دل آدمها پاییز و بهار و تابستون نمیشناسه
گاهی توی قشنگترین روز بهار دلت میگیره
یا توی سبزترین روز تابستون دلت عشق میخواد
گاهی توی سفیدترین روز زمستون دلت میخواد یه نفر باشه که همدمت باشه
دل...

پاییز
زنی ست که
عاشقانه هایش را رها کرد
تا به تنهایی روی آورد...

من عاشقی بی عشقم، در کنج این ویرانه
خوانم خودم را عاشق ،چون گشته ام دیوانه
حالم بسانه پاییز چون که گریختند از او
زنده به گور کردند، برگ های پر آرزو


مبینا سایه وند

شهریوری از جنس تابستان؛
ولی معشوق پاییز!
مبینا سایه وند

گویند چرا پاییز فصل دانش است؟
همانا فصل بی پروایی و آسایش است؛
پاییز بیاموزد وفای برگ را بر آدمی؛
عشق موصولی و واصل بر صفا و همدمی..
مبینا سایه وند

رنگ انار
و عطر شهریور
هنگامه ی غوغای پاییز است ...

دلم پاییز می خواهد
دلم رقصیدن برگ درختان را سر شاخه
کمی بوییدن عطر تو را با مهر می خواهد
دلم یک آسمان لبریز از رحمت
و برق آن دو چشمان تو را در نیمه های شب
به زیر بارش باران ولی با عشق می خواهد
دلم پاییز می خواهد...

چقدر پاییز سهمگین است
سردی نفس هایش از این است
برگ های ریخته شده بر زمین
نشانه ی غم سنگین پاییز است
بارانش می دهد ندای دلش
گویی انگار برغمش تسکین است
قلب پاییز شکسته انگاری
خش خش برگ هایش از این است

اصلا جنس حال و هوای متولدین پاییز با همه فصل ها فرق دارد
فکرش را بکن صدای باران لالایی شان بوده
و
خش خش برگ ها قسمتی از وجودشان
با عاشقان خو گرفتند و با آن ها بزرگ شدند
با این حساب خیلی هم عجیب نیست
که تا به یک...

برگ پاییزم
بی نشان
گم در سطور تلخ تاریخ
چندان فرقی هم نمی کند
من فردا زمین را بوسه خواهم زد
و استخوان هایم سمفونی می شوند
زیر پای عابران!!

پاییز بود
وقتی نگاه تو
گم شد
و من دوباره
میان دلتنگی هایم
پاییز شدم

غصه نخور رفیقِ دلتنگ و خسته ٔ من،
پاییز قرار نیست همواره فصلِ رفتن
و تنهایی و بغض باشد؛
شاید گمشده ٔ تو،
پاییزِ امسال نارنجی ها را ببیند
و دلش هوای عاشقی کند؛
شاید این پاییز بوی گیسوانت،
فرهادی را مجنون کند؛
شاید این پاییز چهارچوبِ بازوانت،
شیرینی را...

مثل پائیز و هوای ابری و تنگ غروب
یاد تو چون بادهای موسمی سمت جنوب

بی تو سخت است و عذاب آور تمام لحظه ها
یاد خود را اینچنین بر قلب زار من مکوب

قسم به صدای نفس های خاموش
میان
برگ های سبز
لا به لای همین
آینه های به بهار نشسته
زندگی از نو شروع میشود
نگران زرد رنگی های نیامده
نباش

شاخه تا آمد به برگش خو کند پاییز شد