گیسوی پریشان بر باد رها کرد و در وصفش چه بگویم این پریشانی بر باد مبارک!؟ ارس آرامی
خلاف عشق هایی که سری دارند و سامانی دو حاصل داشت عشق ما، پریشانی پریشانی چرا از خواب دنیا سهم ما کابوس بود و بس؟ چه شد رویای ما باهم؟ نمی دانم، نمی دانی اگر در چشم هایم آنچه می خواهی نمی بینی چرا از دیدنم در اضطرابی و گریزانی؟!...
در به دری در شب تنهایی ام می کِشد این عشق به رسوایی ام ای که دلم با غمت آمیخته من غزلی تشنهٔ شیدایی ام کهنه کتابیست غمت در دلم خواندن این قصه تو آغاز کن بی تو تمامم شده لبریز غم بغض گلوگیر مرا باز کن قلب مرا تاب...
با همه ی بی سر و سامانی ام باز به دنبال پریشانی ام طاقت فرسودگی ام هیچ نیست در پی ویران شدنی آنی ام آمده ام بلکه نگاهم کنی عاشق آن لحظه ی طوفانی ام دلخوش گرمای کسی نیستم آمده ام تا تو بسوزانی ام آمده ام با عطش سال...
. بعد از تو شبانه روز طولانی شد این شهر پر از درد و پریشانی شد از خاطره ات قلب مرا بغض گرفت هر روز غروب ِخانه بارانی شد الناز اسفندفرد
تو از هر شاهکار اصفهانی اصفهانی تر ولی من بی تو از پل های تاریخی کمانی تر تب و تاب پریدن را قفس ها خوب می فهمند کبوتر هستم و رویای عشقت آسمانی تر پریشانی موهایت هزاران خون دل دارد که با پیچیدگی این داستان ها داستانی تر زمان بوسه...
هر "شب" ای دل گفتگوی زلف جانان میکنی خود پریشانی و ما را هم پریشان میکنی.!
هدف از خودکشی اکثر افرادی که اقدام به خودکشی می کنند به دنبال هدفی مشترک هستند که مهمترین آنها عبارتند از: الف) حل بحران: خودکشی عملی است که به منظور رها شدن از مشکل و بن بستی که برای فرد به صورت بحران غیرقابل تحملی درآمده است، جلوه گر می...
آرام بودنم را... مدیون کسی هستم که پریشانی ام را در آغوش گرفت
که می آید به سر وقت دل ما جز پریشانی...
طرح لبخند تو پایان پریشانی هاست...
با شبی که در چشمهایت در گذر است مرا به خوابی دیگر گونه بیداری بخش چرا که من حقیقت هستی را در حضور تو جسته ام و در کنار تو صبحی است که رنج شبان را از یاد می برد بگذار صبحم را به نام تو بیاغازم تا پریشانی دوشینم...
زندگی بار گرانی ست که بر پشت پریشانی توست کار آسانی نیست نان در آوردن و غم خوردن و عاشق بودن پدرم،کمرم از غم سنگین نگاهت خم شد
تو نوازش‌هایِ بارانی در اندام ِ سکوت .... موجِ بی‌تاب‌و پریشانی در‌این آغوش ِ سرد وه چه بی‌رحمانه در من می‌خروشی می‌خروشی...
که می‌آید به سروقت دل ما جز پریشانی؟ که می‌پرسد به‌غیراز سیل، راه منزل ما را؟
گاه گویم که بنالم زِ پریشانیِ حالم باز گویم که عیانست چه حاجت به بیانم
طرحِ لبخندِ تو پایان پریشانی‌هاست ...
وقتِ خواب است و دلم پیشِ تو سرگردان است شب بخیر ای نفسَت شرحِ پریشانی من . . .
گفتم از قصه ی عشقت گرهی باز کنم به پریشانی گیسوی تو سو گند / نشد
چه کسی میداند شاید پریشانیِ شب هایمان بدهکاری به آدمهایی باشد که صمیمانه به ما دل دادند و ما چه بی رحمانه می خواستیم ولی گفتیم نه!
