دلِ درخت پُرازشکوفه باد چشمک می زند
پاک نمی شود خونی که پاک است. دست ات را به گردن دستمال نینداز
سر میگذارم روی شالِ پروفایلت لاکو آنی همیشه
چه می‌شود/ چشم درچشم/ پلک نزنی/ در این شبِ طولانی/ یلدا
زمزمه های دل غربت زده ام را به نسیم سپردم تابرساند به تو.
باانگشتانت به ابرها غلغلک بده شاید هوای خشک‌ِ چلّه خندان شود.
خشکیده دریا میان نفت ماهی ، دودی شده
میترا/آفتاب به یلدا می آویزد/چمدان سنگین آذر
دانه دانه شد شب/هندوانه افتاد/یلدا شکست
جمع شدیم/دورِ پاییز/حافظ هم خاموش
نقش در نقش/نقاشی/ تابلوی یلدا
نمی‌‌خواستم تنهایی را به تن کنم خودت بُ ر ی دی
نگاه کُن جهان چون چهارشبنه سوری ست من شعله می شوم تومی پَری شاد
گل انار/ بگو‌مگو داره /با اب‌راه/اب /اواز می‌خواند
دل قوری شکست/از کتری/بخار‌ی بلند نمی شد
باز کرد/ دکمه هایش را ماه/درون شب/ گم شدیم
فردا برف و باران/ امروز من و خورشید/برهنه
باد کُلاه ام رابرداشت موی سرم اما روسفید بیرون امد
راه ها/ در جستجوی/ جای پاهای باقی مانده اند. برف اب شده است
ردپا/از پا انداخته کوره راه را/بفشه‌های کنار پرچین/مدتهاست/از یاد برده‌اند عطر ترا.
کلمات/ کلافی سر در گم اند خیابان رودخانه ای سرخ
آشفته کرد / موی سرش را آذر/ دف می زند پاییز
شادمانی /گم شده است/کوچه ها/پُراز اندوه و دلتنگی/چقدر/در خیابان/مُرده ریخته است
: گاو است چشم ام چشم گاوی ام دارد می چرد در چراگاه سبز چشم تو سیر نمی شود از نگاه سبز تو از سبزه نگاه تو
