یادت می آید گفتی عاشق عکاسی بودی و من گفتم من عاشق کفشهای ورنی دخترانه امر می خواهند کفش ورنی سفید بپوشم می دوم می دوم به گذشته به دور دور دور چه می دانی شاید سال های دور وقتی تو عکاسی می کردی من اشتباهی در عکست افتاده باشم...
گذشته، درگذشته...! من برای گذشته هیچ کاری نمیتوانم بکنم. اگر شما تمامِ علم و علمای جهان را هم جمع کنید، حتی نمیتوانید لباسی را که دیشب در مهمانی پوشیده بودید را عوض کنید و یک لباس دیگر بپوشید. تمام شد و رفت؛ وقتی هیچ کس نمیتواند هیچ کاری برای گذشته...
یه روز صبح از خواب بیدار می شی و متوجه می شی دیگه به گذشته و آدم های گذشته هیچ حسی نداری. دیگه می تونی به راحتی برای همشون آرزوی خوشبختی کنی. به جورایی حس رهایی و بی احساسی کامل پیدا می کنی. از اون به بعد دیگه با کسی...
گاه با حرف های دیگران جان دادن دوباره را حس میکنم.. فریاد از درون را شنیده ای؟ اگر نشنیده ای بدان شانس با ت یار بوده... اما اگر شنیده ای.. میدانم ک گویی کسی در گوش ت فریاد میکشید اما اطرافت سکوت بود.. بگذار نگویم از نفس های تنگی ک...
شاید یک جایی در گذشته ی من بودی! شاید آمدی طرفم و گفتی: دوستت دارم! پرسیدی: مرا نمی شناسی؟! من همانم! بی تفاوت از تو گذشتم و اسمت را هم از یاد برده ام. اما تو حتما نام کوچکم را روی دستت نوشتی تا یادت نرود! تو بازهم به سراغم...
میگن وقتی غمی، اندوهی، مشکلی داری نباید ازش فرار کنی، نباید پناه ببری به قرص خوردن یا سر خودتو با فیلم و سریال و بازی وتفریح گرم کنی یا اونقدر کار بریزی سر خودت که فرصت فکر کردن نداشته باشی. میگن باید واستی اون اندوه رو زندگی کنی، اون گره...
گذشته به من کمک کرده است که ارزش زمان کنونی را بدانم، و من نمی خواهم آن را با نگرانی در مورد آینده خراب کنم.
گذشته و آینده سارقان زمان هستند ! انسان باید گذشته را گرامی بدارد، اما اگر این گذشته او را در اسارت نگاه می دارد، آن را به فراموشی بسپارد ... بازیافتن جوانی گمشده ات محال است. اگر به عقب بازگردی امروزت را نیز از دست می دهی ! یادت باشد...
اگر افسرده هستید ، در گذشته زندگی می کنید اگر مضطرب هستید ، در آینده زندگی می کنید اما اگر در آرامش هستید ، در لحظه ی حال زندگی می کنید !
تو برای ادامهٔ مسیر زندگی ات ... تنها دو راه داری ..! یا در میان پیچ و خم های زندگی و طوفان مشکلات استوار بایستی و حال خوبت را بسازی ... یا آرام بنشینی و ویران شدن کاخ رویاهایت را به جان بخری ... و به یاد خاطرات سوخته آینده...
خسته نشدی از تکرار تکرار ها ؟ از مرور هر روز خاطرات ؟ از بی حواسی و ریختن چای در بشقاب ؟ تا کی میخواهی در گذشته سیر کنی ؟ یک بار برای همیشه شجاعانه مقابل گذشته بایست از دل اشتباهات تجربه را بیرون بکش و پلهٔ راهت کن ......
بزرگ ترین اشتباه در زندگی،شخم زدن گذشته کسی ست که دوستش داری!تمام گذشته اش را وجب به وجب می گردی تا اشتباهی پیدا کنی، آن وقت درگیر روزهایی می شوی که تمام شده ولی مرور دوباره شان می تواند احساسات عمیقی که وجود دارد را تمام کند،حست خواسته یا ناخواسته...
به سرم زده بود از همه چیز بگذرم. ... تمام روزهای گذشته... و عشقی ... که در خفا نثارش کرده بودم را فراموش کنم.... یک نگاه به پشت سرم انداختم ... و فقط او را دیدم.... یک نگاه به جلو انداختم ... و کسی شبیه او را پیدا نکردم.... دوست...
بی تو زیر باران تمام کوچه پس کوچه های پاییز را قدم زدم هیچ چیزی شبیه گذشته ها نبود. حتی من!
کریستوفر فرانک : چون دیگر آینده ای ندارند از گذشته حرف میزنند ، وقتی خیلی دویده باشیم و نفسمان بند آمده باشد ، برمیگردیم و راهی را که دویده ایم اندازه میگیریم.
می توانیم گرایشی را که در برابر گذشته داریم عوض کنیم ؛ گذشته تمام شده و پی کار خود رفته است ، اکنون دیگر نمی توانیم گذشته را عوض کنیم اما می توانیم اندیشه هایی را که درباره ی گذشته داریم عوض کنیم ... زندگی واقعا بسیار ساده است ؛...
همه ما یک روز به گذشته برمی گردیم و برای کسانی که دوستمان داشتند و رهایشان کردیم سخت خواهیم گریست ...
کاش می توانستم در گذشته ی خود فراموش شوم و هرگز در آینده پیدا نشوم...!
چنان در عشق های یک طرفه غرق شده ایم که وقتی به گذشته فکر می کنیم شرمنده احساسمان می شویم.
من گذشته را خوب بِ یاد دارم، آن خیابان قدیمی در کنار عشق کهنه، با باران پاییزیش... برگهای زرد و نارنجی به کنار جدول حتی خوب بِ یاد دارم آن چشمان جنون انگیز را، خنده های بی محابا و بی دلیلی که دلیل شادیه ما بود؛ من بِ یادم دارم...
از گذشته ها حرفی نزن آینده را تعریف کن چند طلوعُ غروبِ خورشید را ببینم که بیایی!
جاده ای که ما را به مقصد میرِساند گاهی سخت بود و بارانی،آدم هایی که با ما همراه میشدند گاهی درد بودند یا شاید هم درمانده.گذشته با تمام آدم های همراهش بخشی از زندگی ما بشمار میروند که سپری شده اند،نمیتوان با زمانه جنگید و قدم های آدم های رفته...
باز بود هر شب پنجره ای بر بام ارغوان از گذشته های نه چندان دور چشم ماه می تابید از سمت چپ بر پشت شانه هایم می پیچید هرم داغ نفس هایش در پیچاپیچ دهلیزهای ادراک و ساری بود تپش زلال حیات در شاهرگ مهر
قوانین فیزیک را از نو بنویس، از لایه های زمان عبور کن و از گذشته ها برگرد برگرد و مرا در آغوش بگیر دیگر به آینده امیدی نیست...
