دوشنبه , ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
زندگی یک نفر را سرسخت می کند،یک نفر را ضعیفیک نفر را بی بند و بار!گاه بی رحم است و خونمان را در شیشه می کند.گاه مانند کودکی مهربان، محبت را برای مان معنا!و گاه دایه ای دلسوزتر از مادر می شود و رنگ از رخسارمان می بَرَد...به آن اعتمادی نیستهر گاه افسار زندگی در دست انسان جا خوش کرد،تازیدن به دنبالش خواهد آمد!احمقانه استکه انسان یک گوشه بنشیند واین انتظارِ بیهوده را در سر بپرَوراندکه تلاطمِ اتفاقاتاو را در جای درست خویش قرا...
قهوه اگر تلخ استچه انتظار بیهوده ای ستشیرین کامی فال را...
