متن سرگشته

یک روز شدم جان و شدی جانانم
گفتی که به پای تو بریزم جانم

حالا نه خبر هست ز جانان و نه جان
افسرده و سرگشته و سرگردانم
اعظم کلیابی بانوی کاشانی

بی تو مثل کشتی بی ناخدا سرگشته ام

خسته ام،حیران شدم.. پایان خود را دیده ام

سجاد یعقوب پور

بیاور

اگر یکروز می آئی سراغم نشان از گوهر تابان بیاور
نسیم جنگل مازندرانی، ترنج از خطه ی گیلان بیاور

سهندی را بلرزان بار دیگر به شور نغمه ی ترک بیاتت
شکوه لاله ی دشت مغان را به آغوش ارسباران بیاور

زلال مشهد سرچشمه ها شو شراب جلوه آئینه ها...

گُمم
گیچم
نمی دانم چرا
سرگشته وحیران در این شهر !

پروانه فرهی(پرر)

همانی که ز فَراقَت مجنون گشته ام

تو همانی که مرا سرگشته ی ویران کرده ای

تو همانی، همان سیه چَشم کمان اَبرویم

تو همانی که دلم لک زده چَشمانش را

تو همانی ، همان مجنون بی عشقی

من همانم ، همان لیلیِ بی سروسامانم

من همانم که ز دوری...

ننویس لطفا!

یک جو صداقت توی گندمزار مان نیست
حرف از رفاقت بر سر بازارمان نیست

گرگی برادر های مان را خورده شاید
غیر از لباسی پاره چیزی بارمان نیست

شب زنده داری هایمان را خواب نوشید
صبحی همآوای دل بیدارمان نیست

ای کاش باورهای مان فهمیده باشند
یاری به...

شبیه قایق سرگشته ای رهایم کن
میان تنگه ی جغرافیای آغوشت

دردها دارم و شاید که به درمان نرسد
شب بلند است و قرار است به پایان نرسد

بعد تو گم شدم از خانه و دنیا گم شد
رود سرگشته شدم، ساحل دریا گم شد

پنجره خسته شد از بازیِ بیهوده ی خود
یک نفر با چمدان آن ورِ درها گم...

خواستم از سرگردانی و حیرانی
برگهای پاییز بنویسم
دیدم
بیش از آنها
سرگشته و حیرانم
برای تو
خواستم سوگواری کنم و
آرام گیرم
پاییز عاشق را دیدم و
درنگ کردم و
باز !!
بیچاره دلم بود
که عاشق ماند ...

ڪاش فردا
خبرم را برسانند به تو
هم تو آرام شوی
هم دل سرگشتہ ی من

فکرش را بکن
چقدر باید چشم به راه بدوزم
تا خدای عشق
با دستانی اردیبهشتی بیاید
و از میان درّه ای گمنام
لاشهء زنی را بیرون بکشد
که عمری در حسرت بهار و آزادی
چون کولبران
سرگشتهء کوه ها بود !

من بنای کهنه ای در بستر ویرانی ام
مثل باقیمانده ی آثاری از اشکانی ام

با نجابت بغض ها را در گلو حل کرده ام
مثل ابرم,زود میگیرد رگِ بارانی ام

لذتی دارد برای چشم تو شاعر شدن
با تو ترکیبِ نبوغ سعدی و خاقانی ام

ای کبوتر از قفس...

سرگشته چو پرگار همه عمر دویدیم
آخر به همان نقطه که بودیم رسیدیم

شهوت ، عاقبت اندیش نیست !
پاسکال می‌گوید دل منطقِ خود را دارد، منطقی که منطق توجهی به آن ندارد. اگر درست منظور او را فهمیده باشم، میگوید وقتی هوس، قلب را تسخیر می‌کند، دلایلی از خود میتراشد که نه تنها ملموس به نظر می‌رسند، بلکه برای اثبات این‌که جهان...

کاش فردا خبرم را برسانند به تو
هم تو آرام شوی
هم دل سرگشته ی من..