متن فرصت

انقدر منتظر
شانس ایستادم،
تا عزراییل از راه رسید...

در زندگی هر چیزی ، حتی بهترین و زیبا تر ین چیز ها یی که وجود دارد به سرعت می تواند تبدیل به تله بشود و هر تله ای تبدیل به فرصت و رو شنایی./ محمد رضا کاتب / رمان رام کننده

امام على علیه السلام :
فرصت، چون ابر مى گذرد. پس، فرصتهاى کار خوب را غنیمت شمرید.

رو می کند باران
دست کرم های خاکی را
که در فرصت متخلل خاک می لولند

گذشت زمان آدم ها را نه منطقی می کند و نه عاقل.
فقط خسته می شوند و دست می کشند از خواسته هایشان!
زمان چیزِ عجیبی ست، می دود، به سرعت جلو می رود، مانند یک دونده دومیدانی. و زمانی که به صفر می رسد، آن لحظه است که می...

زندگانی

زندگی جز لحظه های رو به پایانی نبود
سایه ای در پرتو مهر درخشانی نبود

روزهای پرشمارش را به چشمم دیده ام
نوبهارش خالی از فصل زمستانی نبود

مثل خوابیکه به پلک خسته ای سرمیزند
فرصت شیرینی اش اوقات چندانی نبود

زندگانی با تمام ساز و برگ و حشمتش...

همه ما این شانس را نداشتیم تا در خانواده و محیطی رشد کنیم که از همه جهات خوب باشیم. کتاب این فرصت را به ما می دهد.

ریسک قیمتی ست که شما برای یک فرصت هزینه می کند

برای از تو سرودن شتاب خواهم کرد
بنای فاصله ها را خراب خواهم کرد

اگر نباشی و حتا سراب اگر باشی
قسم که سجده بسوی سراب خواهم کرد

از آسمان نگاهت نمیتوان دل کند
بنام چشم تو غم را جواب خواهم کرد

در انتظار تو هر لحظه ام پر از...

فصل پاییز را
کمی بیشتر
دوست دارم
چون
شب های پاییز
فرصت بیشتری
به من می دهد
برای همنشینی
با خیال تو
و
بارانش
اشک شرمی ست
که ابر خاکستری
می ریزد
از حال من
وقتی غزلی
در وجودم شکل
می گیرد
و دم به زبان آمدن
با آهی همیشگی...

دلم گرفته از این روزگار بحرانی
دلم گرفته خدایا نگو نمی دانی

زمین که ارثیه ی اشتباه آدم بود
دوباره پر شده از نقشه های شیطانی

چقدر مانده که دنیا به آخرش برسد
برای دلهره ی ما کجاست پایانی

صدای همهمه ی باد هرزه می پیچد
درون کوچه ی آباد...

چه کارهایی که می بایست بکنیم و هرگز نکردیم!
برای اینکه به ملاحظاتی پایبند بودیم،
فرصتی مناسب را انتظار می کشیدیم،
تنبلی می کردیم و برای اینکه مدام به خود می گفتیم:
«چیزی نیست، همیشه فرصت خواهیم داشت.»
زیرا نمی دانستیم هر روزی که می گذرد
بی جانشین و هر...

محبوب زمینی من
با خود می اندیشم که من با عشق
شکوفا میشوم ، درست است فرصت اندکی داریم ولی درست تر این است که
این فرصت اندک را با عشق ورزیدن به شما پایان بدهم ...

مردم پیچیده اند. رفتار ما با عجیب است. چون من فرصت دارم را برای بررسی آن دوست دارم.

فرصت ها خیلی پیش نمی آیند. بنابراین هر وقت فرصتی پیش می آید، باید دو دستی آن را بقاپی.

هر کسی سزاوار فرصتی دیگر است، اما نه برای همان اشتباه!

تیمور گورگین چولابی

به دور خود زمین یک سال چرخید
به شوق سال نو سر زد به خورشید
تو اما سال ها یادم نکردی
چه فرصت ها که پرپر گشت و خشکید.

مگه ما چقدر زنده ایم که بخوایم همه ی آدمارو تا دقیقه نود تو زندگیمون نگه داریم؟ مگه چقدر زنده ایم که بخوایم به کسی بارها فرصت اشتباه کردن بدیم؟ مگه چقدر هستیم که بخوایم دورمونو با آدمایی پر کنیم که به جز حال بد هیچی دیگه برامون نمیارن؟
مهم...

برگ برگ
میریزد پاییز از قامت شکسته ی من
ریشه ام از خاک خیالم بیرون زده
و آمده دور گردنم محکم
شبیه دشمنی که میخواهد ببوسدم.
بیدی شده ام که از هر وزشی
تنم میلرزد
باید به زمستان هم فرصت بدهم
مرا به مرگ نزدیک کند
به مرگ نزدیک کند...

پاییز فصل بی آزاری است. نه خیلی گرم نه سرد. اجازه می دهد خودت باشی، شبیه خودت لباس بپوشی، فرصت می دهد به بهانه سرما بلمی در آغوش او یا حتی کت را سردوش کنی. پاییز فرصت می دهد بلد شوی لبخندهای کش دار تحویل دهی و در بخار حرف...

بچه که بودم دلم می خواست زن یک قناد بشوم. بزرگتر که شدم دلم می خواست فقط عروس بشوم. یعنی آن لباس پف دار سفید را بپوشم با یک دسته گل بزرگ، اما بعدش شوهرداری نکنم. بزرگ تر از آن هم که شدم دلم می خواست با یک کت و...

آدم بدبین گرفتاری را در هر فرصتی می بیند؛ آدم خوش بین فرصت را در هر گرفتاری می بیند.

کاش میشد
آدمیزاد که به ته خط رسید،
مثل ساعت شنی برعکسش کرد
و فرصت دوباره به او داد!
کاش میشد پایان های تلخ راخط زد
و تمام داستان ها را با فصلی
خوش به اتمام رساند؛
کاش میشد فقط لحظه ای
قلم سرنوشت به دستان من می افتاد
تا...

بیا پیر شدنی با شکوه داشته باشیم،
بگذار که دنیا شاهد پیر شدنمان باشد،
چه باک از این تماشاچی همیشه حاضر.
بگذار که دنیا ارام ارام سالها را به ما بدهد و روزی ناگهان انها را پس بگید.
بگذار پیرشدنمان را جشن بگیریم.
بگذار عشق شاهد بلوغمان باشد، بگذار زمان...