متن تو

اون نمی دونست
اگه میدونست
که چقد نگاه کردن چشماش رو دوست دارم
من رو فراوون می بوسید
این رویای شیرین رو نصف کاره رها نمیکرد
بره
آره
نمی دونست
تو این شهر دردندشت
هیچ خبری نیست...
باریکانی

نه به این فکر نکن
چون چشمات برق میزد
جذبت شدم
چون قد و قامتت رعنا بود
جلبت شدم
نه اشتباه نکن
بازهم نه به خاطر اینکه زیبا آواز میخوندی
نه اینکه تنومند و قوی بودی
عاشقت شدم
فقط اون لحظه ای
که روح رنجور و خسته ام رو بوسیدی...

و من آهسته آهسته
آرام آرام
در لحظه ای که فکرش را هم نمیکردم
با نیم نگاه تو
با موهای پریشانت
و خنده های ریزت
از این رو به آن رو شدم
بله
من از دوباره متولد شدم
کجا بودی
کجا بودی؟
زندگیم
که این همه من ،سیاهی دیدم...
✍مهدیه...

چه فرقی می کند چه ساعت از شبانه روز است
آن هنگام که به دیدنم می آیی
جهان هم مانند من به سکوت
می ایستد؛
خوشبختی در آن است که لحظه را دریابیم
می دانی همانند یک آینه است
سکوت جهانم!؟
من و او
او و تو
نگاه در نگاه...

فکر کردن به تو توی این دنیا...
برام حکم داشتنِ یه لیوان آب زلال،
توی شهریِ که به داشتنِ آبِ لجن مشهوره!

جاویدی چنل من در روبیکا : @Faryad Ghalb

9 نهمین روز بهارم
نصیبم شد برایم :
نوازش گیسوی مشکی تو...

متروک و خرابم،
چنان منزل عارف!
کویی؟!
کجایی؟!
که آبادم کنی تو...



لیلا طیبی(رها)

از فالگیر شهر خبرت را بگیرم
یا از همان کافه ای که می رفتیم
نمی دانم ، از شال گردن مورد علاقه ات
و از ماه تولدت
حتی از ماه شب
فکرکنم ابرها بدانند
شاید هم،از بستنی نسکافه ای که دوست داشتی
سراغت را از کجا بگیرم؟!
من بی تو...

تو از کدام قبیله ای ؟
که جز مهر نداری توشه ای ؟

✍ سردار

(غبار خاطرات)

تو همان غم فنجانِ فراموش شدهٔ جهیزیه مادربزرگ هستی که حالا با لبانی لب پر شده در صندوقچهٔ گلوی روزگار گیر افتاده و از حشمت دوران یگانگی اش می گوید،

تو همان شمدانی باشکوه و شاهانه ای هستی که لب گَنجهٔ صدسالهٔ پُر نقش نگار در گوشهٔ متروک...

بیماری عشق گرفتم
تنها راه درمان تو بودی
بودنت را برایم تجویز کردند،
و دوریت را قدغن
پس بمان برایم تا ابد
و داروی نایابی نشو
که با کم آوردنت مردنم حتمیست...

😍تو😍
انگار تمام عشق جمع شده تُ وجودت
که من همش دوس دارم بگم بت دوست دارم دوووستتت دارمم

در این غربت
و این تاریکی اندوه
بگو عطر کدامین یاد...
جز تو...
دلم زنده می دارد؟

خیلی قبل تر ها ؛

وقتی آدم ها با هم آشنا می شدند؛

همدیگر را شما خطاب میکردند...

و بعد از مدتی برای هم می شدند تو ...!
گاهی وقت ها که خوب فکر میکنم ،

میبینم که...
این روزها خیلی راحت تبدیل به تو می شوی!!!
و شاید زودتر...

تو ،،،
شبیه آن باران و
ابرِ بهاری که آنی
می آید و میبارد و میگذرد ،
اما ،،،
خاطره اش همچون شبنم
بر تن گل همچنان باقیست !

عشق
بی گمان عطر نفس های توست
وسط این همه ویرانی و درد
که تو تسکین غم ودرمانی

تو زیبایی؛
مثل پنجره ای
در بهشت
مُشرِف
به خانه ی
پیامبر

هیچکس مرا خوب نفهمد جز تو ،
ای من به فدای تو این قلب و لب و چشم و دهانت...

پاییز را بعد از "تو" دوست دارم
و نم نمِ باران را پس از "پاییز"...
شاید تمام زندگی ام در همین خلاصه شود
تو...
پاییز...
و باران

خلاصه ی
همه ی بهانه ها
این است:
تو
از یادم نمی روی

گاهی...
به زانوی غم
هم حسادت می کنم
هنگامی که تو
بقل ش می کنی.!

سه چیز تمامی ندارد
تو
و عشق
و مرگ

محمود درویش
مترجم : احمد دریس

یادت باشد
تو...

یادگار بهترین روزهایی هستی

که نه فراموش می شوند

و نه تکرار

بُگذار زمانه از حِسادت بترکد
انگشتان ِ من
چه به انگشتان ِ \ تو \ می آیند . . .