متن زندگی

مطمئن باش که این روزها هر کسی از مشکلی غیرقابل درک رنج می برد. زندگی تشکیل شده از بلاهایی پی در پی است که به قلب انسان مشت می کوبد. اما وظیفه در همینجاست؛
باید ادامه دهیم.

_کتاب آوازهای کوچکی برای ماه
مجموعه ی مکاتبات خواندنی گوستاو فلوبر و ژرژ...

هر روز برای خود روز جدیدی ست، هر گل طراوت خاص خود را دارد، هر چهره ای از زیبایی ویژه ای برخوردار می باشد و بالاخره هر پدیده ای در دنیا در نوع خود یکتا و دیدنی است، از جمله هر صبحِ زندگی شما ...


_ لئو بوسکالیا
_زندگی با...

-صد سال تنهایی؟
نه ورق بزنید!
-یادداشت های زیرزمینی؟
نه ورق بزنید!
-پرونده ایپکرس؟
نه ورق بزنید!
-اعترافات نات ترنر؟
نه ورق بزنید!
ورق بزنید
باز هم ورق بزنید
مرا
در پایان بازِ کتابِ زندگی
دفن کنید ...
«آرمان پرناک»

و می بینی /
سالهاست /
شیر بیشه ای /
در حلقه ی آتشی گرفتار است /
عزیزم /
در سیرک /
کسی برای کسی /
دل نمی سوزاند /
زندگی چنین است /
«آرمان پرناک»

از انتخاب ها خسته ام /
باز کن مشتت را آسمان! /
نشان بده /
هنوز /
پرنده ای هست...
«آرمان پرناک»

خولیو کورتاسار:

در میان احساساتمان ، امید تنها چیزی است که متعلق به ما نیست .
امید متعلق به زندگی است .
این خود زندگی است که از خود دفاع میکند ...

خیلی از چیزهای بی اهمیت برای زندگی ضروری است، اصلا مجموعه ای از چیزهای به ظاهر بی اهمیت، زندگی را تشکیل می دهند!
زندگی یعنی همین...

روزهایم مرا ویران می کنند. در عمرم آب می شوم تا پیمانه را پر کنم.


_شاهرخ مسکوب/از کتابِ روزها در راه

می کَنَد
پُر می کُند
می کَنَد
پُر می کُند
در قلبم انگار کسی
قبر می کَنَد و پُر می کُند
کسی دارد مرگ را زندگی می کند
«آرمان پرناک»

با زندگی کنار آمده ام
زندگی با من نه
ما زیرِ سقفِ هیچ
به مرگِ هم
چشم دوخته ایم...
«آرمان پرناک»

نه
تمام نمی شود
پاییز تمام نمی شود
و حیات
همیشه جارولازم است
«آرمان پرناک»

-مادر!
چرا واژه ها باید
پشت میله های دفترم باشند؟
اصلاً سواد نخواستم ...
.
-پسرم!
سوال نکن!
پدرت منتظر است چیزی بنویسی
بنویس:
بابا نان !
بابا آب !
بابا کِی آزاد می شوی؟
«آرمان پرناک»

گاهی اوقات زندگی، حسِ طنز بی رحمانه ای دارد
چیزی را که همیشه به دنبالش بوده ای،
در بدترین زمان ممکن به تو هدیه می کند!
سالم، کسی ست که با خود و آدم های اطرافش در حال جنگ و ستیز نیست،
نتیجتاً حضورش به آدم انرژی میده!
بیشتر از...

باران
باران
زیر گلوله باران
بی چترِ جان
پا به پای خیابان
در هوایت قدم زدن
قدم زدن در هوایت،
این چه جنگی است که باخود دارم ؟
«آرمان پرناک»

به تو که زل می زنم
از قاب بیرون می آیی
لبخندت را بر لبم می کشی
نگاه می کنی به پیراهنِ مضطربم
و با لحنی، عکسِ عقربه ها،
از نبضِ زندگی می گویی ...
«آرمان پرناک»

کجایِ زندگی را خوب یاد نگرفتیم
که از زیستن عقب افتادیم
کشوری که از فقرِ شادمانی و وفورِ غم
رتبه دارِ اندوهِ جهان است
جهانِ چندم میشود...؟!

اسماعیل دلبری

آرتور شوپنهاور:

برای پیمودن راه زندگی ، صلاح آدمی در این است که توشه ی بزرگی از دو چیز را به همراه داشته باشد : یکی احتیاط و دیگر مدارا ؛ اولی ما را از آسیب و زیان در امان می دارد و دومی از مشاجره و نزاع ...

مے آیی....
نفس بہ شمارہ مے افتد
مے روے..
نفس مے ڪَیرد
بندِ تو است زندڪَی...!
🩷 ‎ ‎ 🩷

در دامنه پر شیب خاطرات
دوستت دارمهای تو
بوی بابونه و آویشن می دهد
و بوی عشق
بوی زندگی
همان که در مشامم
تا همیشه باقی است ...

از زیر و رو شدن زندگیتون نترسید
زندگی مثل یه تاسه
شاید زیرش از روش خیلی قشنگ تر باشه...!

با قلبی آهنی به جنگ زندگی بروید.
زیستن نوازش شدن نیست.

به راه ادامه می داد. راه می رفت، آری در زندگی نیز باید چنین راه پیمود.
بدون اینکه با خبر باشی در جاده ی عمر به چه کسی برخورد خواهی کرد.

گراتزیا دلدا

آنقدر پُرم از تو که بارم نکنی /
آنقدر شبم تیره که تارم نکنی /
یکبار نشد قلب مرا گرم کنی /
یکبار نشد ابرِ بهارم نکنی ...
«آرمان پرناک»

در پشت خاکریز صدایی گلوله خورد /
افتاد کوله ای که پر از اتفاق بود ...
«آرمان پرناک»