دایکم، هەتا مردیش وایزانی سۆعبەتە لەو ژیانە تاڵەدا، تووشی نەخۆشی شەکرە بووبێت! ◇ مادرم، تا زمانی که مرد، فکر می کرد شوخی ست، در این زندگی تلخ، چرا باید به مرض قند مبتلا بشود! شعر: برگردان: