متن عشق

مرا چه ترس از هجرت؟
چه ترس از سفر؟
چه ترس از دوری؟
و چه ترس از جدایی؟
که بزرگترین هجرت ها و دوری های دنیا را با جدا شدن از وجود تو چشیده ام .
چه ترس از گریه ها طولانی و بلند
که بیشترین اشک را بعد از...

برای گرم شدنم.... آغوشت کافیست!!

برای خستگی های تنم.... شانه های تو کافیست!؟

من خوشبخت ترین انسان این جهانم!!
میدونی چراا؟!
چون تو مال من شدی=)

چقدر ناگهان همه دنیای یک آدم
در یک روز تنها در چند ساعت
از بین میرود تمام رویاها و تمام آرزو هایی که چیزی نمانده بود تبدیل به واقعیت شوند به ناگهان ناپدید میشوند و جای خود را به غم و احساس ناباوری میدهند
چقدر راحت یک انسان از اوج...

در صدایش سِحرِ عجیبی نهفته بود

وقتی می گفت دوستت دارم
روح از مرز های تنم عبور میکرد
و به گل های پیراهنم
جان می بخشید

شاید عشق
روزنه ی مهر باشد
در اشیانه ی دل...



@shirin oliyaee 🌱

عاشقت گشتم در شوق رسیدن به تو هستم
یک شهر فنا رفت که من دل به تو بستم
با آن همه عشق و دل و دلدار ، توبدان من ،
عاشق نشدم ، دور شدم دل به تو بستم

مهتا منتظر

آتش به جانم زده ایی
بیرونی از هر پرده ایی

با عشق ، ذوبم کرده ایی
ای شور ِ آتشخانه ام


در یاد تو ، لحظه شمار
از صبحدم ، تا شام تار

شیدا و شورم کرده ایی
ای شمع و ، ای شمعخانه ام



مهتا منتظر

عشق دهان کجی به زندگی ِ مملو از رنج است، عشق عصیان است، عصیانی علیه اندوه؛ و آنکه عشق ورزیدن را آرمان خویش می کند، با حربه ی عشق بر اندوه پیروز می شود.

هیچ یاری رسانی بزرگ تر و با شکوه تر از عشق نیست و می دانی اگر...

عشق عبارت از تفاهم و قرارداد دو آدم خودخواه نیست. عشق فرآیند بازساختن و باز آفریدن است که آنها را مجبور به فراتر رفتن از خودخواهی می نماید. برای این که عشق پایدار بماند، باید روی آن کار کرد و خود را هردم باز آفرید.

- آلن بدیو
- در...

اَلا یا اَیُّهَا السّاقی اَدِرْ کَأسَاً و ناوِلْها

که عشق آسان نمود اوّل ولی افتاد مشکل‌ها

به بویِ نافه‌ای کآخر صبا زان طُرّه بگشاید

ز تابِ جَعدِ مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها

مرا در منزلِ جانان چه امنِ عیش چون هر دَم

جَرَس فریاد می‌دارد که بَربندید مَحمِل‌ها

به...

و اگر تو وجود نمی داشتی
به من بگو چرا من باید وجود می داشتم...
و اگر تو وجود نمی داشتی
می کوشیدم تا عشق را بیافرینم...
و اگر تو وجود نمی داشتی
من فقط نقطه دیگری بودم
در این جهان، که می آمد و می رفت
گمگشته می بودم...

صدای پای صبح به گوش می رسد
و من مشتاق تر از همیشه
در عطش آفتاب نگاهت
چشم امید به پنجره ای دارم
که با بال های همچون فرشته ات
گشوده می شود
بیا و امروز هم
مرا از عشق
سیراب کن


مجید رفیع زاد

عشق آمد و آفتابی ام کرد
بااین همه ابر، آبی ام کرد

عصرها وقتی برایت چای را دم می کنم
بیشتر پیوند خود را با تو محکم می کنم
چای خوردن های ما یک اتفاق ساده نیست
با تو گرم گفتگو هستم، صفا هم می کنم
تا فضای خانه را پر می کنم از عطر چای
خستگی را، خستگی را از تنت...

ما عشق رو از داستان هایی مثل شیرین و فرهاد یاد گرفتیم ولی هیچوقت داستان رو کامل برامون تعریف نکردند
نگفتند که شیرین شد زن خسرو چون خودش خواست
نگفتند شد سوگلی شاه
نگفتند شیرین ملکه قبل خودش رو کشت تا بشه ملکه
نگفتند عشق هیچ فایده ای نداره جز...

چه فایده ای دارد؟
پرنده باشی ،
بدون اجازه ی پرواز
بلبل باشی،
بدون اجازه ی خواندن
ابر باشی ،
بدون اجازه ی باریدن
رود باشی ،بدون اجازه ی رفتن
دانه باشی ،
بدون اجازه ی روییدن
باد باشی ،
بدون اجازه ی رقصیدن
غنچه باشی،
بدون اجازه ی شکفتن...

اگر عشق یاریم می کرد
دست روشنت را می گرفتم
به نیمه ی تاریکم می بردم
تا آنجا بذری بکاری و
باورم را از فردا لبریز کنی
و چه ها که نمی توانستی برداشت کنی
اگر عشق یاریم می کرد
اگر آفتابم می شدی

بی عشق مباد سرنوشتم

بمیرم من واسه عشقِ دوتامونو!
واسه تنهایی بی انتهامونو…
کی باید جمع کنه این قلبِ داغونو؟!
تو رفتی و غمت یه شبه آبم کرد!
ببین دنیا، منو بی تو جوابم کرد…
تو رفتی حرفِ این مردم خرابم کرد
تو رفتی؛ زندگیمون رفت…
یه عاشق، زیر بارون رفت
دیدی آخر یکیمون...

شنیدم ماجرای هر کسی ، نازم به عشق خود

که شیرین تر ز هر کس ، ماجرای دیگری دارم

عشق مهمان دل است و جان و دل مهمان او

من دل و جان پیش مهمان درکشم هر صبح دم

سایه ای مثل سرابی مغرور
کل جذابیتم فاصله بود
چون که نزدیک نشد هیچ کسی
حرف ها منتجِ فحش و گله بود

تا که نزدیک شدی نوشیدی
طعم این چشمه ی جادوی سراب
علت رفتنت اما نرسید
از تو در نامه، نه توجیه و جواب

فکر کردم که پی ام...