متن فراق

نهادم دل خویش به پای عشق جگر سوز

کشیدم سرمه به چشمانم از این سیه روزی

فیروزه سمیعی

در انتظاری شیرین
شوق وصالت
همچون کبوتری از بام قلبم پر کشید
ای کاش انتظارمان
پایان خوشی داشت
تا به دور از هیاهوی فراق
لذت آغوش را
به دست هایمان هدیه می دادیم


مجید رفیع زاد

تن پوشم را
از دیداری حرام شده
در می آورم
و سوال رخت آویز را
می پوشانم
چه قدر فراق
چه اندازه تمنا
از جامه ی خشک من می چکد

هر زمانی کز فراق ات رنجِ دوران می کِشم

می نشینم چند ساعت خوب قلیان می کشم

ارس آرامی

دلتنگم و دیدار تو درمان من است

بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی

آنچه کز غم هجران تو بر جان من است

از بهر فراق یار است، مشکی برتن کرده ام

ورنه این رنگ مشکی ، از مکروهات دین ماست


وحدت حضرت زاده

ماه مردم تو آسمون رویت شد داره میدرخشه
اما ماه من خیلی وقته زیر خاکه
دیگه رویت نشده
دلم براش تنگ شده 🖤

جدائی تو هلاکم ز اشتیاق تو کرد

تو با من آن چه نکردی غم فراق تو کرد

محتشم کاشانی

نیاوردی

هر بهار از سرم گذشتی و خبر تازه ای نیاوردی
خلسه های من پریشان را غیر خمیازه ای نیاوردی

بی قرار تو بودم اما کی سر قول و قرار خود بودی
به شب تار آرزو هایم ساز و آوازه ای نیاوردی

تک درخت تکیده ی باغم با صدای کلاغ...

آه بی حاصل من،
گندم زار را به آتش مَکش
روزهای رفته به تسخیر تو نیست
بیهوده از بهار، صبح رستاخیز راطلب نکن... آسمان هربار که می بارد ،کیمیا بخش زمین وخورشید هر با که طلوع می کند انعکاس روشنی نیست...
ماموریت روز از اِبتدای خلقت، فریب دادن غروب به...

دلتنگی من صدا ندارد اصلا..
راهی است که انتها ندارد اصلا ..
گفتی غم تازه ای برایم داری
این خانه پر است جای ندارد اصلا

مرا ز هجر مترسان، گذشت آن زمان
که سخت تر از مرگ فراق و هجران بود

بعد از تو هیچکس در دلم گذر نکرد
کسی نیست در جهان که بگیرد جای تو؟!

در خلوت شب
دلتنگی ، نام تو را
بر روی دیوار قلبم حک می کند
و ثانیه های نبودنت
سرشار از خاطرات جانسوز می شود
ای کاش بودی
پیاله ی چشم هایت مرا مست می کرد
و تا صبح ، تصدق مهر نگاهت می شدم
افسوس که در امتداد هر...

ای کاش یک شب
ناگفته هایم را
با سه تار موهایت می نواختم
تا بیش از این دست هایم
در حسرت گیسوانت
کابوس نمی دیدند


مجید رفیع زاد

هوای داشتنت
هر شب به سرم می زند
و بغض در گلو نشسته ام
در انتظار یاد زیبای توست
تا در خیالی لطیف
به استقبال من بیاید
ای کاش بودی تا نسیم شادی
از هرم نفس هایت می وزید
دست نوازش بر ثانیه های
پر درد من می کشیدی
و...

گر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوست

همچنانش در میان جان شیرین منزلست

اگر غمگین و مایوسم خداحافظ!
اگر بعد از تو می پوسم خداحافظ!

شب از تنهایی ام سرشار شد امشب
و خاموش است فانوسم خداحافظ!

غرور بغض قاجارم در این غربت
که مغلوب بدِ روسم خداحافظ!

مرا دیوانه می نامند بعد از تو
اسیر آه و افسوسم خداحافظ!

چه بی تابم!...

در فراقت گل ما بو، می ما رنگ نداشت

حال ما بی تو چو احوال تن بی سر بود

رد پایم را برف می پوشاند
رد اشک هایم را بگیر
بیا که سوز تب فراق تو
کشنده تر از
سوز سرماست


مجید رفیع زاد

شرمنده محبتت ای غم که در فراق
حال مرا به جز تو نپرسید هیچکس

دست من به بودنت نمی رسد
و هر شب این خیال توست
که مرا دلگرم می کند
ای کاش یک شب
دست هایت برای من بود
تا آتش عشق را
در حریم آغوش تو
احساس می کردم


مجید رفیع زاد

دو همسفر !
پاییز با چمدانی از برگ
و تو
با چمدانی از خاطره
تنها همدم من
کاسه ی آبی است برای بدرقه
و درختی عریان
تا تنهایی مان را
در آغوش بگیریم


مجید رفیع زاد

نه گلی هدیه می دهد
نه می سوزاند
و نه سوز فراق را
به تو می چشاند !
پاییز است ؛
با قلبی آکنده از مهر
که با مدادهای رنگی اش
رنگ عشق را
به زندگی ات هدیه می دهد


مجید رفیع زاد