متن فراق

آن مرد که به زهرایش می گفت:
ای تمام آرزوی من، نفس جان من؛
امشب تمام آرزوی؛ نفس و جانش
زیر خاک رفت 🖤

زیبا زیاد بود اما دنیا
شبیه تو نداشت

یه مرد برای عاشق شدن یه نگاه
براش بسه
اما برای فراموش کردنش به یه عمر!!

تو نباشی آه من همیشه جانسوز است
شبی که ماه ندارد غم انگیز است

و ما درد خواهیم کشید
به هنگام دوری
به هنگام فراق
شبانگاه که غم بر سینه هایمان رخت اندازد
درد خواهیم کشید

به راستی که عشق دردناک است

از لحظه لحظه کنار اونی که دوستش داری و کنارش آرومی نهایت استفاده کن لذت ببر شاید اون لحظه ها دیگه تکرار نشه شاید دیگه نباشه🖤!!!

نیمه شب از خیابان ها سراغم بگیر
روزگار عاشقی یعنی همین

پارسال این موقع فکر میکردم خوشبختی در آینده ست اما حالا چه تلخ می فهمم خوشبختی روزای خوشی بود که با تو گذشت و خاطره شد 🖤

در پزشکی دردی وجود دارد به اسم درد فانتوم؛
بهش درد خیالی هم میگن
اما خیالی نیست ، واقعا درد می کند
بیمار واقعا درد می کشد ولی از جایی که دیگر نیست؛ دستی درد می کند که قطع شده، انگشتی درد می کند که جایش بین تمام انگشتانش خالیست،...

عهد جوانی من، بگذشت در فراقت

بازای تا ببویت، باز آیدم جوانی

همین که خبر مرگ تو را شنیدم

به روزگار خودم گرد مرگ پاشیدم

خدا به مرد عاشق رحم کند

لباس مشکی خود را به گریه پوشیدم

برنمی گردد دگر این
شب نشینی هاى ما
قبر یار پیش رو و عمر ما
پشت سر است
سوختن مزد من است
پس زود مزدم بده
قیمت خاکستر پروانه ها عین زر است

‍ زمستان نگاهت
با سیاهی سکوتم
درهم آمیخته است
تو نیستی
این روزهاپاییز هم
دل نگران توست
عجب! دیر می گذرد
حسرت مرگبار
فراقت .....

شب فراق که داند که تا سحر چند است

مگر کسی که به زندان عشق دربند است

شب فراق که داند که تا سحر چند است

مگر کسی که به زندان عشق دربند است

فراقت بی رحمی است، امّا این رنج کشیدن به خاطر تو می ارزد به تمام خوشی های جهان.

- آلبر کامو
- خطاب به عشق

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو

تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده ام

غم فراق تو کوه راجا بجنباند
دل حزین من که زدوری، همیشه لرزان است......
حجت اله حبیبی

عطر گیسوی تو پیچیده در این محفل عشق
به کجا میکشد این عطر، هوای ما را
رخ تو در صنم و بغض و پریشان شدن است
بی صدا شاد کنی حال و هوای ما را
تو که جانی و  تمنا به هر پایانی
ای که تو جان بفشانی هوای ما...

جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال

شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال

با باقی انسان ها فرق دارم...
آن ها در فقدان آب و غذا جان میدهند
من در فراق تو...!

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

و آدم اول آتش را اختراع کرد
و بعد جهنم را... چنانکه اول شراب را
و بعد بهشت را

و چنانکه اول فراق را
و بعد برزخ را...

دل به وصالت نرسید
توی فراقت چه کشید
نشدنشد بگه برات
میمرد برای هرنگات

و من
بسیار به رنج چشم ها می اندیشم
خسته از نبردی تن به تن
آلوده به فراق
در انتظار
در انتظار
در انتظار ...