متن موهایت

باد می آید..
آری باد پاییز است.
تنها یک خواهش از تو دارم؛ باد می آید، موهایت را باز نکن؛ این باد بلای جان برگ هاست..
آری موهایت را باز نکن، باد عطر موهایت را می برد؛ آنگاه است که برگ ها گوش به باد می دهند و به دنبال...

آغوشت
پیراهنی ست
به قواره ی تنم
و رنگ بهار....
چشمانت
و انعکاسِ باغی پر از شکوفه
به هنگامِ بارانِ بوسه
از رنگین کمانِ موهایت....
چقدر به من می آیی

تو دقیقا مثل تابستانی!
لبخندهایت طعم هندوانه می دهند، و چشم هایت همرنگ آسمان آبی تیر است. پوستت به سرخی گیلاس،
لب هایت به شیرینی هلو
و موهایت به سیاهی شب های شهریور است.
بودنت مثل یک لیوان شربت آلبالو در گرمای طاقت فرسای مرداد لذت بخش است،
و نگاهت...

برای صبح شدن
نه به خورشید نیاز است
نه خنده های باد
چشم هایت را که باز کنی
موهایت که پریشان بشود،
زندگی عاشقانه طلوع خواهد کرد

موهایت ،
عاشقانہ ترین
رویایی بود کہ بافتم..!

دل من
از پیچ و تاب موهایت بالا می رود
بین چتری هایت مینشیند
در چشمانت حل میشود و دنیا را از دید تو میبیند
روی گونه هایت قدم میزند و با دستان نداشته اش ، اشک هایت را پاک می کند
دل من تمامِ تو را
عجیب دوست دارد...

شعر اگر نتواند
موهایت را بسراید
وکلمات،زیبایی چشمان مشکی ات را توصیف کند.
وقافیه ها با عطر تو پر نشوند.
به چه کار می آید؟
به صبح می رسد؟
آیا ارزش وقت را دارد؟
لیکن شعری که شما را ندارد،محبوبم.
من را شاعر نمیکند...
نه پاریس
نه اینجا
نه دمشق...

روشنایی چشمانت
سیاهی دلم را چراغانی کرد

زیبایی لبخندت
غصه های دلم را یکباره ویرانه کرد

چالِ گونه هایت
تمام هستی ام را در خود جای کرد

ای وای؛ لشکر سیاه پوش موهایت
چه عاشقانه، قلب کوچک بی دفاع مرا،فتح کرد

بهار تنها بخاطر تو می آید
می آید که دل من را بشوید و خاطره تو را ماندگار کند
تو را در قاب پنجره ی نگاهم محکم کند و ببارد
آری ... تو که نباشی این خنده ها به چه دردی می خورند
و باران حال که را شکوفه باران...

و عشق
پزشک حاذقی است !
که نسخه ی تمام درد هایم را
لابلای موهای تو پیچید . . .
✍🏻:همایون بلوکی

آیة الکرسی کمی از موی تو کوته تر است

گفتن از اعجاز مویت کار چندین منبر است 💋
《همایون بلوکی》

✍

زیر سایه روشن خورشید
چشمهایم را بستم
سایه ای با عطر موهایت نشست
باز کردم گلهای شال تو بود
یک پهلو نسیم خنک
یک پهلو گرمای تو
به تبادل می چسبند
خوشبختم
میان این همه آرامش

موهایت را،
به دست باد که می دهی؛
از معاشقه با تو سخن می گویند،
گنجشککان شهر!!!
...
و من؛
بیشتر مومن می شوم،
به معجزه ی لبخندت.


سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

میشود دریا شوی من غرق جریانت شوم
یاکه همچون قایقی درتحت فرمانت شوم
موج موهایت کشاند تا به مقصدهای دور
محو زیباییه آبی های چشمانت شوم
در تلاطمهای طوفانیه اقیانوس عشق
بند امیدی به خوبیها و احسانت شوم
میل بودن در هوایت آنچنان سازد مرا
دوست دارم روز وشب درحصر...

می توانی بی اینکه بپرسی چرا
دوستم داشته باشی؟
و موهایت را
به بادی که از لای انگشتانم عبور می کند
قرض بدهی؟
می توانی به نامم تکیه کرده
لباست را مرتب کنی
قبل از سلام
آب گلویت را قورت بدهی
و با صدایت
هزار نت به گلوی سه تار...

تو خلاصه ی تمام دلخوشی های عالمی!
همینکه مینشینم و ناز موهایت را میکشم و میبافمشان به مهر؛
همینکه خود ِ خدا هم مینشیندو زُل میزند به این همه دلبرانگی !

همینکه میرقصی و میرقصانیم
مستم میکنی؛
بی بوسه بی شراب!
بعد تمام دوستت دارم هایمان
شعر به شعر
واژه...

و زمستان را دوست می دارم
پالتوی خزدار میپوشی
چکمه ی بلند پایت میکنی
موهایت را زرد روشن ...
وای موهایت
وای موهایت ....

اول سراغِ چشم هایت رفتم،
چشم هایِ تو!
گفتم مبادا بسوزد
وَ ناز خوابِ تو کابوس شود

بعد سراغِ موهایت رفتم
موهایِ تو ناز بود وُ
باز بود
آن قدر که گفتم،
مبادا که سفت بگیرد این دست هایِ چِغِرَم
بعد تو دردت بیاید وُ
خواب ازسرت بپرد

بعد
سراغِ...

مرا احاطه کن
بگذار آغشته شوم به تو
احاطه کن به گونه ای که بندِ رهایی نباشد.
جانانه بنویس مرا
شبیه مرداد و عصرهای سکنجبین...
در آغوشم بگیر
بگذار محاصره شوم در مرزهای تنت
و مشتاقانه فریاد بزنم:
" و تنت وطن من است"
دوره کن مرا
از عشق...
از...

باید یک نفر باشد
که از چشمانت حالت را بفهمد،
و بداند که چطور باید چشمانت را بخنداند و از نصیحت های منطقی دست بکشد...
باید یک نفر باشد
که برای تفاوت هایتان احترام قائل شود و اتفاقأ دیوانه ی تفاوت هایتان باشد!
یک نفر که
حساسیت هایت را درک...

شانه
کلمه ی به شدت عاشقانه ای ست!
که فرقی ندارد
مال تو باشد
_که بکشم به موهایت
یا مال من
_که سرت را بگذاری رویش!

آرزویم را بستم به ضریحِ موهایت...معجزه شد

- تکدّر:

دوستت دارم
و همین اصل،،،
غمگین ترم می کند!
وقتی که،
نمی توانم چهار فصل جهان را
در آغوش تو آواز بخوانم!


حسادت می کنم وقتی
نسیمی زیرک
مو هایت را به بازی می گیرد!

آه
نارون بالا بلند من!
باور کن
از این همه خواستن،
--غمگین ام......

باد در آینه موهایت
خودش را شانه می کند
تو که از هر رنگ یه فصل به تن داری
با طعم گس پاییز ابر ها را پایین آوردی
تا قطره ها در گروه کُری چند هزار نفره
برایت سرود باران بخوانند
..................................
برشی از یک شعر بلند