محبوب من، می بینی، هر روز از یک جنگ برمیگردیم روزهایمان قاتل های حرفه ای شده اند. ساکنان زمین زره هایشان را، در نمی آورند یک روز به جنگ آب ونان می رویم بابا شب را سر میبرد.. ماه کفن پوش میشود و آنگاه صبحدمان،کارگران بن بست میزایند خیابان...
هر دو سر این ماجرا،. مرگ.است ، چه.بمانی چه بروی من برایت میمیرم!!
باید از اول این شعر تو اینجا باشی اعتبار غزل و صاحب امضا باشی رو برویم بنیشین، حرف بزن ،قهوه بنوش قسمت این است که هم فال و تماشا باشی آمدی تا که جهان خانه تکانی بکند و تو آن نقشه ی جغرافی زیبا باشی میتوانی فقط از فاجعه ی...
گوته: من در تولد خود نقشی نداشتم ... و در مرگ خود نیز نقشی ندارم ... نقش من فقط در زندگی من است !
مرا ببخش... اگر پنجه های گرگ ندارم برای بُردنِ تو نقشه ای بزرگ ندارم بگو بیایم هرگوشه ی جهان که بگویی که پَر بگیرم هرسمتِ آسمان که بگویی قرارِ اول مان هرکجا که دار نباشد که دُورِ سینه ی مان سیمِ خاردار نباشد توجهی به شب و حلقه ی طناب...
مرگ راه حل همه مشکلات است. بدون انسان ها هیچ مشکلی وجود نخواهد داشت.
عقاب و کلاغ و درخت پیر فصل، فصل زرد پاییز است آسمان دلگیر و خاموش و زمین سرد و غم انگیز است روی عمر سبز جنگل، گوئیا پاشیده بذر مرگ همچو اشک آن سان که انسانی به حسرت روز تلخ احتضار خویش می چکد از چشم جنگل، دانه های برگ...
یک روز در پیراهنی که پوشیده ای خواهی مُرد و بوی تنت را صابون خواهد بُرد و دندان ها سالها بعد از ریختن گوشت تَنت لبخند خواهد زد
صادق هدایت : همه از مرگ میترسند من از زندگی سمج خودم.
هدف کل زندگی، مرگ است.
و پرسشی ست قدیمی که همچنان باقی ست که چند فاجعه تا مرگِ این جهان باقی ست «نبودن» از همه جا مثل سنگ می بارد به بودنی که فقط تکّه ای از آن باقی ست چقدر عاشق و معشوق مرده اند، امّا هنوز هم که هنوز است عشقِ شان باقی...
پاییز آمد، با خودش یک مرد را بُرد یک عارف ویک عاشق شبگرد را برد پاییز صد ها خاطره از آن صدا داشت یک حنجره از غصه و پر درد را برد پاییز آمد شیشه ی عطری که هربار با عطر خود مدهوشمان میکرد را برد او هدیه ی پاییز...
نا خدایی شده ام خسته که بعد از طوفان تا دم مرگ دعا خوانده و پارو زده است
هر چه در آغوش تو اتفاق بیفتد را دوست دارم، حتی مرگ را…
شنیدم پروانه شده ای. شاید برای تسکین دل مادرت. گفتند تو را دیده اند که نشسته بودی روی مبل مورد علاقه ات، بالهایت را آهسته باز و بسته می کردی. اولین بار مادرشوهرت تو را دیده، به مادرت گفته، مادرت فکر کرده مادرشوهرت برای آرام کردن دل خودش این داستان...
مژگان شجریان: "امروز خورشیدم، ستاره پر فروغم، چون شهابی در آسمان زندگیم خاموش شد و رفت. ایکاش مرگ ستاره حقیقت نداشت و آرزوها همیشه رنگ حقیقت می یافت و من نبودم و مرگ ستاره ام را نمیدیدم. اگرچه او همیشه در دل تاریخ زنده است و جاویدان."
برای آنان که زندگی را خوب فهمیده اند، مرگ هدیه ی گران بهاییست. :)
آیا نگران این نیستی که بعد از مرگ همه تو را به فراموشی بسپارند؟ - خب، تو نگرانی؟ فک نمی کنم. من با آدم های زیادی در ارتباط هستم که با هم صمیمی هستیم. وقتی عشق بین ما هست، مگر می شود فراموش شد؟ عشق کلید زنده ماندن است حتی...
مرگ ، غریبانه ترین موسیقی اش را برای زیباترین صدای تاریخ نواخت مهر آمدی و مهر هم پر کشیدی زبانم را آلوده به واژه ی تسلیت نمی کنم که این واژه هرگز باعث تسلّای دل هیچ باز مانده ای نمی شود ؛ تو رفته ای اما تا همیشه هستی چون...
پاییز... فصل برگ های مرده فصل پیچیدن خاطره در باد فصل عاشقانه ای خاموش فصل دلتنگی کوچه فصل بی تابی سنگ فرش فصل تنهایی یک چتر پاییز... فصل سیلی از باران فصل عریانی یک عشق فصل مرگ شاخهای سرسبز پاییز... فصل نقطه چین تا تو... .
سعی میکرد قبل رفتنش حفره ی نبودنش رو با دلخوشیای کوچیکی که میزاره پرکنه اما رابطه ها مثه بند نافن قطع ام که بشن بازم جای اتصالشون تا قیامت می مونه آدم وخداش، آدم وعشقش، آدم وکتاباش، آدم و اسباب بازیاش، آدم ونداشته هاش، حتی آدم و داشته هاش... این...
برگ برگ میریزد پاییز از قامت شکسته ی من ریشه ام از خاک خیالم بیرون زده و آمده دور گردنم محکم شبیه دشمنی که میخواهد ببوسدم. بیدی شده ام که از هر وزشی تنم میلرزد باید به زمستان هم فرصت بدهم مرا به مرگ نزدیک کند به مرگ نزدیک کند...
مرگ زودرسی است وقتی با همین بغض های در گلو مانده بدونِ شب بخیرهای تو به خواب میروم...
به تازگی آموخته ام که همه برای منفعت خودشان یاد من میوفتند ، برای کمی بهتر شدن حال خودشان دست به هرکاری میزنند، آموخته ام که باید از هرکسی انتظار هرکاری را داشته باشم باید خودم را از این جماعت منفعت طلب دور کنم ، حتی اگر درحال مرگ باشم...
