متن کوتاه بهار

بیا، که عطر تو با نوبهار می‌آید
نسیم مست، ز کوه و دیار می‌آید

چو غنچه باز شود، خنده بر لب گل‌ها
بهار، مست ز عطر بهار می‌آید

دوباره سبز شد ای یار، کوچه‌های زمین
طراوتی ز دلِ روزگار می‌آید

ببین که بغض زمستان شکسته در باران
قسم به شاخه‌های...

گل‌های پیراهنم
با نفس‌هایت شکوفه می‌دهند،
هرگاه که آغوش تو را می‌پوشم،
بهار روی شانه‌هایم می‌نشیند،
و عطر عشق
در چین‌های پارچه می‌رقصد.

شکوفه، در شکوفه، مهر رویید
بهشتی شد زمین و، حور، آمد


نشانِ رستخیزان شد پدیدار
و اسرافیل و نفخِ صور، آمد

بهاران در بهاران، شور، آمد
سرورِ بی‌بدیلِ نور، آمد


زمستان رفت و از بامِ محبّت
تبِ گرمای جامِ هور، آمد

بهار میگذرد، خیز و دست دلبر گیر

بهار با تو زیباست

عطر تنت
از هرکجا گذشت
بهار شد!

مگر بهار را دزدیده اند
که هرچه می رویم به لبخند نمی رسیم ؟

سال نو آمد به یمنِ جشنِ نوروز و بهار
سبز بادت حال و پرِ لبخند و نیکو روزگار

در انتظار بهار باش
شکوفه اى ،
مرا به تو خواهد رساند...

لباسِ سفیدِ زمستان را بهار گلدوزی می کند.

بهار آمد و تو رفته ای

ای کاش

ای کاش بهار رفته بود

و تو می آمدی

برف ها آب می شوند
بهار اما
کبک ها را سربلند نمی کند

مرا هر گه بهار آید به خاطر یادِ یار آید
به خاطر یادِ یار آید مرا هرگه بهار آید

بهار من بُوَد آنگه که یار می آید

فصل بهار آمد و رنگ بهار نیست
اردی جهنّم است زمانی که یار نیست

‏به آسمانِ
‏دیوانه ی
‏ماه اوّل بهار
‏می ماند دل!

پیش آ بهار خوبی تو اصل فصل هایی

تا فصل ها بسوزد جمله بهار ماند

ای گل تازه، مبارک به تو این تازه بهار

خاک را زنده کند تربیت باد بهار

سنگ باشد که دلش زنده نگردد به نسیم

نشاط این بهارم بی گل روبت چه کار آید

تو گر آیی طرب آید بهشت آید بهار آید

حسرت تلخ ذغال
طرح سبز بهار

مهبا یاری

پاییز باشد، پیش من باشی، خودش عیدست!
این فصل بر صدها بهار بی تو می ارزد...!

بهار
به ایستگاه رسید
حوصله ام اما...
هنوز، نیمکت نشین پاییز است...