متن دلگیر

عجب هوایی دارد این اسفند
درست مثل هوای رفتنِ تو!
همانقدر دلگیر،
همانقدر بارانی ...

بهش گفتیم :
پاییز با دلتنگیهاش میاد و آدما رو دلتنگتر میکنه.
انگاری آدما ،توش گمشده ای دارن..
گمشده ای که نمیدونن،کیه،چیه...ولی دلتنگشن..
حالا هی میگه پاییز ،همیشه دلگیره...
دلگیر نیست که..دل ،گیره...گیرِ اون گمشدهه..
آدما عینهو دیوونه ها ، غرق میشن توو پاییز و زرد و نارنجیهاش بلکه پیدا...

مونالیزا بی لبخند
شیراز بی حافظ
پاییز بی باران
دریا بی موج
همه را تجسم کن
من بی تو
همانقدر، نچسب و دلگیرم...

پاییز بی باران
دریا بی موج ، همه را تجسم کن
من بی تو همانقدر نچسب و دلگیرم...

پاییز جان چه کسی ترکت کرد که اینقدر دلگیر هستی

من از کسالت رویای آدمها
دلگیر می شوم
چه خوب است
فرشته ای مثل تو دارم
که هرگز آدم نمی شود ...


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

بیا اصلاً خودمان را گول بزنیم...
بیا فکر کنیم که دنیا این شکلی نیست
دنیا جنگ نیست
دنیا گرانی نیست
دنیا دل خوری و نارفیقی نیست...
بیا فکر کنیم که دنیا جایی ست که
شلیل و آلو قرمز دارد
دنیا هنوز میوه های تابستانی دارد
فصل میوه های تابستانی که...

دستای تو سرده آغوشتم خالی
اما ته قلبت انگار خوشحالی

حرفی نزن با من حال تو معلومه
پایان فصل ماست این عشق، مختومه

چی شد کجا قلبت لرزید دور از من
رد می شی و میری مثل یه نور از من

رد میشی و میری از مرز رویاهام
از من...

به هواخواهی این پاییز
من دم به هر ساعت
لب پنحره را می بوسم
آسمان هم ابری
هوایش دلگیر است
هر دو پی گمشده هایمان
کوچه به کوچه می گردیم
او سر شاخه هایش
من چشمانم خیس است.

تنها نه
جمعه ها
که تمامی طول سال

از
روزهای بی تو
چه دلگیر می شوم

دلگیرم از پاییز
از تمام غروب های غمگینش
که چوب خط نبودن هایت را
بر دیوار دلم کشید
دلگیرم از تو
از تمام عاشقانه های نگفته ات
که به جانِ گوش هایم بدهکاری

دلگیرم از خودم
که هنوز دلخوشم به یلدا
و چند ثانیه وقت اضافی اش ....
که شاید...

سالها بعد که همه
امروز را یاد برده اند
کسی نمی داند
چرا پنج شنبه های مهرماه
درختان گریه می کنند
و هوا بی اندازه دلگیر است

دیگر برای ماندنت دیر است، می فهمی؟
این عاشق، از تو سخت دلگیر است، می فهمی؟

یک جای دیگر زندگیِ تازه خواهی کرد
اما دلت پیش دلم گیر است، می فهمی؟

آنجا به رویت زندگی هر روز می خندد
اینجا کسی از زندگی سیر است، می فهمی؟

یک روز می...

پاییز باشد...
جمعه باشد...
غروب باشد...
و دلتنگی ؛ دلتنگی...!
عجب جمعه ی دلگیری داری پاییز !

نکند که نمانی ، برویی
از همه کس سیر شوم
در اوج جوانی من پیر شوم
نکند که نمانی ، بروی
از همه دلگیر شوم
در اوج سراء به یکباره غمگین شوم
نکند که نمانی ، بروی
دست ِ دلم رو بشود
مرگ و این زندگی ام بسته به تقدیر...

گاهی لازم است از خودت دلگیر شوی
یقه خودت را بگیری
به خودت تلنگر بزنی
و برای آنهایی که اجازه دادی به تو زخم بزنند
باید از خودت حساب پس بگیری
این قلب امانت است
نباید هرگز محتاج مرهم بشود

عشق شبیه پاییزه. اومدنش آدمو ذوق زده می کنه، اما دلگیره. دل آدمو درگیر خودش می کنه، اما دلگیره. دل انگیزه اما بدون اندوه معنا نداره.
عشق نمیتونه مث گلای رنگارنگ بهار یا بی دغدغگی و خنده و آب بازیِ تابستونِ بچه ها باشه. عشق همون حال بارون و لرزیدن...

ظهرِ اولین روز از پائیز سال
در حالی که سعی میکنی پنجره رو تا انتها باز کنی ک آفتابِ بیشتری به گلای بی حال تو گلدون بتابه؛
با خودت فکر میکنی از کی ظهر سه شنبه ام مثل ظهر جمعه دلگیر و نچسب شده...!
حقیقتا چشم انتظار نشستن پشت پنجره...

وقتی تو نیستی
انگار هر روز جمعه است!
همانقدر دلگیر
همانقدر مسخره و تلخ.
روزها تمام نمی شوند!
هر بعدظهر
در و دیوار اتاقم روی سرم آوار می شود
انتظار آمدنت دیوانه ام می کند!
اما امان از خود جمعه..!
عصر جمعه که می رسد
صبح جمعه ی دلگیر دیگری...

تنها نه جمعه ها که

تمامی طول سال

از روزهای بی تو

چه دلگیر می شوم

این روزا زندگیم به رنگین کمان میماند...
رنگین کمانی که در آن نه خبری از احمر و اخضر و ارزق و اصفر نگار ابر ها است و نه خبری از طراوت لبخند آسمان...
رنگ رنگین کمان زندگی من تاری روز هایم است که به سیاهی شب هامیماند...
سرخی چشمان خیس...

با رفتنت اندوه مرا جشن گرفتی
چشمان تو انگار نمیخواست که باشم
آن روز که "جانم" شد هان و بله فهمیدم
توفیر ندارد، چه باشم چه نباشم

دلگیرم و باران شده سهم شب و روزم
این زندگی فرسوده شده، دادرسی نیست
هربار نپرسید برای که سرودی؟
اشعار تَرَک خورده ی...

دارم فکر می کنم چه داستانی پشت این برگای نارنجی مخفی شده که پاییز رو انقدر عاشقانه و دلگیر کرده....
آیا واقعن تمام وصل ها و فصل ها توو پاییز اتفاق می افته که انقدر نبض داره این فصل....؟
پدرم توو پاییز رفت... عشقم هم همینطور
اما من توو بهار...

پاییز جان
حالا که تنها چند روزِ دیگر مهمان ما هستی، باید بگویم
تو تقصیری نداشتی...
ما آدم ها خیلی چیز ها را خراب کردیم
ساده و حواس پرت بودیم، آنجا که باید وانمی دادیم وادادیم
آنجا که باید رها می کردیم سخت گرفتیم...
ما در لحظه زندگی کردن را...