متن تنهایی

با این همه تنهایی و این همه پاییز
در پایان فقط شعر است
که برای شاعر باقی می ماند.
و ستاره ها را از خواب بیدار می کند
که به شب بفهماند
این همه تنهایی و
این همه پاییز را تمام کند.








شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

چه بزرگ است،
پاییز!
شبیه تنهایی ست...








شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

این همه تنهایی،
یا دیوانه ام می کند،
یا که شاعر!






شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

شبیه نمک است!
که بریزی بر روی زخمت،
تنهایی...



شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

در کوچه های سرد تنهایی پرسه زدم تا بیابم آغوش گرم تو را...
زهرا نمازخواجو بیتا

غربت به دور ماندن از خانه و دوستان ربط ندارد
همینکه به خودت رها میشوی و حتی نزدیک ترینِ آدم ها
معنی حرف و حرکاتت را نمی فهمند،در غربتی

«تنهایی گرگ می شود»

تنهایی، مثل مشت محکمی ست که به دیوار می کوبی، تا درد زنده بودنت را حس کنی.
مثل فریادی که در گلو خفه می شود، در میان هوای سنگین اتاقی بی نور.
گاهی تنهایی، زخم کهنه ای ست که هرگز خوب نمی شود،
یا ساعتی ست...

دلم تنگ است ...
برای کسی که نه میشه او را خواست
نه میشه او را داشت ...
فقط میشود سخت برای او دلتنگ بود
و در حسرت داشتنش سوخت :)

تنهایی را ، جار نزن
اینجا تن ها یی رها شده
در آغوش ِ بی کسی
نسرین حسینی

غریبم غریب
مثل یک قبر زیر برگ های پاییزی
که منتظرست
باد
ته مانده ی فاتحه ی همسایه را
بیاورد
«آرمان پرناک»

زندگی
یک دروغ است
یک تهمت بزرگ به تقویم
یک فحش رکیک از دهانِ مرگ
یک نام جایگزین برای تنهایی
«آرمان پرناک»

گلِ من سیارک آدم ها هیچ چیز نداشت،
به جز تنهایی...

خدایا!
نور وجودت را
بر همه ی عاشقان بیفشان،
تا تنهایی ما را از پای در نیاورد...







شعر: هیوا قادر
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

به تُندی شنید:
« نه به من می آیی
نه به این دنیا،
هر کسی، در لاکِ خودش !!» ...
لاکپشتی که به عشق،
به زندگی زیر یک سقف
اعتقاد داشت
آرام آرام دور شد
با یک جهان خالیِ بیشتر
در لاک
«آرمان پرناک»

سرگشته ام و حیران در این سرای دلتنگی ...
غمگین نظاره می کنم شبانه های تنهایی ام را
که چه بی رحم روشنایی ماه حضورت
روشنگر آسمان تاریک چشمانم نیست .. ..

هیچگاه
بدِ کسی نخواسته ام
اما یکی هست که می خواهم
هر چه زودتر آلزایمر بگیرد
و فردای مرا از یاد ببرد
از یاد ببرد
از یاد ببرد
از یاد ببر
تنهایی!
«آرمان پرناک»

با باوری لرزان/
به لبه ی پشت بام نزدیک می شوی /
که شاید /
که شایدکسی از پشت /
تو را بغل گیرد؟ /
عزیز دلم /
پیش از این /
مرگ به آغوشت کشید /
فقط فراموش کرده ای!
«آرمان پرناک»

یه روزی از دور نگاهم می کنی و میگی ....

ببین چی داشتم و ......

چجوری آسون از دستش دادم ....🙃❤️‍🩹

فریادِ بی صدای درختی شکسته ام /
تنها کنارِ نعشِ نحیفم نشسته ام ...
«آرمان پرناک»

بخشیدمت .....

از طح دلمم دوست دارم ....

ولی دیگه گذاشتمت کنار...❤️‍🩹

باید باور کنیم
تنهایی،تلخ ترین بلای بودن نیست
چیزهای بدتری هم هست روزهای خسته ای
که در خلوت خانه پیر می شوی و سال هایی
که ثانیه به ثانیه از سر گذشته است ...
تازه،تازه پی می بریم،که تنهایی،
تلخ ترین بلای بودن نیست ...
چیزهای بدتری هم هست...
دیر...

قسمت غم انگیز تنهایی، بی پناهی است؛
این که یک شب، یک روز، یک جایی
دلت بخواهد از همه دردهای دنیا پناه ببری به آغوشی، نوازشی، گفتگویی، درست می شَوَدی، بوسه ای، حضوری، دیداری... و هیچکس هیچ جای جهانت نباشد.
بار دنیا و آدمهایش بیفتد روی شانه های نحیفت، به...

قسمت غم انگیز تنهایی، بی پناهی است؛
این که یک شب، یک روز، یک جایی
دلت بخواهد از همه دردهای دنیا پناه ببری به آغوشی، نوازشی، گفتگویی، ،بوسه ای، حضوری، دیداری...
و هیچکس هیچ جای جهانت نباشد.
بار دنیا و آدمهایش بیفتد روی شانه های نحیفت، به هر طرف که...

منم محتاج آغوشت
توخواب وتوی بیداری
واکن آغوش و ثابت کن
هوامو دائماً داری


به گرمای تنت بسپر
من محتاج گرما را
به صد گلبوسه رنگین کن
تنی رنجور و تنهارا

بیا بازم بمون پیشم
تو مجنون شو منم لیلی
بیا ثابت کنم این رو
که میخوادت دلم خیلی


تومیدونی...