متن روز مبادا

از خاطراتِ روزِ مبادا شنیده ای؟
ای بالِ خیس بُرده به تاراج، با توأم !
«آرمان پرناک»

امروز همان روز مباداست
همان روزی که دلم سخت معجزه می خواهد
و تو چشم هایت را بسته ای...

نگذار دوستت دارم هایت
میان دلت خاک بخورد
در مکتب عشق فریاد دلنشین است
و سکوت گوش خراش
دوستت دارم هایت را فریاد بزن
که در صفحه های تقویم
روزی به نام مبادا
وجود ندارد


مجید رفیع زاد

مرا برای روز مبادا کنار بگذار!
مثل مسافرخانه ای متروکه ام
در جاده ای سوت و کور
یک روز
خسته از راه می رسی و
جز آغوش من
برایت پناهی نیست.

دارم برای عطر تنت شیشه میخرم
عطری برای روز مبادا که نیستی!

از حالت پاییزی چشمان تو پیداست
تقویم من امسال پر از روز مباداست

همیشه فکر می کردم آدم تنها چیزی را که باید برای روز مبادا پس انداز کند پول است...یادمان داده بودند همیشه یک روز مبادایی هست که هیچکس از زمان آمدنش خبر ندارد...توصیه می کردند تا می توانیم برای مبادای نیامده ذخیره کنیم تا چرخ زندگیمان لنگ نشود...اما به نظرم برای...

چه کسی خواسته تا کار به اینجا برسد
عشق و دیوانگی ما به مدارا برسد
قسمت دشمن انسان نشود روزی که
"دوستت دارم" معشوق به "اما" برسد
سد بر این رود کشیدند به دریا نرسیم
قزل آلا که نمی خواست به دریا برسد !!
"عشق آتش به همه عالم و...

باید از اول این شعر تو اینجا باشی
اعتبار غزل و صاحب امضا باشی

رو برویم بنیشین، حرف بزن ،قهوه بنوش
قسمت این است که هم فال و تماشا باشی

آمدی تا که جهان خانه تکانی بکند
و تو آن نقشه ی جغرافی زیبا باشی

میتوانی فقط از فاجعه ی...

کاش دوربینم،
آتش عشقت را ثبت می کرد
برای روز مبادا...

مرا ارام و بی سروصدا دوست داشته باش
تصدقت گردم
روزهای غمگین در راه است
مبادا برسد روزی
که عطرم از حوالی اغوشت پر بکشد
اندکی ازمرا پس انداز کن
در سمت چپِ سینه ات
برای روزِ مبادا

چقدر به چشمانت زل بزنم
چقدر برای روز مبادا کمت دارم

به دستت نیاورده ام
که بخواهم از دستت داده باشم
تو بگو این اشک های بی هنگام
از کجا می آیند؟

تعادل شانه هایم را
بغض های عمل نکرده ام
به هم ریخته است

بغض سنگینم می کند
اشک...

همیشه یک تکه از دلت را نگه دار،
برای روز مبادا

وقتی کسی رادوست میدارید
بگذارید از ته دل نباشد
ته دلتان را برای خودتان نگهدارید
برای روز مبادا
برای لحظه ای که
تنها میشوید و دلتان یک جای بی خاطره
می خواهد
دست نخورده
فارغ از هرکس و هرچیزی
بگذارید یک قسمتی از شهر .پارک کافه ها فقط و فقط...

شاعرِ پاییزی آشفته ام
قسمتِ تو هرچه غزل گُفته ام
حالِ مرا از شبِ یلدا بپُرس
از نَفَسِ روزِ مبادا بپُرس

مهر و آبان، شب یلدای منی
اوج ِآرامشِ رویای منی
امنیت در شب تنهایی ها
تو همان روز مَبادای منی

در بهار شکوفه ها را
گل گل برای روز مبادای خودم
در قلک انداختم
قلک را در سوز سرد قلبم
در کرونا شکستم
شکوفه ها یخ زدند
ای وای بر من
روز مبادا همان دیروز بود

خنده هایم را گذاشته ام برای روز مبادا! روزی که واژه ی خنده از فرهنگ لغات حذف شده است