متن قاصدک

چه کسی میدانست قاصدک ها
بعد از فوت کردن به کجا می روند
این همه آرزو به آسمان فرستادن و دست خالی برگشتن طبیعی نیست ...

هر روز صدایت مَرا متوقف می کند
من را از دنیا بیرون میکشد
و در عالم خیال پَرسه میزنم
تو در زیبا ترین حالت روبه روی من هستی
نزدیک میشوم اما، تو صد قاصدک می شوی
و ...
من می مانم و آغوش تنهایی...

یک دقیقه حال خوب و خستگی درکن !
لحظه های زندگی همانند قاصدک هایی هستند که با یک دم و بازدمِ ما به هوا می روند لحظه های زندگی را دریابیم و مثل کودکی خوش باور ، آرزوهای مان را در گوشش نجوا کنیم، قدر لحظه ها را بدانیم ...مبادا...

ای کاش که پروانه ی زیبا باشیم

یا قاصدکی میان گلها باشیم

سرشار ز عشق تا سحر در بُستان

خنیاگر دل چو مرغ مینا باشیم

بادصبا

‍ من ز میخانه ی چشمت نظری میخواهم
از تو یک خواسته ی مختصری میخواهم

مانده ام گوشه ی بی حوصله ی تنهایی
قدر یک قاصدک از تو خبری میخواهم

سخت امشب تب یادت به سرم افتاده
در کنارت نفس تازه تری میخواهم

هر شبم با لب خاموش سخن میگویم...

تو فروغ آرزوهای منی

تو را دست کدامین قاصدک بسپارم..؟.

که برآورده شوی…

و عشق را

تا بی نهایت تا خدا ..

تا بوسه ی پروانه ها

در میان قلبم

عاشقانه

ادامه دار کنی …

آرزوهایم را در گوش قاصدک گفتم و فوتش کردم ! مطمئنم خیلی زود پیغامم را به خدا می رساند !

دلم آن قاصدک سفید رنگ را میخواهد
که ارزویت کنم........!!! آن را دست باد بسپارم
خدارا چه دیدی؟!شاید این قاصدک خوش خبر سر از کوچه شما در اورد

باز رسید پاییز
جدا شدی تو از من
مثل برگ یه شاخه مثل گل بهاره
نوازش باد ، آمد سراغ تو
دست نسیم برای بردنت
با باد همسفر شدند
بی آنکه بگویم حرفی
دست به دست تو سپرد
به خیال آشنایی تو از من جدا شدی
تو مرا به دست...

چه سخت است که پیامت را سپرده باشی به قاصدکی که راهش را گم کرده باشد و تو انتظار پاسخ داشته باشی بی خبر.....
حجت اله حبیبی

کاش،،،

انعکاسِ زمزمه های
تو و من

به گوشِ جهان برسد...

اگرچه می دانم

قاصدکِ ماه؛

سفرِ روزانه ندارد!









لیلا طیبی (رها)

لبخند بزن که زندگی در گذر است ...
بر شانه ی صبح،قاصدک خوش خبر است

می گفت نسیم ِ کوچه گردی دیروز
بانوی بهار از همه خوشبخت تر است

قاصدک های برباد رفته
با تکیه بر نهال های عور
خط و نشان می کشند
برای بی کفایتی نسیم

به فردا ها می اندیشم ،
به فردای بهتر
به سمت خیالات زیبا در سَر ؛
گذشته را باد برده است .
شاید لبخندمان سرخی شقایق ها یا زیبایی نقش و نگار پروانه ها را قرض بگیرد .
اما! بیا بیاندیشیم به زیبا زیستن ؛
مانند تصویر پرنده ی خوشبختی...

پاییز از دلشوره های دخترش هرسال غمگین است
اشکی که می ریزد برای آذرش برگونه آذین است

بادی وزید و قاصدک با شاخه ای از دردهایش گفت
زردی هر برگی که می افتد زمین داروی تسکین است

دستای تو سرده آغوشتم خالی
اما ته قلبت انگار خوشحالی

حرفی نزن با من حال تو معلومه
پایان فصل ماست این عشق، مختومه

چی شد کجا قلبت لرزید دور از من
رد می شی و میری مثل یه نور از من

رد میشی و میری از مرز رویاهام
از من...

از خانه ی غم پرور دل گاه گذر کن
مهمان غم انگیز مرا دست به سر کن

شومینه ی قلبم شده خاموش و دگر سرد
آتش بزن این قلب مرا زیر و زبر کن

در قوری دل جوش زند شوق وصالت
با آمدنت کام مرا غرق شکر کن

از جاده...

بے تو تنها نشدم ، خاطره ها شاهدمند
عکس ها و در و دیوار و خدا شاهدمند
دل ندادم به کسی ، بعد تو پوسید دلم
بی مروّت همه ی اهل وفا شاهدمند

من نگفتم به تو برگرد همه می دانند
قاصدک ها که سرودند بیا شاهدمند

چشم خود با...

باران بهانه ست

می دانم که برای عاشق شدنت
کمی بوی گندم، بوی نارنج، بوی کاهگل های خیس خورده کافی ست

به قاصدکها بگو
از سمتِ تو که می آیند
کمی از یادت را بیاورند
چتر برنداشته ام

شیوا علمی

قاصدک را فوت کردم آرزو کردم تو را...
دور میشد گرچه فهمیدم برایش سخت بود...

ای کاش
ماهی ای بودم توی حوض
شاخه گلی در بیابان
پرنده ای روی شاخه ی یک درخت
سنگ ریزه ای تهِ رودخانه
یا قاصدکی میان دستان باد
هر چیزی جز "انسان"
هر چیزی که غم هیچوقت
حوالی خیالش پرسه نزند

باید امروز حواسم باشد
که اگر قاصدکی را دیدم ،
آرزوهایم را
بدهم تا برساند به خدا ،
به خدایی که خودم میدانم ،
نه خدایی که برایم از خشم ،
نه خدایی که برایم از قهر،
نه خدایی که برایم ز غضب ساخته اند .
به خدایی که خودم...

ب کدامین سمت
رفته ای؟! ک قاصدک ارزوهایم
پیدات نمی کند !...

آن قدَر چشم به راهم خبری شیرین را
که همه روز پی دیدن یک قاصدکم