متن ترس

اغلب این تصویر اشتباه در ما پدید می آید که
اگر کسی ما را دوست داشته باشد
دیگر هیچ چیز در این دنیا نمی تواند ما را بترساند.
اما آدمی که شروع کرده چیز باارزشی در دنیا داشته باشد،
باید بیش از هر زمانی بترسد.
دنیا در گرفتن چیزهای با...

آخَرَش قرار است بمیریم
پس بیا ترس را گوشه ای بیندازیم، با هم لذت ببریم
بیا طعم دوستت دارم هایمان را
شیرین تر کنیم
بیا قانون شکنی کنیم
وقتی که تمام مردم این شهر می گویند
نمی توانیدُ نمی شود
بیا به این انسانهای منفی نگر بفهمانیم
واقعا خواستن توانستن...

ترس نبودنت به دلم رخنه می کند
دست خودم که نیست دل آشوب میشوم
آغوش وا کن و بگو با منی هنوز
حالم بد است و در بغلت خوب می شوم

من زیاد زندگی را به خودم زهر کرده ام. زیاد خریت کرده ام. جمعه های زیاد، عیدهای فراوان، سفرهای دور و دراز، شب هایی که باید موفقیتم را جشن می گرفتم، وقت هایی که باید از طعمی که میچشم لذت می بردم، من حتی ایستادن زیر ایفل را به خودم...

اگر مقصد تو باشی؛
من نیز
پذیرای سختی ها خواهم شد.
با چشم های بسته
و دلی قرص و محکم،
خود را در آغوش ترس
رها خواهم کرد.
برای منِ عاشق
در راه تو مردن هم
شیرین است!

من از همون روز اول، «نگران» به دنیا اومدم. نگرانِ گم کردن، نگرانِ از دست دادن. خوب که نگاه می کنم، می بینم من همه ی عمرم رو ترسیدم. بچه که بودم، از همون اولین روز مدرسه نگران گم کردن کیف و دفتر و کلاهم بودم. هرچی بزرگ تر شدم...

یواشکی میخواستَمش،
آنقدر چَشمم ترسیده بود از "نه" شنیدن،
که جرات گفتن و خواستن نداشتم،
میخواستمش هر لحظه و حرفم را میخوردم،
کنارِ شمعِ هر سال آرزو میکردمش اما چیزی نمیگفتم،
میدیدمش،
میگفتیم و میخندیدیم و میگشتیم،
بار ها و بار ها میدیدمش،
آنقدر که از بَر شده بودم
راه...

محبوبم سنگ مرمر همانقدر که درخشنده و زیباست، همانقدر هم سرد است...تن آدمی خنک می شود وقتی به آن تکیه می دهد...آنقدر خنک که پوست مور مور می شود و یواش یواش دلزده ات می کند...آنقدر که می گریزی و دوباره به گرمای زندگی در درون خودت چنگ می اندازی...نمیدانم...

تردید و ترس دزدان آرزوهای شما هستند ، با شجاعت رویاهایتان را در آغوش بکشید...


آریا ابراهیمی

اگر مرگ وجود نمی داشت هیچکس زیر بار زندگی نمی رفت و کسی مرور ساعات و ماه ها و هفته و سال ها را تحمل نمی نمود !
یگانه چیزی که باعث شده است زندگی کنیم ترس از مرگ است و بر اساس این ترس ، زندگی را تا پایان...

عشق چیزیه که باهاش دنیا اومدیم، ترس چیزیه که اینجا یادش گرفتیم.

«ماه را...»

گاهی همهء زیبایی های آسمان
تنها می شوند و می ترسند
اما این ترس را به روی خودشان نمی آورند
تا زیبا بمانند!
تنهایی شان که فراوان شود
آنها با آن همه زیبایی
به کجا پناه می برند؟

ماه را می دانم!
ماه را
هرکجا که تو پناه...

ترس از عشق ترس از زندگی است، و کسانی که از زندگی می ترسند دارای قلبی مرده هستند.

جنس تمام دل ها از شیشه است..
از شیشه های لطیفی که پشت نقاب لبخند و غرور و ترس پنهان شده اند...
مهم نیست جنس نقاب چیست...
مهم این است که تمام آنها شیشه اند...
شیشه هایی که اگر بشکنند با خورده های تیز خود میتوانند صاحب تمام زخم هایشان...

ترس یعنی
باران بیاید
من و تو زیر یک چتر باشیم!
من با تو حرف بزنم
تو نگاهم کنی
بعد، باران که بایستد
تو را از آغوشم شسته باشد!
ترس یعنی
تو فقط خیال باشی!

طاقتم تمام شد و باز به دیدارت آمدم. و این نشانه ی دوست داشتن است نه ضعف. در سینه ی من قلبی ست که بی دریغ به مهر می تپد و فرقی نمی کند اطرافیانم اسمش را چه می گذارند.
حتی ساده لوحان هم عاشق می شوند و ابراز عشق...

حتی اگر سحرخیزترین چشم جهان باشی. حتی اگر زودتر از خورشید بیدار شوی. باز هم مردمک های تو مسیر شب را نشان می دهند.
ما روزها را به زندگی کردن دیگران مشغولیم و فقط شب ها را در خود زندگی می کنیم. من با صدای تو، بیشتر از هزار و...

ترسِ این روزها بیشتر از اینکه واقعی باشد، ذهنی ست.
برای اینکه بدانیم چقدر ذهنی ترس تولید میکنند از خودمان بپرسیم که آیا همانقدر که رسانه ها اخبارِ مبتلا شدن و مرگ را پوشش میدهد، اخبارِ بهبود و مرخص شدن را هم پوشش میدهد؟
.
.
.
پ.ن: ترس و...

در انتها آنچه برایم اهمیت خواهد داشت احتمالا تمام آن لحظاتی ست که واقعا "تجربه" کرده ام نه لحظاتی که در چارچوبِ قانون و عرف زندگی کرده ام.
زندگی کردن را نمیگویم، تجربه کردن را میگویم.
از لحظه ای که به دنیا میآییم تا زمانی که به واقع بزرگسال میشویم...

به جای اینکه از ترس هایت بگریزی،امید هایت را دنبال کن

چاک پیراهن و یک بوسه ی ناب از لب تو
ترس رسوایی اقوام مسلمان سلام

هیچ چیز نفرت انگیزتر از احترام بر پایۀ ترس نیست.

یاد بگیریم آدم های به موقعی باشیم !
آدمهایی که سر وقت در برابر احساس ها و رفتارها
عکس العمل نشان می دهند
به موقع محبت می کنند
و به موقع گله و شکایت …
یاد بگیریم که در برابر ترس، ناکامی نگرانی ،خشم ، دلخوری و … سکوت نکنیم...

چند پنجره از این همه شهر

خاموش می شود

با ترس این احتمال همیشگی

« مُردن چقدر درد دارد؟ »

چراغ چند خانه

تا صبح می سوزد

با زخم این سوال :

« مُردن چقدر خرج دارد؟ »