متن ترس

هیچ روزی تکرار نمی شود ، هیچ شبی دقیقاً مثل شب پیش نیست ، هیچ بوسه ای مثل بوسه ی قبل نیست و نگاه قبلی مثل نگاه بعدی !
روزها ، همه زودگذرند ؛ چرا ترس؟ این همه اندوه بی دلیل برای چیست؟ هیچ چیزی همیشگی نیست ، فردا که...

هیچ چیز نمی دانم !
از این دنیا هیچ چیز نمی دانم، حتی از قلب آدم ها. فقط میدانم که تنهام ، به طرز وحشتناکی تنها ؛ هیچ شومینه ای دیگر هرگز شاهد حَشر و نَشر دوستانه من با کسی نخواهد بود ...

ما آن قدر می ترسیم ، آن...

می بایست عادت می کردم، به نشدن ها، به رنگ باختنِ واژه ها، به از کار افتادنِ پروانه ها.
شاید عادت هم کردم، گمانم عادت کردم.
همین که اولین بار که نشد، سخت گریه کردم و دومین بار با زمین و زمان قهر کردم و حالا که چندصدمین بار است،...

احساس تنهایی زمانی به انسان دست می دهد که هدف اصلی در زندگی رسیدن به «امنیت فردی» باشد ، بدون تردید بسیاری از ما در پشت چهره های شاد و بذله گویی هایمان غرق در وحشتیم !
می ترسیم مبادا شغل ، پول یا زیبایی خود را از دست بدهیم...

ترس فقط ترس از دست دادنش

می ترسم
از دوستت دارم هایت
.
وقتی نمیدانم
با بوسه
صورت چند نفر را
بریده ایی
.
که لب هات
این چنین
خون است ..

بزرگترین خیانتی که انسان میتونه به خودش بکنه، ترس از فکر دیگران در مورد خودشه ! جهنم یعنی دیگران ...
انبوهی آدم در جهان وجود دارند که در جهنم
بسر می برند زیرا سخت وابسته به داوری دیگرانند ...

ولی امسال بیش از هر سالِ دیگری از «از دست دادن» ترسیدیم. «از دست دادن» همیشه ترسناک بوده، ولی امسال جنس این ترس عوض شده بود. پوست کلفت تر و قوی تر. قبول داری؟ چیزها و کسانی که فکر می کردیم همیشه هستند و برای دیدنشان و توجه بهشان «حالا...

می دانستم آن روز
«دوستت دارم» تا نوکِ زبانت آمده بود،
که آن طور دندان هایت را به هم فشار می دادی
تا چیزی از دهانت بیرون نپرد
درست مثلِ همین حالا
که «دوستت دارم» تا نوکِ خودکارم آمده
و می ترسم از ادامه این شعر

می دانی؟
من این...

در تاریکی سو سوی چراغی را که میبینیم
هو هوی بادی را که میشنوم
به ترس از نبود تو می اندیشم
و آنگاه که هرم نگاهت به خاطرم میاد
یا گرمای دستانت لابلای انگشتانم حس میشود
میفمم که هیچ تاریکی و سیاهی من را ناامید نمیکند
مگر سیاهی چشمانت که...

وحشت از عشق که نه !
ترس ما فاصله هاست
وحشت از غصه که نه !
ترس ما خاتمه هاست
ترس بیهوده نداریم ! صحبت از خاطره هاست
صحبت از کشتن ناخواسته ی عاطفه هاست
کوله باریست پر از هیچ که بر شانه ی ماست
گله از دست کسی نیست...

پاییز یاد آور فراموشیست،
نشانگر، درد تنهاییست...
پاییز میرسد تا بگوید چه کسی نیست،
تا بفهماند ردپایی هست،
که جای پای ،کسی پرش نخواهد کرد؛
گاهی هجوم ترس را میشود حس کرد،
میان انتظار های مداوم،
که شاید دیر برسد همان که زود رهایمان کرد.

اغلب این تصویر اشتباه در ما پدید می آید که
اگر کسی ما را دوست داشته باشد
دیگر هیچ چیز در این دنیا نمی تواند ما را بترساند.
اما آدمی که شروع کرده چیز باارزشی در دنیا داشته باشد،
باید بیش از هر زمانی بترسد.
دنیا در گرفتن چیزهای با...

آخَرَش قرار است بمیریم
پس بیا ترس را گوشه ای بیندازیم، با هم لذت ببریم
بیا طعم دوستت دارم هایمان را
شیرین تر کنیم
بیا قانون شکنی کنیم
وقتی که تمام مردم این شهر می گویند
نمی توانیدُ نمی شود
بیا به این انسانهای منفی نگر بفهمانیم
واقعا خواستن توانستن...

ترس نبودنت به دلم رخنه می کند
دست خودم که نیست دل آشوب میشوم
آغوش وا کن و بگو با منی هنوز
حالم بد است و در بغلت خوب می شوم

من زیاد زندگی را به خودم زهر کرده ام. زیاد خریت کرده ام. جمعه های زیاد، عیدهای فراوان، سفرهای دور و دراز، شب هایی که باید موفقیتم را جشن می گرفتم، وقت هایی که باید از طعمی که میچشم لذت می بردم، من حتی ایستادن زیر ایفل را به خودم...

اگر مقصد تو باشی؛
من نیز
پذیرای سختی ها خواهم شد.
با چشم های بسته
و دلی قرص و محکم،
خود را در آغوش ترس
رها خواهم کرد.
برای منِ عاشق
در راه تو مردن هم
شیرین است!

من از همون روز اول، «نگران» به دنیا اومدم. نگرانِ گم کردن، نگرانِ از دست دادن. خوب که نگاه می کنم، می بینم من همه ی عمرم رو ترسیدم. بچه که بودم، از همون اولین روز مدرسه نگران گم کردن کیف و دفتر و کلاهم بودم. هرچی بزرگ تر شدم...

یواشکی میخواستَمش،
آنقدر چَشمم ترسیده بود از "نه" شنیدن،
که جرات گفتن و خواستن نداشتم،
میخواستمش هر لحظه و حرفم را میخوردم،
کنارِ شمعِ هر سال آرزو میکردمش اما چیزی نمیگفتم،
میدیدمش،
میگفتیم و میخندیدیم و میگشتیم،
بار ها و بار ها میدیدمش،
آنقدر که از بَر شده بودم
راه...

محبوبم سنگ مرمر همانقدر که درخشنده و زیباست، همانقدر هم سرد است...تن آدمی خنک می شود وقتی به آن تکیه می دهد...آنقدر خنک که پوست مور مور می شود و یواش یواش دلزده ات می کند...آنقدر که می گریزی و دوباره به گرمای زندگی در درون خودت چنگ می اندازی...نمیدانم...

تردید و ترس دزدان آرزوهای شما هستند ، با شجاعت رویاهایتان را در آغوش بکشید...


آریا ابراهیمی

اگر مرگ وجود نمی داشت هیچکس زیر بار زندگی نمی رفت و کسی مرور ساعات و ماه ها و هفته و سال ها را تحمل نمی نمود !
یگانه چیزی که باعث شده است زندگی کنیم ترس از مرگ است و بر اساس این ترس ، زندگی را تا پایان...

عشق چیزیه که باهاش دنیا اومدیم، ترس چیزیه که اینجا یادش گرفتیم.

«ماه را...»

گاهی همهء زیبایی های آسمان
تنها می شوند و می ترسند
اما این ترس را به روی خودشان نمی آورند
تا زیبا بمانند!
تنهایی شان که فراوان شود
آنها با آن همه زیبایی
به کجا پناه می برند؟

ماه را می دانم!
ماه را
هرکجا که تو پناه...