متن حسرت

از بیش و کم عشق همین بس که دل ما
با طاقت کم حسرت بسیار کشیده است

می دانم که می دانی فراقت درد نیست ...
حسرتی در پی بودنت که جان را به لب رسانده ...

دلی خونین و چشمی تر در این دنیای وامانده
نه یادی از خدا بردل نه رحمی در دلا مانده
نمی دانم چه شد دیگر پر از آشوب و تشویشم
از این نا مهربانی ها دلی حسرت به جا مانده

دلم دلتنگ باران است چرا باران نمی آید

به قلبم خنجری خورده که خون از آن نمی آید

ز حسرت گشته ام لبریز بی تو چند وقتی هست

سراغم دیدن رویت پی درمان نمی آید

بدون تو سیاهی سایه ای افکنده بر جانم

چو آتش کوره ی دل را ،لب...

سهم من در وسط معرکه عشق چه بود؟
غم و دلتنگی و حسرت، همه یک جا با هم!

شکست دست تقدیر
رفتی
وبال گردنم شد
حسرت

بلقیس صلاحی(مریم)

یک روز می آیی که شاید مرده باشم...
تا آخرش هم آدمی هرگز جوان نیست!

دیدی نمی آیی و حسرت می شود عشق
دیدی خدای قصه هایت مهربان نیست!

▪️شاعر: سیامک عشقعلی

آه...دلهامان اسیر حسرت و درد و غم است

سهم ما از زندگی دریای رنج و ماتم است

ما کم آوردیم از بس زیر سقف آسمان
زخم خوردیم از غریب و دوستانِ همزبان

نا امید و خسته از این بی مرامِ روزگار

مانده بر دلهایمان صد زخم کهنه یادگار

در هجومِ...

ای کاش
ختم به خیرهایمان
ختم به عشق می شد !
تا دیگر
حسرت گره
بر دل دست هایمان
باقی نمی ماند


مجید رفیع زاد

زبان روزه خدایا نمی کند باطل
مدام حسرت وصل نگار را خوردن؟؟

خواستم بهترین روز عمر و رویای شیرینم
با تو محقق شود
اما با رفتنت همه چی نقش بر آب شد

زمان عاشقی بگذشت و من در حسرتم بی تو

خدا را شکر از این بابت که در هر حال خوبی تو

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

ما کِی اینهمه داغون شدیم؟
کی حسرتو روونه ی دلمون کرد؟
کِی اینهمه روحمون له شد؟
کِی افسردگیو بی تفاوتیو ریختن توو رگامون؟
چی شد که نگاهمون یخ زده و منجمد شد؟
چی شد که مردیم؟
کی مارو کشت؟
آخ…
آخ کاش میدونستمو اون تیکه ی پازلو عوض میکردم،
بجاش...

قرار بود با آمدن به خانه من
رو سفیدم کنی
نه اینکه با رفتنت مو و ریش
سفیدم کنی

سهم من در وسط معرکه عشق چه بود؟
غم و دلتنگی و حسرت ، همه یک جا با هم!

به اشتیاق رهایی پریدی از قفسم
چقدر حسرت خوردم که آسمان نشدم

آغوش های تشنه ی آغوش و لک زده
یک آسمان بغل که ز حسرت کپک زده
از سوته سینه ای که غرییانه اش قضا
با رنج حسرت و غم هجران محک زده

دردی ست در دلم که مداوا نمی شود

خسته ام از تمام حسرت های کوچکی که می رسند به نبودن های بزرگ...

خسته ام از گریه ها ی بی صدا
از این همه حسرت بی انتها
خسته از دلخوش به فردا بودنم...
خسته ام از ضربه های بی هوا
داغ دارم... درد دارم... مرده ام...
سفت خوردم من از شل گرفتن ها، خدا...

روزی که احساست بر عقلت حاکم شد،
وقتی که قلبت ، عقلت را دور زد،
همانجایی که بر سر دو راهی ماندی
و کاسه چه کنم دست گرفتی،
و یکبار برای همیشه شکستی،
آنجاست که میفهمی عشق لذتی ندارد...
فقط حسرت است و ناکامی
و غمش تا همیشه کنج دلت...

مطمئنم چشمانم در حسرت دیدن
آن نگاهی می ماند که
هر دم نفس کشیدنم
بخاطر اوست.
میدانم که تلاقی این دو چشم
هرگز دیگر ممکن نخواهد بود...
اما چرا؟؟؟
تاوان یک اشتباه باید این باشد که
حسرت دیدنت در دلم بماند؟
خدایا
اشکهای چشمانم تنها یادگارانه دوران عاشقیست
از دست...

در حسرت دیدار تو آواره ترینم
هرچند که تا منزل تو فاصله ای نیست

از آن همه ثروت و سرمایه و مال و ملال
عکس تو فقط ماند و دل ماند هر لحظه خیال

برگ های پاییز آرام آرام میریزد....
برف آرام آرام روی درختان بدون برگ می نشیند....
بهار شد.....
شکوفه ها آرام آرام باز میشوند
و همه اینها در نبود تو گذشت!:)
و من در حسرت قدم زدن با تو در هوای پاییزی ماندم....
و من در حسرت برف بازی با تو...