متن خاطره

خوش به حال دل من ،تلخ ترین خاطره ام
تلخی جام شرابی ست که لبهای تو داد

تو برام شدی مثل یه دفتر خاطره ای که با هر بار نگاه کردن بهش گذشته رو مرور میکنم.گاهی با اون گذشته ها قه قهه میزنم گاهی گریه میکنم گاهی عصبانی می شم،گاهی خودمو به بیخیالی میزنم.
دفتری شدی که نه دلم میاد دورش بندازم و بسوزونمش نه میخوام مدام...

یک وقت هایی هست که باید بگذاری موسیقی ای که دوستش داری و باهاش خاطره ساخته ای، با صدای بلند در خانه پخش شود. چای دم کنی و بگذاری نت ها در چای سرریز شوند. آن وقت دو تا چای بریزی و بگذاری روی میز و با غیاب دیگری حرف...

شب است و خاطره هایت هنوز بیدارند...!

ارس آرامی

خاطره درد قشنگی ست که با یاد کسی




تا نفس هست پریشان شوی و دل بتپد

من تو رو قرمز دوست دارم .
مثل همون سرسره ی توی پارک که باهاش خاطره دارم.
مثل سس روی پیتزام
مثل حس سرزندگی
عاشقتم دلبر قرمز !
دوستدار تو: قرمزِ جان!

شیرین می کند
تلخی نبودنت را
قند خاطره ها

ولی به قولِ صابر ابر:
خاطره ی خوبِ کسی شو...
حتی اگر قرار بر همیشه ماندن نیست،
آنی شو که وقتی در ذهنش آمدی،
چشمانش تو را لو بدهند...

اگر این شهر زیباست
چون هنوز عطر و خاطرات
تو رو به همراه داره.

دارد به سفر می رود امشب چمدانم
با خاطره ای تلخ که من خالق آنم

حالا بیا قدم به قدم تا سفر کنیم
حالا بیا که خاطره ها را مرور هم...

حالا که قرار هست

یک غروب...

یک نگاه...

یک خاطره...

یک داستانِ تکراری...

یک حسِ مبهمِ همیشگی...

یک برگ....

یک پاییز...

بشود دنیایِ یک آدم ؛

پس اعتراف میکنم به اینکه...

کاش روزی تو هم شاعر شوی...!

ستاره ح

چهل سالت شده:
یه روز وقتی پشت چراغ قرمز داری به یک دختر گل فروش لبخند میزنی و پسربچه ها رو از شستن شیشه ماشینت منع می کنی

یه عطر آشنا...
یه نگاه از دور...
یه لبخند شبیه به...!

یکهو با رایحه همون عطر مثل کپسول زمان پرتاب میشی به...

بچه که بودم همیشه دلم میخواست دوچرخه داشته باشم
چون عاشق دوچرخه سواری بودم
وقتی می دیدم یکی دوچرخه داره، خیلی ناراحت می شدم ، چون منم دلم میخواست یکی از اون دوچرخه ها داشته باشم، یه دوچرخه که مال خودم باشه، کسی ازم نگیرتش، یه دوچرخه که برم توی...

گاهی از رنگین کمان خاطره
می شود احساس روییدن گرفت
می شود گاهی برای لحظه ای
حس و حال عشق و باریدن گرفت

می شود از کوچه های زندگی
زخم های کهنه را درمان نمود
لا به لای غصه های نا تمام
روزهای سخت را کتمان نمود

کاش می شد...

سوزانا تامارو:

خاطره، چیز عجیبی ست؛ گاه مثل شعبده باز از کلاه، عکس هایی فوری را بیرون می کشد که خیال می کردی تا ابد فراموش شان کرده ای ...

که توئی

شب یلدای من و خاطره هایی که تویی
دل مشتاق من و منظره هائی که توئی

خلوت یاد تو را پنجره ها می فهمند
تا شعاع همه ی گستره هایی که توئی

تا چه آید به سر پاکی این دلشدگان
به در مسلخی از کنگره هائی که توئی...

پارسال این موقع فکر میکردم خوشبختی در آینده ست اما حالا چه تلخ می فهمم خوشبختی روزای خوشی بود که با تو گذشت و خاطره شد 🖤

اثر انگشت آب
روی پلک مهتاب
یک نفر می گوید
یاد ما را دریاب

درپس خاطره ها
باران بوسه میزند
ردپای قدم های تورا...!

عشق اهورایی


ای باد !
ببر قصه ی تنهایی من را
تا یار بداند
غم رسوایی من را
چون قاصدکی نامه رسان شد
گویم برسان
شعر پریشانی من را
چون یار خیالش شده آسوده ز عشقم
با قافیه ی تلخ بگو راز
شکیبایی من را
من نیز اگر ساکت و...

آن روزها رفت
خاطره اش ، بر ذهن ما نشست
سرد و سفید و برف
همه جا را گرفته بود
آن شب سکوت سرد
فرسنگ ها راه بود
فاصله ها بود و فاصله ها
کسی خبر نداشت از سختی راه
ما بودیم و ما بودیم و بس
تنهایی و بیدار...

می توانی روی خاطره ها سرپوش بگذاری، یا چه می دانم، سرکوب شان کنی، ولی نمی توانی تاریخی را که این خاطرات را شکل داده پاک کنی. هر چی باشد، این یادت بماند. تاریخ را نه می شود پاک کرد نه عوض. مثل این است که بخواهی خودت را نابود...

بازم خیال ط مرا برداشت
کجا میبرد نمیدانم ... (: