متن درخت

تمام دشت مال توست
تک درخت!

شکوفه بزن
آلوها را قرمز کن

خواستنی تر از من
برای تو
دل گنجشک های چنار همسایه است
هر صبح
با آواز تو
زندگی را جشن میگیرند
دل من که
برگ ریزان
و
بدتر از هزار کوچه در پاییز
خواستی بروی
پشت سرت
درخت
را ببین
S♡M

تن عریان درخت
یا تن عریان زمین
پاییز مامور است و معذور

همه چیز را تراشیده ایم
درخت را
فلز را
سنگ را
خاک را
و گاه یکدیگر را

آرام شده ام
مثل درختی در پاییز
وقتی تمام برگ هایش را
باد برده باشد !
تلخ و آرام شده ام..

پاییز اخرین سخن درخت نیست...
به پرستوها بگو شاخه هایت را از یاد نبرند...
مبینا سایه وند

درختی ام که پر از قلب های کنده شده است
ز خالکوبی غم های یادگار پرم

مانند درخت که از تبر می ترسد
یا ظلمت شب که از سحر می ترسد

انسانیت آن نشان اشرافی ما
از فقر شعور این بشر می ترسد

می خواهم هر صبح که پنجره را باز می کنی
آن درختِ رو به رو من باشم
فصلِ تازه من باشم
آفتاب من باشم
استکان چای من باشم
و هر پرنده ای که
نان از انگشتانِ تو می گیرد …!

با نام خالق شکوفه های بهاری



جوانه زدن های شاخه های خشکیده را دوست دارم، مثل کودکی که بعد از بازی، بخواب عمیق رفته و کم کم بیدار میشود و همه میدانند، پرانرژی تر از روز قبل خواهد بود!



بهار کم کم می آید، پلک هایم را میبندم و تجسم...

این روزا روزای درختکاری
آدم حسابی ها درخت می کارند
حتما که نباید باغ و باغچه زمینی داشت
می تونیم تو طبیعت که میریم
یا کنار رودخونه ها
زباله ها رو جمع کنیم
تا درختی دوباره نفس بکشه و جان بگیره
آدم حسابی ها
همه جا حسابی اند"
هم برای...

یک زندگی کم است...
برای آنکه تمام شکل‌های دوستت دارم را با تو در میان بگذارم...
می‌خواهم هر صبح که پنجره را باز میکنی؛ آن درخت روبه‌ رو من باشم..
فصل تازه من باشم..
آفتاب من باشم..
استکان چای من باشم..
و هر پرنده ای که نان از انگشتان تو...

نه آرامشت را به چشمی وابسته کن،
نه دستت را به گرمای دستی دلخوش
چشمها بسته میشوند و دستها مشت میشوند...
و تو می مانی و یک دنیا تنهایی...
میلیونها درخت در جهان به طور اتفاقی توسط موش ها و سنجاب هایی کاشته شدند! که دانه هایی را مدفون کردند...

آنسوی پنجره
پاییز دارد
سر از پا نمى شناسد..!
و من ، یادت که در سرم مى نشیند
غمى از دلم بالا مى رود
مثل وقتى که
با گنجشگ ترین بهانه
گربه از درخت ...!
اینجا
من از آنسوی پنجره پرم ....


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو
فعال محیط زیست

تابوتم

آه درختی است

فریاد می زند

زندگی را

آرزوهایم را این بار
با روبان قرمز آویختم به دست های این درخت
بهار که بیاید
من نیستم
اما تو هزار دسته آرزو داری
که گل کرده ...

اندام درخت می لرزد
با صدای آذرخش آسمان
و چقدر چشمهایم
دلتنگ می شود
برای لمس فرش زمین
آنگاه که برگها عاشقانه
می بارند بر من
تا بر دار آویزم
تب و لرزم
شاهکار پاییز است
که مرا ذره ذره
زرد می کند

درختی که میوه نمی داد!
...
باغبان،،،
با اره بوسید،
--گلویش را...



لیلا طیبی(رها)

شکوفه
روزی فکرش هم نمی کرد که از جان درخت بروید ...
و حتی خود درخت پس از گذران زمستانی سخت...
فکر نمی کرد میوه ای از او به بار بنشیند
و قصه برگ
و پاییزی که تقدیرش است ...
شاید فکرش هم نمی کرد از بالای سر به زیر...

درخت هم که باشی
عاقبت
یک روز
مغلوب پاییز میشوی
حالا فکر کن
چقدر می توانم با نبودنت بجنگم
وقتی دلتنگی
مدام با واژه ها
قلبم را به رگبار میبندد.....

گاهی می اندیشم درختی که
تنها بالای کوه زندگی می کند
چرا از جنگل فرار کرده !

تبر خندید
به
اعدام درخت

با قلبم سراغت آمده ام؛
با تنها چیزی که برایم مانده
چون درختی که با تمام برگ هایش
خود را به پاییز رسانده است.

و دوباره مهر پاییز
به دل درخت ها افتاده
و حرف هایش را به زمین می ریزد
و برگ هایش از زیر لگدها فریاد می کشند
و انسان ها عاشق می شوند
و جشن خشک شدن می گیرند
و آسمان
به حال دلِ درخت و برگ
و انسان و عاشق...