این روزا زندگیم به رنگین کمان میماند... رنگین کمانی که در آن نه خبری از احمر و اخضر و ارزق و اصفر نگار ابر ها است و نه خبری از طراوت لبخند آسمان... رنگ رنگین کمان زندگی من تاری روز هایم است که به سیاهی شب هامیماند... سرخی چشمان خیس...
با رفتنت اندوه مرا جشن گرفتی چشمان تو انگار نمیخواست که باشم آن روز که "جانم" شد هان و بله فهمیدم توفیر ندارد، چه باشم چه نباشم دلگیرم و باران شده سهم شب و روزم این زندگی فرسوده شده، دادرسی نیست هربار نپرسید برای که سرودی؟ اشعار تَرَک خورده ی...
دارم فکر می کنم چه داستانی پشت این برگای نارنجی مخفی شده که پاییز رو انقدر عاشقانه و دلگیر کرده.... آیا واقعن تمام وصل ها و فصل ها توو پاییز اتفاق می افته که انقدر نبض داره این فصل....؟ پدرم توو پاییز رفت... عشقم هم همینطور اما من توو بهار...
پاییز جان حالا که تنها چند روزِ دیگر مهمان ما هستی، باید بگویم تو تقصیری نداشتی... ما آدم ها خیلی چیز ها را خراب کردیم ساده و حواس پرت بودیم، آنجا که باید وانمی دادیم وادادیم آنجا که باید رها می کردیم سخت گرفتیم... ما در لحظه زندگی کردن را...
چه کسی گفته پاییز دلگیر است؟ اصلا انگ دلگیری به پاییز نمیچسبد فصل انار فصل نارنگی فصل رنگ های قرمز و نارنجی فصل بادهای باموقع و بی موقع که میپیچد لای موهایت و عطرش مرا مست میکند فصل قدم زدن زیر باران کجایش دلگیر است؟ به هوای سرمایش دستانم را...
شمشیر را از رو بسته شبی که غروبش دلگیر است...
من می روم و کلیدِ این خانه ی دلگیر را زیر هیچ گلدانی نخواهم گذاشت. دلتنگ که شدی آمدی نبودم نگرد! باران، هرگز شبیهِ آنچه بود به آسمان بر نمی گردد...
دلگیرم از پاییز از تمام غروب های غمگینش که چوب خط نبودن هایت را بر دیوار دلم کشید دلگیرم از تو از تمام عاشقانه های نگفته ات که به جانِ گوش هایم بدهکاری دلگیرم از خودم که هنوز دلخوشم به یلدا و چند ثانیه وقت اضافی اش .... که شاید...
هوا دلگیر افق تاریک دلم پرواز می خواهد رها از این همه غصه کمی آواز می خواهد
دلگیر که می شوم شعرهایم را بر پنجره ای مه گرفته می نویسم تا چشم در چشم هم زار بگرییم!
اسفند ماه انگار با یازده ماه قبلش فرق دارد. اسفند ماه صبور است، انقدر صبور که غصه های یک سال را روی دوشش نگه می دارد تا بهار بیاید و جان تازه ای به ماه ها بدهد. اسفند ماه گریه ها و دلتنگی ها و جدایی هایی را که ماه...
گفته بودی به کسی دل بدهم می میری تو خودت رفتی و از رفتن خود دلگیری!؟
بعداز اون غروب دلگیر توی ماشین وقتی پردادی همه رویامو میدونستم که پی بهونه هستی میدونستم دوباره نمیخوای که بشنوی حرفامو دیگه خسته از گلایه کردنم دیگه خسته ام از اینکه هی بخوام بگم عاشقانه باز دوستت دارم بگو ای عزیز دل نازک من چی دوباره دلتو خون کرده عشق...
متن ۲۸ بعد او ، یک من ، از او دلگیر است بعد او ، یک من ، از او ، دل... گیرِ اوست . . .
می دانم نیمه شب که فکر می کنی خوابیده ام به پاتوقِ مجازیمان سر می زنی این نوشته را همانجا می گذارم تا بفهمی می فهممت تا بفهمی به حُرمتِ آمدنت هیچ گاه صندوقِ دلخوشیِ پنهانمان را خالی نخواهم گذاشت مخصوصاشب هایی که دلگیر از من می روی مطمئن باش...
هزار تنهایی در من است هر کدامشان دلگیر تر هزار دوستت دارم در من است هر دانه اش ناگفتنی تر هزار بار بمان هزار بار خواهش در من تکرار شده است عزیزِ از دست رفته ام به باد سپرده ام عطرت را بیاورد به حافظه ام سپرده ام خاطراتت را...
شکست ها و نگرانی هایت را رها کن، خاطراتت را نمیگوییم دور بریز، اما قاب نکن به دیوار دلت... در جاده ی زندگی، نگاهت که به عقب باشد، زمین میخوری... زخم بر میداری... و درد میکشی... نه از بی مهری کسی دلگیر شو... نه به محبت کسی بیش از حد...
کاش ما دو گوزن بودیم وقت شادی شاخ های مان را به هم می کشیدیم وقت حرف زدن به هم خیره می شدیم و بچه هامان در فصل های گرم سال به دنیا می آمدند کاش ما دو گوزن بودیم که وقتی از هم دلگیر می شدیم خواب مان می...
همیشه هراسم آن بود که صبح از خواب بیدار شوم با هراس به من بگویند فقط تو خواب بودی بهار آمد و رفت... از خواب بیدار می شوم می پرسم بهار کجا رفت؟ کسی جواب مرا نمی دهد سکوت می کنند! در پشت اتاقم باران می بارد می پرسم شاید...
و من حتی دلگیر بودن تو را میستایم، به محبت های بی اعتبار همگان...
گفتی به عکس های جوانی نگاه کن.. دیدم رفیق دیدم و دلگیرتر شدم
امسال هم گذشت، کمی پیرتر شدم از دیدنِ جهان شما سیرتر شدم هرقدر شاخه شاخه رسیدم به آسمان در خاک ریشه ریشه زمین گیرتر شدم گفتی به عکس های جوانی نگاه کن دیدم رفیق…دیدم و دلگیرتر شدم رودم که در مسیر سراشیب زندگی در پرتگاه عشق سرازیرتر شدم فرقی نداشت...
سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت هوا دلگیر، درها بسته، سرها در گریبان، دست‌ها پنهان، نفس‌ها ابر، دل‌ها خسته و غمگین، درختان اسکلت‌های بلور آجین زمین دلمرده، سقفِ آسمان کوتاه، غبار آلوده مهر و ماه، زمستان است
متولدین اسفند ماه اغلب افرادی شجاع و سخاوتمند، زیرک و فهیم هستند. در انجام کارها گاه توانا و گاه ناتوان جلوه میکنند. اغلب در جوانی و پیری پاکدامن بوده و از کسب و کال حلال، سود خوبی نصیبشان میشود. این افراد گاه از دیگران دلگیر میشوند، اما از آنان کینه...
