متن زمستان

کجای ؟
نیستی؟ نیستی که ببینی با خیالت زندگی کردن چقدر زیباست...
فقط نمیدانم چرا
وقتی میخواهم در آغوش بگیرمت
ناگهان محو میشوی
دیشب در خواب
صدای باران میامد، باران پاییزی
اما نمیدانم چرا، فقط بالش من
خیس باران شده بود !!
کجای ؟ نیامدی ؟ شهریور رفت
گفت به...

دلگیرم از پاییز
از تمام غروب های غمگینش
که چوب خط نبودن هایت را
بر دیوار دلم کشید
دلگیرم از تو
از تمام عاشقانه های نگفته ات
که به جانِ گوش هایم بدهکاری

دلگیرم از خودم
که هنوز دلخوشم به یلدا
و چند ثانیه وقت اضافی اش ....
که شاید...

در فصل باران توی دستت چتر خواهم بود
فصل زمستان هم برایت شال خواهم شد...

هر کجا هستی خودت را زودتر برسان

این زمستان بدون تو

هیچ بوی بهار نمیدهد...

زمستان تن پوش سپیدی ست
برای پوشاندن دلتنگی هایم

زمستان آمد و
گرمای وجودم
به تو دادم
آنچه نصیبم شد
قلب یخی تو بود

هر فصلی یک نقاشیِ بی نقص است؛
که از رسوماتِ دلبری پیروی می کند.
باید لا به لای خستگی ها
مو به موی طبیعت را با چشم دل نگریست،
و آرامش را درون رگ ها جاری کرد.
باید پا در کفشِ آدم گذاشت و
سیب های ممنوعه ی زندگی را...

چنان سرد شده ای که،
گمانم
به چله ی زمستان راه دارد!


(رها)

مواظب گرمای دلت باش،
تا کاری که زمستان با زمین کرد زندگی با دلت نکند....!

پاییز را من شروع کردم،
زمستان را تو...
عشق و جدایی، دو فصلِ به هم پیوسته اند

غمگین نیستم از ناملایمات زمین
از این آبیِ مدوّر
که ما را دور خودمان چرخاند

روزی دوران تبعید سر می رسد
نگهبان وسایل شخصی مان را تحویل می دهد
بال هایمان را از...

زمستان،،،
برگشته است
آه،،،
گرمای دست هایت را
کم آورده ام!


(رها)

زمستانی
ورق میخورد

تقویم سرنوشت

برگ برگ
میریزد پاییز از قامت شکسته ی من
ریشه ام از خاک خیالم بیرون زده
و آمده دور گردنم محکم
شبیه دشمنی که میخواهد ببوسدم.
بیدی شده ام که از هر وزشی
تنم میلرزد
باید به زمستان هم فرصت بدهم
مرا به مرگ نزدیک کند
به مرگ نزدیک کند...

پایان پاییز را به انتظار نشسته ام...
شاید،زمستان که بیاید!
ببارد بر سرم،
برف خیال تو...

اسفند را دوست دارم
نه زمستان است و نه بهار
گاهی سرد است
و گاهی درختانش شکوفه میزنند
مثل توست
مثل من ست
مثل ما آدمهاست...

میبینی
با تُ
انقدر همه چیز خوبست
که اسفند هم یادش رفته هنوز زمستان ست

هأن هیزار پأئیز ٚ رنگ ره

نجیب زمٚسؤن

لۊختابؤن ،پیش پیش






مهنوش سمامی


برای اینهمه، رنگ پاییز


زمستان نجیب


جلو تر در حال عریانی

زمستان می رود
بهار می آید
تنهایی می رود
تنهایی می آید!

نمی دانم حالا چه وقت نشستن و خیال بافتن است. باید در تدارک آمدنت باشم. باید برایت کلی لباس بخرم، عطر بخرم و روفرشی های نو. باید کمدت را مرتب کنم و با همه سعی ام همه چیز را سر و سامان بدهم. آخر تو می آیی و حال و...

عاشقِ پاییز بودم
اکنون برای زمستان جان می دهم
آخه عزیزدلم تو خودت را در لباس های زمستانی ات دیده ای؟!

بهار می شویم
برای چشمانت ...
برای دلِ کوچکت ، تابستان
برای هر گامی که برداری ؛ پائیز

زمستان را اما _
برای تار به تار موهایمان نگه می داریم
که بختَت را سفید کنند

شب یلداست
و من تو را در آخرین سطر پاییز جا گذاشته ام،
پاییز می رود
زمستان می آید
و لی تو...
نمی آیی، نمی روی، نمی مانی...
تو را با آخرین برگ این خزان
که آرام آرام،
رقصان رقصان،
فرو می افتد،
از گوشه ی چشمانم پاک می کنم،...

آری با یک گل بهار نمی شود .
ولی تو بخند
تا زمستان شرمنده شود...

فاصله یعنی
در پی زمستان که فراموش شد سایه ی درخت...!

حادیسام درویشی