شعر کوتاه

غروبهای سرخ

گم می شوم

در کوچه های دلهره

منتظر غروب تنهایی ام

بادصبا

در سکوت جهان،
در جنگل استبداد،
باد زمستانی با سوتکی بر لب،
به سرعت می گذرد،
از دو پنجره ی رو در روی،
کلبه ی متروکه ی آزادی...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

آی هجاهای خفته در گلو
برای که!
چه وقت؟
شعر می شوید...









زانا کوردستانی

اعضای وجودم
به پا خواسته اند...
***
تا کی دوری ؛
تا کی تحمل؟







زانا کوردستانی

چه خواهی دید در آیینه؟
مگر آدمکی مغموم وُ،
--انسانی از دست رفته!؟





زانا کوردستانی

آینه ها را بشکن
در شهر کوران
نه شمع را می فهمند
و نه آیینه به کار می آید.








زانا کوردستانی

زنی ،،،
گیسوان تنهایی اش را
شانه می کشد
آینه اما،
وضوحی پیدا را
حاشا می کند!






زانا کوردستانی

آرزویت،،،
پریدن بود اما
آب و ارزنی چند،
دل بسته ی قفس ات کرده ست!







زانا کوردستانی

مرثیه خوان بهار می آید
--پاییز!
با برگ ریزانش...







زانا کوردستانی

سلول به سلول گلویت
انفرادی ست
صد شعر بی گناه
در حصر مانده اند.







زانا کوردستانی

و ندید
کبوتر،
کلاغ خوشه چین صلح شده است.








زانا کوردستانی

به وقت خواب شقایق
میان قیلوله ی زنبق
هراس داس می رقصد
به لای انگشتان پاییز








زانا کوردستانی

میان تقویم پاییز
پشت خواب تاک؛
همه ی انگورها
باردار «شراب» شده اند!







زانا کوردستانی

تمام نمی شود
این خیابان...
***
--قدم زدنِ بی تو؛
دشوارترین عذاب ست!.






زانا کوردستانی

خیال کن کیهانم
اما،،،
***
دریغ از،
-یک ستاره!





زانا کوردستانی

آیینه های متحرکیم
خالی از ربطِ دوم شخص،
منفعل،
مترسکِ دشتبان...
***
آینده ای در ما،،،
--تلالو ندارد!


زانا کوردستانی

مبتلا به هزار دردم کرد
آنکس که همه روز
به من می گفت: مواظب خودت باش!





شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

همیشه مادرم سرزنشم می کند که خیلی فراموش کار شده ام
یک روز تمام ماجرای تو را برایش بازگو خواهم کرد
تا بفهمد چقدر در اشتباه است.






شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

با خودم گفتم: دیگر یادی از تو نخواهم کرد!
امشب یکبار دیگر،
خیال تو باز مرا به گناه انداخت.





شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

خاموش!
سکوتت،
روایت نفرین مرگ من است!








شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

چون تو را دیدم،
فهمیدم،
سن و سال، شرط پیری نیست!







شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

می گویند: هیچکس زمان مرگ خود را نمی داند!
تو بگو که می روم،
تا من به آنها بگویم، که کی خواهم مرد!







شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

آنهایی که مدعی اند
فقط غروب ها، زمین تاریک می شود،
ایمان دارم، هرگز عزادار از دست دادن عزیزی نشده اند.






شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

مطمئنم که تابستان از راه خواهد رسید،
اما من هنوز که به رابطه مان فکر می کنم،
شال گردنم را محکم می کنم و
جرأت ندارم، دستم را از جیبم بیرون بیاورم...








شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی