متن عسل

عاشقت بودم من از روز ازل
روی زیبای تو شاه بیتِ غزل
قدّ تو چون سرو و لب همرنگ گُل
عشقم این چشم است داری یا عسل؟؟!!
مثل یوسُف، چون روی در بین جمع
راه می افتد سرِ عشقت، جَدل
یک نفس بی یاد تو گر سر شود
می رسد...

هیچکس ازکنار گل، دست خالی، برنمیگردد
گلابگیر به گلاب میرسد...کندو دار به عسل
نقاش به نقش...عکاس به عکس، بلبل به آواز
بیاییم همچون گل باشیم و چشمه خیر و نیکی

پوستت شیر و لبت سیب
و دهانت عسل است
آن بهشتی که خدا گفت
به گمانم که تویی

«یعنی تو...»

قافیه ، مثنوی و شعر و غزل یعنی تو
شهد و شیرینی صد جام عسل یعنی تو

از نگاه تو وجودم همه در آشوب است
معنی زلزله بر روی گُسل یعنی تو

یکه تازی تو به میدان دلِ کوچک من
ناز معشوقه ی بی مِثل و مَثل یعنی...

دو دستانش عسل ، لب ها عسل ، گردن عسل
جای پوست انداخته او را خدا در تن عسل

هر ده انگشتش عسل ، چشمش عسل ، پایش عسل
شیرین می گردد بماند هر کجا ناخن ، عسل

بوسه کردم روی لب هایش لبانم داغ بود
حرف زد بسیار با...

در چشمانت عسل هم بکارم

باز از تلخی قهوه پر می شوم

میان من و تو و سرگذشت

آن که از سرش می گذرد منم

و زنی عجیب در خواب های تو تعبیر می شود

طعم لبهایت عسل بودو طبیب سنتی
بهر درمان گلو دردم عسل تجویز کرد

تو را هی در بغل باید بگیرم

ز لب هایت عسل باید بگیرم

و امشب را نخواب ازچشم مستت

که الهام غزل باید بگیرم

دو چشمت از عسل لبریز و لب هایت شکر دارد

بیا هرچند می گویند شیرینی ضرر دارد

زدم دل را به حافظ دیدم او امشب برای من

«لبش می بوسم و در می کشم می» در نظر دارد



اگر چه مثل نرگس نیست چشمش سخت بیمار است

کمر چون مو...

اولین بار، عشق را در دو گوی عسلی کشف کردم.
اولین بار معجزه را در دو تیله ی عسلی دیدم.
اولین بار طعم شیرین دوست داشتن فردی را در دو چشم، که به رنگ عسل بود، دیدم...
آن دو گوی عسلی، چشمان سیاه به رنگ شب مرا تسخیر خودش کرد....

من که عمری چشم در راه نگاهت بوده ام
حرف عاشق را دو چشم باز میفهمد فقط

طعم مطلوب عسل را از لب شیرین تو
جای بوسه آنکه گیرد گاز میفهمد فقط

بسته بر طبع و هوا دل را حسود ناتوان
درد ما را دلبر طناز میفهمد فقط

چون کتاب...

دیشب که من و چشم غم انگیز غزل
روْیای تو را دوباره کردیم بغل ...

از کوزه ی بوسه ها تراوش می کرد
بر دفتر من ، واژه ی شیرین عسل !

هر صبح به زنبور🐝، عسل می چسبد

شاعر که شدی فقط غزل می چسبد

امّا به مذاق زوج های عاشق

صبحانه لب و بوس و بغل میچسبد
«همایون بلوکی»

زاینده ترین
رود روان باش و بخند

چون باد صبا
مشک فشان باش و بخند

دم آمده
چای صبح با طعم عسل

آسودهٔ
غم های جهان باش و بخند ...

شهراد میدری

صبح است گل و غزل
برایم بفرست

ازچشم خودت عسل
برایم بفرست

لبخند بزن که غصه
آواره شود

یک بوسه،کمی بغل
برایم بفرست

توراکه بوسیدم
من به جاری شدن
رودخانه ی عسل دربهشت
ایمان آوردم

می خواستم که زخم دلت را رفو کنم
خود را میان بی کسی ات جستجو کنم

وقتی سکوت روی لبت موج می زند
با شعر های تازه ی تو گفتگو کنم

آرامشی که سرمه به چشمم کشیده را_
با چشم های مضطربت روبه رو کنم

گاهی نمک بریزم و گاهی...

یک بغل
فصل ترانه
در فنجان بهار
ریخته ام !
بر دیابت بی مهرزمستان
پشت پا بزن !
لبی تر کن
بازار عسل
ورشکسته لبانت میشود !

از وجود این همه موجود زیبا، بانمک
طعم دنیا از شکر... نه .... از عسل شیرین تر است

من از بلندای آسمان تنهایی؛
جایی که هر کس مشغول بافتن ریسمان عزلت خویش بود
به عمق سیاهچاله ی چشمانت سقوط کردم؛
سقوطی، به شیرینی صعود
که باعث شد
با تمام وجود در جامی از عسل به نام "عشق" غوطه ور شوم.

این عشق عسلیِ
شیرین...
و چسبنده...
پیچ واپیچ...

دختری داشتم از پیش بنام غزلک
دختر دیگرم آمد زِ ره و شد عسلک

گرچه بر قامت هر شعر غزل همچو سر است
غزل ار با عسل آمیخته باشد هنر است

دختر رفیق خلوت
تنهای پدر است
با باغ لبخند هایش
وشیطنت های
بچگانه اش
کام زندگی را
شیرین تر از عسل میکند .....

در جام سه شنبه ام عسل می ریزی
با خنده ات از لبت غزل می ریزی
میآیی و در حافظه ی پنجرها
یک عالمه گل بغل بغل می ریزی...
همیشه یه روز هست که با بقیه ی روزا فرق میکنه،
اون روز قشنگ سه شنبه اس
نه شلوغی و سختی...

بی تو چای وعسل صبح برایم تلخ ست،
پس بیا ای همه ی علتِ شیرینی ها...