متن غمگین عاشقانه

هم دارمت، هم ندارمت.
در خاطراتم دارمت، در کنارم ندارمت.
شاید تو همان دار و ندار منی. شاید

چقدر دردناک است.
زندگی با هجوم خاطرات کسی که باید باشد و نیست.

خطِ پیشانی من.
از غم بی تو بودن است.

او، تو را کشته بود؛
ولی تو انگار طوری هستی
که اگر بر مزارت دسته گلی می‌گذاشت،
او را می بخشیدی.

در غربت هر غروب
در انتظار رسیدن شب می مانم
تا شوق فردا
در گلویم بغض شود !
بدان امید
که در سپیده ای روشن
همچون نفس هایم
برایم تکرار شوی

بعضی از آدمها "قیافه زندگیشان" زیباست،
اما
"قافیه زندگیشان" نازیباست...!

من اگه لحظه ی پایانیِ انسان بودم
خاطراتِ تو منو زنده نگه داشته هنوز

بمان، مگذار که با فکر خیال تو و چشمات.
دلتنگ ترین آدم دنیا شوم امشب.

ندیدی مرا چشم بستی و رفتی
نپرسیدی از قلب من کی شکستی

فقط رفتی و بغضِ شب ماند و یادت
ندانی که قلبم چه زیبا شکستی

کاش بودی
تا با تو جان می گرفت
هر صبح
لبخندی که خسته است از نیامدنت
از روزهایی که بدون تو
به پایان می رسد
کاش بودی ...

غیر تو کیست،
که ویران بکند قلب مرا با نگهش.

آن دل که شکست ، دور باید انداخت
من بی تـو همـان دلم ، خـــدا می‌داند

ما،
به امور پرستاری آگاه و خبره گشتیم
هر کسی که نزد ما آمد
زخم خود را با ما التیام بخشید.
مایی که در جان و روحمان
صدها زخم وجود دارد  
کسی نیست که پرستار ما شود.

از غم لیلا چـہ میـבانے
ـבر بستر غمگین و تنها
با خاطرـہ گر نخنـבב
چـہ می‌شوב
ـבر آوار بے کس مانـבـہ
چـہ آمـב بر سر لیلا
از خاطرـہ ها
ـבیوانـہ شـב کوבکے
بلبل زباט
ـבر בل خاڪ بر لیلا
چـہ آمـב پـבیـב
ماבرے نیست
ـבر ویرانـہ ها
خاڪ ریزב بر...

درد دلتنگی دل را،
فقط چشم تو باشد دوا.

این عجب نیست که بر دار کِشَد مژگانت

غم بی تاب پر از گریه چشمان مرا

میگفت کو تا جداییمون
ولی، آخر سرم اومد
من از هرچی که ترسیدم
ببین آخر، سرم اومد
با پاهای خودش میرفت
با چشمای خودم دیدم
که روزای بدم رفت و
روزای بدترم اومد
رفت که رفت که رفت که رفت که رفت
مونده واسم این چشای خیس
قلب من بفهم...

اینکه زندگیم رو تلخ کرده نبودنت نیست،
بودنت در خاطراتمه.

از جهان مانده فقط جان که مرا ترک کند!

دستت را به من بده
تو که
پایت را از زندگی ام بیرون نمی کشی

فروپاشی، بی‌رمقی، بی‌احساسی، حسی تهی و پوچی، لبخندی سرد بر پیکر بی‌جانم
انگار تمام کلمات در مقابل وصف دلتنگی ام نسبت به تو صف کشیده‌اند و هیچگاه نمی‌توانم به آرامش برسم...
آری این ارث بی‌رحمانه تو به من است...
دلتنگ تا ابد...

bzahakimi@

بستری، از مِهر می‌خواهد دلم

تا فراموشش شود شب‌های هِجر

سرم را به طاق کوبیدی
ماه ورم کرد
آسمان سیاه پوشید
صدای قهقهه پیچید
ابر
گریست.

سر و

ته

ندارد

دنیایِ

من

بی تو