متن قفس

نفسم بند آمده
قلبم درون قفس گیر کرده
قفسی ک درهایش باز است
قفسی طلایی جذاب
قلبم ضربانش را آنقدر بالا میبرد ک یک وقتهایی هوای قفس تمام میشود
انقدر هوای قفس مسموم و بی طعم است ک لحظه ایی ماندن در قفس را ترجیح نمیدهم

آدمک هوا پَسِ
آدمک هر چی دلِ تو قفسِ
آدمک دِلا میخوان عاشق بشن
اما عقلامون میگن دیگه بَسِ
آدمک زخمِ زیادِ رو تَن ها؛
لاجرم همه مونُ کرده تنها
شیمارحمانی

که تا رها شوی از چنگ میله های قفس
برای تو بی تردید، بال خواهم شد
رضا حدادیان

ذهن قفس خالیست از آهنگِ پرواز
لبریز کن از آسمان بال وپرت را!
رضا حدادیان

[•دَرحَسرَتِ آزادی•]

محبسِ ساخرِ فاخری که برایش برگزیده بودند او را از خواسته ی قلبی اش مستغنی نمی کرد.
آزادی اش مرهون میله های زندانی بود که پیله شده بود دور کالبد نحیفش؛ حال دیگر موسم پروانه شدنش فرا رسیده بود و از خانه ی زنگار گرفته اش پس از...

به عشق من هوس گفتی و رفتی
دلم را در قفس کردی و رفتی

برای من هوایی غیر تو نیست
نفس در سینه حبس کردی و رفتی

از آن روزی که با کفشهای آلوده و پر از گِل و لای
بر برف ِدل پای نهادی؛
حالم شبیه پرنده ای ست در قفس
نه راه پرواز را میداند
و نه دوستی با قفس


من النهار بأحذیة قذرة وملیئة بالطین
مثبتة على الثلج
أشعر وکأننی طائر فی قفص
إنه...

از عشق می گویم
--قناری در قفس،
می گرید!



لیلا طیبی (رها)

از آن روزی که با کفشهای آلوده
و پر از گِل و لای
بر برف ِدل پای نهادی؛
حالم شبیه پرنده ای ست در قفس

که نه راه پرواز را می داند
و نه دوستی با قفس...

حوض خالی دلم با تو پر از آب شده
قلب پراحساسم با توچه بیتاب شده
درهمان لحظه ی دیدار تو انگاری که
یاکریم دل من از قفس آزاد شده

پرواز نمی خواهم، از بس که قفس زیباست
من مشتری حبست، این حصر حصاری چند؟

قفس
گر لذت پرواز می دانست
تمام میله ها
پر می کشیدند

علی امین زاده

وقتی نگاهم می کنی
ماه توی شب جاری میشه
رویای من از عشق تو
محکوم به بیداری میشه

من از سکوت تو هنوز
ترانه میسازم و بس
تو تنها راه چاره ای
واسه گریز از این قفس

مثل یک ماهی گلی، در تنگنای این قفس
سال من، بی چشم دریایی تو آغاز شد
حجت اله حبیبی

کبوتری غمگین ام،
محصورِ میله های قفس...
که هر شب،
رویای شیرین پرواز می بینم!




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

به اشتیاق رهایی پریدی از قفسم
چقدر حسرت خوردم که آسمان نشدم

خوشا مرغی که در کنج قفس با یاد صیادش

چنان خرسند بنشیند که پندارند آزادش

نمی گویم فراموشش مکن ! گاهی به یادآور

اسیری را که میدانی نخواهی رفت از یادش

قفس تنگ تر می شود
رهاتر از من
اندیشه ام،
بوی آزادی می دهد!

ثریا علی نسب

دلم گرفته مثل چشم های خیس از اشک
دلم گرفته مثل کوچه های بارانی...

اسیر غربتم در این هوای دردآلود
تو از هجوم غصه در قفس چه می دانی!

📝 شاعر: سیامک عشقعلی

گشوده ام به هم آغوشی قفس، آغوش
گشاده از پی پرواز نیست بال و پرم

دلم از سینه به تنگ است خدایا برهان

هرکجا در قفسی مرغ گرفتاری هست

و ای که رنگ لبانت قشنگتر از گل سرخ
بیا که با لب زیبای تو قفس بکشم
همان قفس که تو باشی و من و دانه و آب
و در قفس به زلال تن تو دست بکشم

نیچه:

پرنده ای که پرواز بلد نباشه
به قفس میگه

تقدیر

پرنده ام وُ در قفس،
دلتنگ بام تو!
تا بچینم
دانه های عشقت را.




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)