متن لبخند

دروغ گفتن را اگر دوست دارید
جویای
حال احوال آدماهای دلشکسته شوید!
انها خوب میدانند
چگونه حال تلخشان را
با حرف و لبخند صیقل دهند
تا کمی آرام به نظر برسند

هیچ وقت از روى لبخند،
حالِ کسى را تشخیص ندهید!
یک لبخندِ ساده،
در عینِ حال می تواند
دردآور ترین حرف ها را
در خودش جا بدهد!
شما نمى دانید
بعضى از ما آدم ها چه مى کشیم
تا تمامِ بغض هایمان را
در همان لبخند خلاصه کنیم،
گاهى لبخند...

گاهی به دل گویم
بیا و از عشق بگذر
گوید تو
لبخندش
گیسوانش
سرخی لبانش
چال گونه اش
چشمان زیبایش
فراموش کن
تا بگذرم من از عشق

آنقدر به خودم بد کرده ام
که از دیدن خودم در آینه شرمگینم
چقدر چشمهایم غریب نگاهم میکنند
صورتم را ببین چقدر شکسته است
این لب ها چرا لبخند نمی زنند..؟
این زبان چرا روزه ی سکوت گرفته است؟
نه این من نیستم...!
من میخندیدم ؛ حرف میزدم ؛ شاد...

یک آدم هر چقدر هم قوی باشد؛
گاهی نیاز دارد بشنود،
هنوز به دردِ کاری می خورد،
هنوز برای زندگی کنارِ دیگران کافی هست.
گه گاهی
لبخندی نثارِ دیگران کنید و بگویید:
تو زیبایی، بی نظیری، فوق العاده ای!
خط بکشید روی غرورِ لعنتی تان.
اصلا نترسید،
هیچ چیزی از...

باشکوه ترین نقاشیِ جهان،
لبخند پر مِهری ست
که بر لب های تو نقش می بندد!
بگذار خالقِ آن،
تنها من باشم و بس...

به آدم ها حق بدهیم
که برای حالِ ناخوش خویش،
گوشه ای دنج داشته باشند.
حق بدهیم که از شلوغی ها فرار کنند و
دیواری بلند دور تنهایی شان بکشند...
کمی با منِ خود حرف بزنند
و به گفت وگوهای جولان داده در سرشان خاتمه دهند.
آن ها نیاز دارند...

🌿
یهو از خواب پریدم.
دست هام یخ کرده بود و صورتم خیس عرق شده بود.
کورکورانه رد نور ماه رو دنبال کردم که از لای پرده میومد تو اتاق. به گمونم شب از نیمه گذشته بود.
نمی دونم چی، یهو بیدارم کرد. شاید خواب بد دیدم یا شایدم صدای...

دنیای ساختگیِ من
قبل و بعد تو چقدر متفاوت بوده است.
قبل از تو خیال می کردم
هر چیزی اندازه ای دارد،
هر آغازی پایانی دارد،
هر کسی آستانه ی ماندنی دارد.
اما بعد از تو فهمیدم
مهربانی می تواند بی اندازه باشد.
دوست داشتن می تواند پر شور و...

و صبح یعنی تو
که با گلِ لبخند
به وعده گاهِ دل انگیزِ
عشق می آیی...

یکی باشه که وقتی داریم میخندیم عاشقانه نگامون کنه و لبخند بزنه وبگه چیه

سه چیز هست که
از همه چی واسم مهمتره
تو
لبخند تو
حال خوب تو

جمعه های مهرماه را باید بَغل کرد، بوسید و دَستهایَش را محکم فشُرد، دقیقا مثلِ دیدنِ ناگهانیِ دوستی در خیابان، دوستی که سالهاست از دوران دبستان و راهنمایی ات ندیدی اش.
حسی که چشمتان را دُرشت می کند و لبهایتان را می خندانَد.
ناخودآگاه می گُذری از اینکه شاید این...

یک نفر در آشپزخانه می خندد؛
یک نفر در سنگر؛
کَسی در تاکسی؛
کَسی هم شاید در خیابانی شلوغ که یادِ خاطره ای شیرین، لبخند را مهمانِ لبهایش می کند.
فردی در زندان؛
فردی هم آزاد.
آدم ها فرق می کنند؛
مکان ها و زمان ها هم.
اما چیزی که...

بی تو دلگیرترین جمعه ی یک پاییزم
از خودم خالی و از عشق و جنون لبریزم

چون جهنم شده هر جا که نباشی و هنوز
من به لبخند تو یک شهر به هم میریزم

چه شود یک شب اگر باتو به پایان برسد
کو توانی که از این خواب خوشم...

کجای گریه بخندم، کجای خنده بگریم
که پشت گریه و لبخند، توامان تو نباشی

آغوش من دروازه های تخت جمشید است
می خواستم تو پادشاه کشورم باشی

آتش کشیدی پایتخت شور و شعرم را
افسوس که می خواستی اسکندرم باشی

این روزها حتی شبیه سایه ات هم نیست
مردی که یک شب بهترین تعبیر خوابم بود

مردی که با آن جذبه چشم رضاخانی ش...

تنها
در قاب چشمان توست
که
عکس من
از ته دل
لبخند می زند...

امشب میان واژه ها دنبال هم دردم
من از مرور خاطرات کهنه دل سردم
با هر سکوت و انزوا در فکر لبخندم
وقتی که در دیروزها بیهوده می گردم

آذر رئیسی

بی چتر
پرسه میزنم
زیر باران چشمانت
خیس میشود پیکر بودنم
در آغوش رنگارنگ دوست داشتن ات
و رنگ عشق میگیرد تن بی رنگم
از رنگین کمان لبخند بعد از بارش بی قراری
و نسیم خواستن می وزد در هوای آفتابی دلمان

‬
این لبخند بر لب من
رژ «بورژوا» نیست
مژه هایم طبیعی برگشته اند
رژ گونه نزده ام
برق چشمانم نیز
در چشم هیچ رقاصه ای پیدا نمی شود
وقتی بروی
چراغ ها خاموش می شوند
و سیندرلایت
شستن زمین را
از سر خواهد گرفت.

مینشینم و به هرآنچه که پشت سرم میگذرد لبخند میزنم!
برای هیچکدام از فکر ها و حرف های پوچ و بیهوده ای که دیگران راجبم تصور میکنند و میگویند تره ای خرد نمیکنم!
خودم را از این جهان و روزمرگی های مضحکش دور میکنم و مانند نخل هایی که باد...

لبخند لب منظره ها را تو بکش
پایان شب دلهره ها را تو بکش

بردار قلم به رنگ یک صبح قشنگ
خورشید پس پنجره ها راتو بکش

دنیای زنده دفن شدن زیرِ دردها
دنیای نم کشیده ی ما پیرِمردها!

ما مهره های کوچکِ از دست رفته ایم
بازنده ایم در همه ی تخته نردها

سربازهای گم شده لبخند می زنند
وقتِ عقب نشینیِ ما در نبردها

دریای سر بُریده ی مان گریه می کند
همراه با جنازه...