متن مرگ

و در نهایت فراموش خواهیم شد و دیگر کسی مارا نخواهد شناخت، حتی اگر از گور برخاسته و به میان مردم بیاییم... در دهه ها و سده ها و هزاره های آینده تبدیل به خاک خواهیم شد و در اعماق زمین به سکوت ادامه خواهیم داد و اما مردمی که...

قناعت مرگ آرزو هاست !

خداداد نواندیش

مرگ را دوست دارم..

شاید قرصی برای فراموشی باشد..

تمام تجربیات ما در این دنیا، یک خواب است،خودِ خودِ خواب... اما خوابی که در آن افکار و اعمال،نیت ها و واقعیت و پشت پرده ی هرچیزی که به ما مربوط است، ثبت و ضبط می شود، ما در این خواب، به طور کلی از مال دنیا حداقل یک چیزی...

«از درد نمی ترسم . درد با خودمان به دنیا می آید، با ما بزرگ می شود و همیشه با ماست. ما به آن عادت کرده و احساس می کنیم همیشه باید با ما باشد؛ مانندِ دست ها و پاهایمان. حقیقتی بگویم: من از مرگ نیز نمی ترسم. کسی که...

یکدیگر را در آغوش بکشید
پیش از آنکه مرگ
عزیزی از ما را نشانه بگیرد!

مارکوس اورلیوس:

مرگ به همگی ما لبخند می زند، تنها کاری که می توان انجام داد این است که لبخندش را با لبخند پاسخ گوییم.

حس میکنم که میخوای منوازسرواکنی یه قلب عاشق بازاسیرغمهاکنی خداکنه که حسم غلط باشه عزیزم دوباره بشکنه دل دعامه که بمیرم

☘︎ می خواهم صادق باشم
آغوشت
آنقدر زندگی ست
که احساسِ مرگ می کنم ... ☘︎
آرمان پرناک

مرگ مدت هاست در روحم رخنه کرده اما حریف جسمم نمی شود..

اگه تا به حال،کسی رو از دست داده باشی
احتمالا از خودت می پرسی
واقعا این غم تموم میشه؟
ممکنه این ضرب المثل قدیمی رو شنیده باشی که میگه:
زمان همه ی زخم ها رو التیام میده
اما درباره ی سوگ
اون نه تنها خوب نمیشه یا ناپدید نمیشه
حتی...

ای داغ از قلبِ پریشانم چه میخواهی ؟
ای جایِ زخمِ کهنه از جانم چه میخواهی؟
دریاچه ای خشکیده در آغوشِ خود دارم
بارانِ سرخ از ابرِ چشمانم چه میخواهی؟
ای وای از این ای وای از این از دست دادن ها
ای مرگ از جان رفیقانم چه میخواهی؟
آرامشم...

به وقت وداع وقتی باران خاطره شروع به باریدن میکند؛ واژه ها درگِل افکار گیر میکنند و قدم ازقدم برنمیدارند اینجاست که سکوت به شکل قطرات مُرواریدی از ناودانی چشممان غلطیده وروی گونه خودنمایی میکندوسپس سیل اندوه ، غمی سنگین ونگاهی دوخته شده به مسیری که راه برگشت برای کسی...

مرا ببوس
اگر از مرگ می ترسی.
می رسد روزی که بین من و تو
مرگ خوابیده باشد
ناگهان ببینی چقدر مرا نبوسیده ای!.....

مرگ بزرگ ترین خسرانِ زندگی نیست!
بزرگ ترین خسرانِ زندگی ، آن چیزی است که در شما می میرد،
هنگامی که هنوز زنده اید!

شاید مرگ شروعی باشد که به پایان تجربه شده در زندگی معنایی بدهد...
شاید!

نمیدونم ممکنه عذاب وجدان گرفتی که داغونی وسرمزارمن نشستی حرفی توی دلته بگوبهم میشنوم انقددوست دارم که ازگناهت میگذرم خیلی دیره ولی من ازگناهت میگذرم

انسانیتِ انسان افسانه ای بیش نیست. موجودی منفعت گرا در طلب منفعت خود...
مادر فرزندش را مِن باب مهر مادری دوست می دارد، منفعتی در جهت کمال مادر. پدر فرزندش را، محبتی در نمود غیرت مردانه اش!
برادر برادر را به صِرف خونی برابر. خواهر برادر را...
حیوان است آدمی....

از زمانی که راه رفتن با رکاب عقل را آموختم، همیشه در حد فاصل آگاهی از امری و تحقق آن امر، ترس و اشتیاقی سرشار وجودم را فرا می گرفت. به همین خاطر آشفتگی و تلاطم عجیبی را در این حد فاصل پذیرا می شدم. به قدری با ترس و...

قربان وفاتم ، به وفاتم ، گذری کن

( قربانی وفای تو هستم، از مرده و جنازه ی من دیداری داشته باش )

تا بوت همی بشنوم از رخنهٔ تابوت

(تا بوی تو را از روزنه ی تابوتم تشخیص دهم و جان دوباره ای پیدا کنم)

خوش به حال اونهایی که یکبار می میرند تمام می شود، نه اینکه مثل ما هر روز و هر روز بمیری و دوباره فردا از نو!!!!

هرگز برنگشت..
مرگ یعنی (دیگر هرگز)..
تکرار نشدن.

اِی روح چِرا زِ جِسم دِل نِمی کَنی؟!

بعضی اوقات
آنقدر مرگ را نزدیک خود می بینم
که فراموش می کنم
آغوش خاک
آخرین منزلگاه من است.



شعر: نەبەز گوران
برگردان: زانا کوردستانی