متن پاییز

همه میدانند برگ ها در پاییز میمیرند
کوچه ها در پاییز میمیرند
خیابان ها هم...
میدانی پاییز فصل رفتن است
اما شک ندارم با آمدنت برگ ها زنده خواهند شد،
کوچه ها زیباتر خواهند شد
دلتنگی ها میمیرند
اگر آمدن،آمدن تو باشد
من شک ندارم پاییز،بهار خواهد شد
وقتی که...

بیا برویم به صد و پنجاه سال قبل...
به خانه های حوض دار، به اتاق های تو در تو...
من، پاییز که شد انار دان کنم برایت با گلاب و شکر!
شب ها درز پنجره ها را با ملافه بگیری که سرما توی تنمان نرود.
بنشینیم دور کرسی، از حجره...

من و تو مثل
برگ درختان پاییز
می مانیم
یکی مان هنوز بر روی درختیم
یکی مان هنوز بر روی خیابان
فاصله ما از زمین تا آسمان
است
و هرگز حاصل نخواهد شد این وصال کهنه
چون تو وقتی از درخت جدا می شوی
که من را باد و باران...

هر شاعر
در آخرین روزهای پاییز
بهاری می شود
در تخیل شاعرانگی هایش

در قبال آدمهایی که دوستتان دارند کمی احساس مسئولیت کنید...
آدم عاشق مثل یک برگ می ماند،هرقدر هم که خشک شود بازهم تا وقتی که هنوز از درخت جدا نشده هیچ رهگذری جرات خرد کردنش را نخواهد داشت...
برگ ها اوایل پاییز که از درختشان جدا می شوند تا مدتی...

من عاشق پاییز و زمستانم ! عاشق اینم که پشت پنجره ی بخارزده بنشینم و گرمای فنجان چای را در پنجه ی دستانم حس کنم ! باران ، نم نم و آرام خیابان ها را خیس کند و من این طرف پنجره به لطافت قشنگ آسمان زل بزنم ! قند...

تیر و مرداد مکن من به یقین می دانم

باز پاییز به مهر آید و من تنهایم

ارس آرامی

❤

عزیزترینم
قصه ی رفتن ها، صد شبِ یلداست...
همه ی ما دیده ایم
شنیده ایم
دلتنگی ها را حس کرده ایم
آمدن ها اما، قصه ای ندارند
آمدن ها به اندازه ی یک لحظه ، لبخندِ از ته دل، کوتاه اند...
معمولا یاد کسی نمی ماند عشق، کِی به...

یک روز می آیی که من دیگر دچارت نیستم
از صبر لبریزم ولی چشم انتظارت نیستم

یک روز می آیی که من نه عقل دارم نه جنون
نه شک به چیزی نه یقین ، مست و خمارت نیستم

شب زنده داری می کنی تا صبح زاری می کنی
تو بیقراری...

پاییز دختری زیباست که کارش دلبری کردن است
چشمکی بزند دل را با باد هایش ببرد
نگاهت کند و تورا در برگ های زردش غرق کند...️

عصرها که می شود
مخصوصا اگر پاییز باشد
آدم دلش می رود که یک فنجان چای بخورد با تو
آنوقت می توان گفت طعم چایی ،عصر پاییز ، بوی تو
همان بهاری است که در راه است

سازهای آبی -سولماز رضایی

جمعه باشد و پاییز
و عطر دلنواز تو...
و من
در روشنای صبح
تو را بیابم...

دیگر
چه میخواهم؟
که آدینه ی عشق
زاده می شود
از برکت چشمان تو.....

گوشه ای دنج در این حادثه ی تلخِ غروب
می روم دل به خیالت بِسِپارم من باز
در میانِ نفسِ زرد و نارنجی پاییزِ پر از تنهایی
چشمِ چون شب سیَهَت، می کند ویرانم
جان فرو می ریزد، دل تورا می طلبد...
قطره اشکی که به سانِ باروت، رها گشته...

پاییز . . .
.

شبیه زنیست
که خورشید از لا به لای
موهای پشت گوش انداخته اش طلوع میکند و
در نگاه جوانیِ در آینه جامانده اش غروب .

و
روز به روز
پا به پای عشق پنهانی اش پیر میشود...

پاییز 
که همیشه
 لاى برگ هاى زرد و نارنجی نیست
گاهى قهوه ای ست که سر مى رود ،
 غذایى ست که ته مى گیرد
و لبخندى ست که بى بهانه بر لبانت مى نشیند 
ساده بگویمت !
 دلتنگ که باشى پاییز نزدیک است

شاید باورت نشود آرزویم این است که روزی پست چی باشم ونامه ای را که سال هاست برایت نوشته ام وهزاران بار آن را تا ورودی صندوق برده ولی آن را پست نکرده ام، خودم به دستت دهم تا شاهد برق نگاهت، لحظه ی گرفتن نامه باشم اما حیف تو...

امشب با خیال خوش خیالی ، خوابیدم تا سراغم را بگیرد
لطفی کنی شاید که در خواب ، دستت بیاید نبض داغم را بگیرد:

دلم با اینکه آغوشی ست ناچیز، برایت میکنم یک بستر سبز
بیا ای نازنین قبل از آن که پائیز ، بیاید جان باغم را بگیرد

شب...

پاییز آمده است
بیا...
دل هایمان را
کمی با آب باران بشوریم

رعنا ابراهیمی فرد (رعناابرا)

آن شب تمام وسعت تبریز شعر شد
چشم تو شعر... هستی من نیز شعر شد

عطر دلت رسید و دلم را فرا گرفت
گلهای سرخِ روی دل میز ، شعرشد

پاییز گفت : عشق حرام است!!... خنده مان؛
در پیش چشم لشکر پاییز ، شعر شد!

من عاشق صدای تو...

قرقاولی تنهایم!
زیبا و جسور،
اما دلشکسته،،،
مزرعه ای سبز، خانه ام بود
که پاییز راه در آن نداشت
ناگهان دروگرها
تابستان م را زمستان کردند...



لیلا طیبی (رها)

پاییز بود یا بهار؟!
درست یادم نیست
باد عطر تنت را آورده بود
همیشه
باد آورده را، باد نمی برد

میانِ چهارچوبِ
امنِ آغوشِ مردانه ات
می شود یک دلِ سیر
تمامِ پاییز را عاشقی کرد...

این روزها ، برای خودم ، گریه می کنم
نم نم برای حال بَدَم گریه می کنم
باور نمی کنی که دلم مبتلا شده ؟
این بار با تمامِ دلم گریه می کنم
پائیز می رسد که مرا شاعرم کند
سر روی شانه های قَلَم ، گریه می کنم
وقتی...

باز رسید پاییز
جدا شدی تو از من
مثل برگ یه شاخه مثل گل بهاره
نوازش باد ، آمد سراغ تو
دست نسیم برای بردنت
با باد همسفر شدند
بی آنکه بگویم حرفی
دست به دست تو سپرد
به خیال آشنایی تو از من جدا شدی
تو مرا به دست...