متن کوتاه بی تو

رفتی به سرِ زندگی خود؛ دلِ من هم،

باید برود بی تو زند سرد، نفس را.

بی تو زمستان می شود هر چارفصلِ سال ها
با تو بهاران می شود پاییز و تابستانِ من

به هرچه درنگرم بی تو صد هزار افسوس

به هر نفس که زنم بی تو صد هزار دریغ

صدبار بی تو
در شبِ باران قدم زدم،
بارانِ زیرِ چترِ تو،
بارانِ دیگریست...!

اگر از کمند عشقت بروم کجا گریزم

که خلاص بی تو بند است و حیات بی تو زندان

باران و بغض و اشک و ابرم یک منِ بی تو
وقتی که تنهایم به زیر چترِ تنهایی

بی تو دنیا شده زندان و منم زندانی
حکم صادر کن و یکباره مرا راحت کن

ای چراغ شب تنهایی دل
بی تو هر شب،شب یلداست ،بیا

چه یلدای
درازیست
این روزهای بی تو

بی تو
اردی جهنم است
لحظه های ما
حتی در بهار

بی تو دل و جان من سیر شد از جان و دل

جان و دل من تویی ای دل و ای جان من

ما بی تو خسته ایم تو بی ما چگونه ای

ما بی تو در همیم تو بی ما چگونه ای

ز دست رفت مرا بی تو روزگار دریغ

هر شب و روزی که بی تو می رود از عمر

بر نفسی می رود هزار ندامت

گفتنی نیست، ولی بی تو کماکان در من
نفسی هست دلی هست، ولی جانی نیست

مرده آن نیست که
در قبر و کفن خوابیده
لحظه ای بی تو
مرا حال هزاران مرگ است

هزار سال در این باغ بی سرانجامی
خزان به بار نشست و بهار بی تو گذشت...

بی تو
یلدا
جنون تنهایی است

زندگے دفتر
شعرے ست پر از شادے و غم

شعر من بی تو
به آن ، قسمت شادش نرسید

بی تو
مرداد فقط
داغ دل خاطره هاست...

شب را تصور کن
بی ماه
چقدر بی روح است ؟
مانند دل من بی تو

مادرم
جمعه یعنی شمارش
جمعه های هفته ای که ...باز بی تو گذشت

همین عادت با تو بودن یه روز...
اگه بی تو باشم منو می کشه!