متن امید واهی

برق چَشمِ تنگ چِشمان پشتِ پلکِ پنجره ست
آنچه چشمک می زند از دور دست، الماس نیست

بیهوده می پنداشتیم زندگی....
تو در تلاطم باران وما در طوفانی از تشویش تو را رَج میزدیم ،
فصل ها را چگونه انگاشتی و لحظه ها را چگونه به خوردمان دادی...،
وَهم و گمان ما ، از نقاشی به تصویر کشیده رنگارنگ تو، در بوم نقاشی چیزی فراتر از انتظار...

ظالمانه ترین حرکت تو دنیا الکی امیدوار کردن کسیه که تنها امیدش به چیزیه که تو میگی

گرچه می دانم نمی آیی ولی چشم انتظار
در خیالت گاه گاهی پادشاهی می کنم

عشقی که امیدِ رسیدن توش نباشه
دیوار به دیوار مرگه.!

حریف خاطره هایت نمی شوم
حتی اشک هایم سد راه تو نشدند
جای خالی ات
اکنون سرشار از خاطره هایی است
سرد و بی روح
و من در انتظار
امید واهی آمدنت


مجید رفیع زاد

هر زمان فالی گرفتم
غم مخور آمد ولی...
این امید واهی حافظ
مرا دیوانه کرد!