متن امید واهی

‏انسان‌ها به امید زنده‌اند،
اما امیدهایی که بیش از حد طول بکشند
قاتلان بی‌صدا هستند …

ما از تبار پنجره بودیم
ما از تبار پنجره ماندیم
یک عمر آه کشیدیم و مُردیم
در حسرت کبوتر چاهی...

بسمه تعالی

مثلِ خــامان ، چون نظر بر ماهتـاب انداختیم
تا سحر ، مشتِ نمک بر چشمِ خواب انداختیم

قلبِ روی اَندود را شستیم با آبِ طلا
نور بر آبِ روان ، چون ماهتاب انداختیم

چشم را بستیم بر سرچشمه ی آبِ حیات
تشنه لب ، خود را به دریای...

من به امّید صفا، آمده بودم به جهان
پس چه شد،آن‌همه احساسِ وفاخوانی
من؟

با او دلم همیشه بر صدقی به نام بود
ابروی کمانش اما کشیده در کنام بود
ما پاکباخته و او پیروزاین نبرد
او یلین رستم و منش نه دیوی مهام بود
در راه نخست گفتم، به وفا میرساندم
در راه که افتاد از هوس نه رام بود
چهل شب به...

برق چَشمِ تنگ چِشمان پشتِ پلکِ پنجره ست
آنچه چشمک می زند از دور دست، الماس نیست

بیهوده می پنداشتیم زندگی....
تو در تلاطم باران وما در طوفانی از تشویش تو را رَج میزدیم ،
فصل ها را چگونه انگاشتی و لحظه ها را چگونه به خوردمان دادی...،
وَهم و گمان ما ، از نقاشی به تصویر کشیده رنگارنگ تو، در بوم نقاشی چیزی فراتر از انتظار...

ظالمانه ترین حرکت تو دنیا الکی امیدوار کردن کسیه که تنها امیدش به چیزیه که تو میگی

گرچه می دانم نمی آیی ولی چشم انتظار
در خیالت گاه گاهی پادشاهی می کنم

عشقی که امیدِ رسیدن توش نباشه
دیوار به دیوار مرگه.!

حریف خاطره هایت نمی شوم
حتی اشک هایم سد راه تو نشدند
جای خالی ات
اکنون سرشار از خاطره هایی است
سرد و بی روح
و من در انتظار
امید واهی آمدنت


مجید رفیع زاد

هر زمان فالی گرفتم
غم مخور آمد ولی...
این امید واهی حافظ
مرا دیوانه کرد!