متن منتظر

اینک می گذرد این جمعه؛
بغض ها باقی ماند در سینه؛
حرف ها در دل ها ناگفته؛
رد اشک بر گونه ها جا مانده؛
باز این منتظر بی اقرار
از هجران تو شد هی بیزار
یامهدی ادرکنی
مبینا سایه وند

کسی باید بیاید ...
مثلا بابانوئلی که به فکرمان باشد
گوزن های از آسمان آمده
آرزوهای برآورده شده
اکنون وقتش است
وسط تابستان ، گرمای سوزان
کسی با گوزن هایش بیاید
بیاید و آرزوی ما را در کنار شومینه ی دلتنگی
شومینه ی نگرانی ...
شومینه دلهره و استرس ......

پنجشنبه است و هنوز منتظر، چشمهایم را انتظار شسته است مانده ام که اگر بیایی تو را نمیبینم چه کنم! یافتم تو فقط بیا، من با تنفس کردنت انتظار را میمیرانم و وای اگر دست نوازش بکشی، من شفا می یابم...

ایستاده منتظرم
مجال نشستن نمی دهد
انتظارت


صیدنظرلطفے

در سکوت خالی شب
در سکوتی که پنجره مات و مبهوت
به بیداری ثانیه ها می اندیشد
کسی منتظر است !
کسی خسته تر از صدا
خسته تر از انتظار
خسته تر از طبیعت است
در این شبی که همه در آرامش اند
خواب از سر شخصی پریده است !...

قسمت این بود که من با تو معاصر باشم
تا در این قصه پر حادثه حاضر باشم

حکم پیشانی ام این بود که تو گم شوی و
من به دنبال تو یک عمر مسافر باشم

تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ...

جهانی زیر نگاه هایم منتظر است
زیر چشم هایم ...
که وسعت دنیایی گمشده را
به خود گرفته است
نامه ای برایت خواهم نوشت
چشم هایت را به یاری چشم هایم برسان
جهانی در نگاهم گم شده است
جهانی سردرگم ، جهانی سرد

رعناابراهیمی فرد (رعناابرا)

آغوش تو آغوش نه یک مزرعه بنگ است
چشمان تو که چشم نه سرچشمه ی رنگ است

موهای پریشان تو یک جنگل بکروُ
لب های تو لب نه که دوتا توله پلنگ است

ای پرچم افراخته بر قله ی قلبم
حرف سفرت وحشت آوازه ی جنگ است

مانده ست به...

شمعدانی ها را
آب داده ام
بافه ی گیس هایم را شکافته ام
در ایوان ایستاده ام ..
تو قرار است بیایی...

گاهی بیشتر از یک شال پشمی
یا یک پالتوی چرم،
صدای نفس های کسی
از پشت تلفن گرمت می کند
که می گوید:
منتظرم
زودتر برگرد...

این پاییز هم گذشت مردادی دیگر منتظر می مانم تا بیایی و حواست را در حیاط خیالم بی خیال رها کنی و من حوض آبی نگاهت را بی حد و مرز بر ایوان دلم رنگ کنم.....
«فاطمه دشتی»

مهر پائیز دو چندان شده است
قلب من سردتر از فصل زمستان شده است
برگ رقصان شده از شاخه جدا
شده نومید از این خلق خدا
سفره ها به که چه رنگین شده است
چهره ها لیک چه غمگین شده است
همه از بخت بد خود نالند
چشم ها باز...

موسم سبزترین فصل بهار است بیا
نغمه ای تازه به لبهای هزاراست بیا

غنچه لعل لبم شوق شکفتن دارد
لحظه چیدن گل ازلب یاراست بیا

دلم این مرغ پرآوازه عاشق پیشه
باپر شوق به دامان بهار است بیا

کوچه هاخلوت و خوابندهمه رهگذران
دل پس پنجره بی صبروقراراست بیا

جاده...

چهل سال هم بگذرد (چهل سال گذشته و من هنوز منتظرم)
منتظرت می مانم
تا نفست را
لبخندت را
استخوان هایت را
از لوث ترکش های زنگ زده ی بیالایم
و در چشم هایت سوسن و یاس بکارم
و پیشانی بند سرخ یا حسینت را
دوباره گره بزنم.


سعید فلاحی...

از تو بنویسم
از سرمای هوا بنویسم
از برف پشت شیشه بنویسم
از چایی که از دهن افتاد بنویسم
از انار دون شده توی ظرف بنویسم
از من منتظر نشسته زیر کرسی بنویسم
از چشمی که به در خشک شد بنویسم
از پاییزی که چند قدم مانده به یغما برسد...

آه!
ساعتِ مصلوب بر دیوار،
دقایق اش دق کرده است...
بیاوُ زمان را جلو ببر،
خورشیدت را بتابان!
...
حوضِ قندیل بسته،
و تنِ زمهریرِ شمعدانی ی پنجره؛
--وَ من
طلوعِ آفتابت را منتظریم!



سعید قلاحی(زانا کوردستانی)

آدمی ک روزهاست در انتظار تو مانده بی کس نیست
دور و برش پر است از آدم هایی ک شاید خیلی بهتر از تو راه و رسم عاشقی را بلد باشند
منتظر مانده چون وفادار است
وفادار ب آدمی ک با تمام خوب و بدش روزی انتخاب دلش بوده..
نمیدانم...

-- شک نداشته باش!
همه ی سربازان جوخه ی آتش،
دل دارند امّا،،،
♥
گلوله ی دشمن-
به سینه ای می رسد که؛
کَسی را
منتظر ست!




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

گیرِ یک ،دلبر دلسنگ ،بیاُفتی، سخت است
گوشه ای ،زخمی و دلتنگ، بیافتی ،سخت است
با خودت، با دگران ،با دل و عقلت ،هردم
به جدال و تنش و جنگ ،بیافتی سخت است
ساده باشی و در این عالم یک رنگی خویش
گیر یک، آدم صد رنگ ،بیافتی ،سخت است...

منتظر بودم بیایی سوی دامم ای عزیز
تا بگردی در بغل آهوی رامم ای عزیز

ﺭﻭبروی دیدگانم جوخه ی آتش بپاست
بوی غم دارد فضای صبح وشامم ای عزیز

خاک دنیا را قیامت جمله بر سر می کنم
گر نگیری از رقیبان انتقامم ای عزیز

ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ ﺩﺭ ﻏﺰﻝ نام...

همیشه منتظرت می ماندم
میدانستم وقتی بیایی محکم مرا در آغوش میکشی و تمام دردو رنج هایم را به جان میخری

اماامروز

152روز است که از قرار مان میگذرد
و من هرروز شال وکلاه کرده و کفشهای کتانی ام را به پا میکنم و بند کفشم را پشت پا می...

باران اگر باران است
باید به موقع ببارد.
باید به وقت بغض در شهریور
باید به وقت گریه در مُرداد ببارد.
به چه کارم می آید باران
هنگام که در ترمینال منتظرم
هنگام که مسیر خانه را گم کرده ام

به چه کارم می آید باران
هنگام که دلم آفتاب...

آدما همیشه منتظرن...
منتظر ی اتفاق، یه روز، گاهیم یه آدم...
اما کسی نمی دونه، ممکنه اون اتفاق، اون روز...
یا اون آدم هیچ وقت از راه نرسه...
فقط تنها چیزی که می دونیم...
اینه که آدم تو انتظار ذره ذره،...
خودشو از دست میده...!

در این جهان
تمام شبها از آن من است
براى همچنان که منتظرم
و تمام روزها از آن تو
براى همچنان که نمى آیى ...
گلاب به رویت ؛
عشق ، هنوز دارد
مرا بالا مى آورد ..!


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو