بیو دریا

شب
صدف ها
گوشه ی خوابِ دریا...

.....
....فیروزه سمیعی

رفتم انزلی
بوی دریا میآد
مرغان بال و پر می زنند
تالاب خوابیده، نیلوفرها خندانند
دریا
دل نوازِ قصه گو ست
ماهی سفید در تور می اُفتد
تا دنیا را ببیند🍃🍀



...فیروزه سمیعی..

ای کاش به رویای تو بر می گشتم
چون رود ،به دریای تو بر می گشتم

ای کاش که از پنجره ها بی پرده
باران ، به تماشای تو بر می گشتم

سپیده اسدی باتخلص مهربان

دریای قلب عاشق بی تومیشه طوفانی دلم تورومیخوادعشق به مدت طولانی

در جاده ای بی نهایت عشق پیموده ام
در این سفر عاشقانه، تو همراهم باش

دریای عشق را در دلم بی نهایت پیدا کرده ام
تو همان دریایی که قلبم را در آغوش گرفته ای

ساحلی زیبا در دلم پیدا کرده ام
تو همان ساحلی که پیشانی دریا را در...

نباشی روز و شب معنا ندراد
به ساحل می روم دریا ندارد

منم عاشق تر از احساس یک عشق
من آن موجم که ساحل را ندارد

از دست عشق تو ساقیا مستم
بگریزم از غصه ها و بیا پیوستم
در دلم آتشی جان بسوزاند
فراموشی نیست که غم هجران بسوزاند

آخر من هم مرغ شدم، بند پروازم گسست
به دنیایی بی جواب و بی دست و پاست
غصه ها و دردها همراهم هستند
فراموشی نمی آید...

نباشی روز و شب معنا ندارد
به ساحل می روم دریا ندارد

منم عاشق تر از احساس یک عشق
من آن موجم که ساحل را ندارد

قلب عاشق غرق شده تودریای نگاهت هرکجاهستی گلم خداپشت وپناهت

از عشق
به باران گفتم و گفت زمین خیال هایت را بشور
به باد گفتم و گفت اشک هایم را ببر
به آفتاب گفتم و گفت سایه هایم را بسوز
به دریا گفتم و گفت تنهایی هایم را ببر
به کوه گفتم و گفت آرامش هایم را بشکن
به گل...

بگو تا چند دریای دیگر
تلاطمِ درونم
باید طوفانی باشد؟
بگو تا چند موج دیگر
باید اوج بگیرد
سرکوبیِ ساحلِ احساسم؟
بگو تا چند؟
زهرا حکیمی بافقی (کتاب ترنّم احساس)

دریا خواب بود و ساحل
غروب می خواند

روز شد و غروب برد ساحل را


فیروزه سمیعی

احاطه کرده ای مرا
چیست جزیره ، بی دریا !؟

غروب/در خوابِ بستر دریا/لالایی باد

آدمی که غرق شود قطعا می میرد
چه در دریا
چه در رویا...
.

دریا نرفته
ساز چشمانم
به جزر و مد
مشغولند

به حد دریا که عمیق است وخروشان ..

عشقت در من در جریان است ...

تو دریا شو
من قول میدم خودم تو موجت جون بدم

نگاه من /با نگاه تو /گره خورد/دل به دریا زد/ با ماهی سیاه کوچک

در آغوش تنگ تو که باشم
به وسعت یه دریا آرامش دارم

لبت قرمز دلت آبی چه تلفیقی شما داری
غروب گرگ و میشی که به دریا انتها داری

برای داشتنت
دلی را به دریا زدم که از آب میترسید...

خوش به حال من ودریا و غروب و خورشید
و چه بی ذوق جهانی که مرا با تو ندید

آبی که بر آسود زمینش بخورد زود
دریا شود آن رود که پیوسته روان است