متن حجت اله حبیبی

با تو بودن،
آرزوی سپیدار است،
حتّی بَر دار ،
پس دست بردار ،
تا بردارم از تو،
دست...

گاهی ،
شک می کنم ، به خدا
که این منم ،
یا تو ،
که در من فریاد می کند
حجت اله حبیبی

هیچ کس فقیر نمی زاید،
مردن در فقر،
مصیبت است...
حجت اله حبیبی

موهایت را،
بسپار به باد
تا بویش را درخت،
قاب کند در رنگارنگ پاییز
حجت اله حبیبی

دلبر!
بیا
تا
دل بردارم ،
از همه

هرچه به آسمان می نگرم،
جز
چشمان تو،
نوری بر دلم نمی تابد،
حتی در شکست...
حجت اله حبیبی

عشق ،
مزرعه ای است، بی خار
همیشه بهاری ،
پر گل ،
و تو
ماهی در آسمان آن......

من ،
دوست دارم ،
باران را ،
وقتی خیابان ،
به تو ختم می شود ،
در پیچ دستانی که،
تفاهم آن را پیچیده است
حجت اله حبیبی

دنیا ،
بازیچه نیست،
خیال نیست،
اندیشه است، در ذهن دخترکی
که
پر پروانه را
فوت می کند
حجت اله حبیبی

خاطره ها،
می گذرند
و
می گذارند
داغی را بر دل
بعد رفتن

شب ،
به چالش می کشد
تو را ،
که
هستی
یا
نیستی ،
در خیالم
یا در دلم
حجت اله حبیبی

جهان تاریک ،
و
مسیر باریک ،
نه پای رفتن دارم
و نه
نای ماندن ،
می شود
راهنمایم باشی
حجت اله حبیبی

گاهی ،
آهی ،
به آتش می کشد
خاطرات ترک خورده ی ،
درد را
حجت اله حبیبی

تلخ است،
دیدن تو با دیگری
وقتی ،
آرام می پیچی ،
که مرا نبینی
نه
تا تو را نبینم
حجت اله حبیبی

هرکی
به چیزی نیاز دارد
درد ، به درمان
زخم ،به مرهم
ومن به تو
باور نداری،
از شب و اشک
بپرس
حجت اله حبیبی

می خواهم
اما ،
نمی توانم
به تو فکر نکنم
حجت اله حبیبی

کاش
انار بودم
وقت دلتنگی
می ترکیدم
حجت اله حبیبی

زمان ، بخیه می زند
امّا
نه درد ها را
حجت اله حبیبی

نیش تو،
مرا
خواهد کشت
وقتی که،
باز است.
حجت اله حبیبی

چهره ی صبح می شکفد!
دمیکه
عکس خویش را
در برکه آفرینش
به نظاره می نشیند...
حجت اله حبیبی

دنیا مال تو
تو مال من
کی برنده است؟!
حجت اله حبیبی

مسیر ،
اصل زندگیست،
مقصد خیال بافی ...
حجت اله حبیبی

مسیر را بچش
که مقصد رویایی بیش نیست.
حجت اله حبیبی

آن سوِیِ گیسوانِ تو
کنار سرخیِ لبهایت
خدا نشسته
و
لبخند می زند.