شعر

کویر
چکیده قطره باران به شانه های کویر
خزیده گوهر غلطان به خانه های کویر

از انحنای بیابان و تپه و در و دشت
تنیده ریشه به ریشه جوانه های کویر

درخت تاغ صبوری نشسته در سر راه
کشیده بر سر و رویش نشانه های کویر

گرفته شاخ و برش...

پرهیزی ندارم
تا در بساطم غیر تو چیزی ندارم
جز مهر تو ماه دل انگیزی ندارم

تا بامداد لحظه های با تو بودن
جز نغمه ی مرغ شباویزی ندارم

من وامدار سرزمین اشتیاقم
جز شوق تو در سینه واریزی ندارم

از عشق این رنگین کمان بیکرانها
زیباتر از یک صبح...

پائیز ۴
زیباترین رقص درختانی تو پائیز
تصویری از برگ و خیابانی تو پائیز

انگار حرف تازه ای داری برایم!
لبریز عطر خاک و بارانی تو پائیز

رنگ لباست را ببینم! شاد هستی
گویا که می آئی به مهمانی تو پائیز

هوهوی باد و خش خش پای خیالی
رویاترین آهنگ...

بیا تو هم
روزی اگر که حوصله داری بیا تو هم
در سایه سار سرو و چناری بیا تو هم

از کوچه باغ مهر و محبت سحرگهی
در جستجوی سیب و اناری بیا تو هم

از کافه های شهر و محل بی خبر نباش
با ما به پای شام و...

آدم نخواهی شد
مرا از یاد خود بردی و از یادم نخواهی شد
معطل در مسیر داده بر بادم نخواهی شد

به خاطر دارم از خاطر فراموشی تو اما
فراموش از طنین نای فریادم نخواهی شد

برو ای خانه ات آباد و با مردم مدارا کن
اسیرم کردی و دلدار...

زخم بی حساب

دور از تو عمری همدم پیمانه هایم
آتش به جان گوشه میخانه هایم

شمعم که در شب های تار بیقراران
پرتو فشان ساحت پروانه هایم

آن برگ پائیزی که گرم پیج و تابم
آن بوف سرگردان که در ویرانه هایم

درگیر زخم بی حساب نارفیقان
آشفته حال...

که چه؟
دل می بری به غمزه و ناز و ادا که چه ؟
هی می کنی مرا به خودت مبتلا که چه؟

با هر نگاه پنجره خمیازه می کشی
تا جای جای جاده ی بی انتها که چه؟

هی رخنه می کنی به دل و تازه می کنی
زخمی...

ره توشه باور

با دیدنش دلدادگی از سر گرفتم
حال و هوای برگ نیلوفر گرفتم

در بامداد ساقه ترد خیالش
پبچیدم و دور خودم سنگر گرفتم

چون ذره ایکه جان بگیرد با نسیمی
از روی خاک جاده بال و پر گرفتم

مثل چلیپایی که روی طره هایش
امواجی از دریای...

همسایه خوبی

مرا با خود ببر ای بهترین سرمایه خوبی
رفیق مهربان نام آشنا، همپایه خوبی

کنونکه در کلامت رنگ و بوی زندگی داری
بزن چنگی به تار خسته ات در مایه خوبی

تمام لحظه هایم را دمادم غرق شادی کن
بخوان شعر تری با مصرع آرایه خوبی

بیا تا...

در حقیقت نور روز از دیده ی شبگیر توست
وسعت هر کهکشان در نقشه ی تسخیر توست

حرف قلبم را به تو با شعر میگویم ببخش
هر کجا را هم نفهمیدی دگر تقصیر توست

تو خودت هم گر نخواهی نور دنیایم شوی
قسمت است و شاید این هم بخشی از...

تقاص رفتنت را در شبی دلگیر خواهم داد
و گر یک روز باز آیی ! جوابت دیر خواهم داد

اگر آن روز آیی که دگر کورم ،نمیبینم
جواب عشق و مهرت را به ضرب تیر خواهم داد

نترس از من همه اینها فقط لاف است و ترساندن
زبانم را به...

بوسه ات واجب، غمت مکروه، لبخندت مباح

ای گناه من، بگو قدری ثوابم می دهی؟

ارس آرامی

چه بسته لب، پر از نجوا و زمزمه ای
اِی در کنارِ شعرِ من آهنگ بی کلام

ارس آرامی

مرا
به جشن تولد
فرا خوانده بودند
چرا سر از مجلس ختم در آورده ام؟

در  کنارم تا همیشه جایت ای گُل خالی است

جایِ دیگر روزگارِ تو اگر چه عالی است

غُصه دارد هیبتی که تن از آن لرزد، ولی
مثلِ غولِ قصه ها این دیو هم  پوشالی است

تا که بودی زندگی  رنگین کمان  عشق بود
طرح بی جانش کنون مانندِ نقش قالی...

گلرسن بیر گون اما ، یاریوه یاره وروپسان
گدیپسن اویمی ویران الیپ ، منی آواره گویوپسان
منه اوزگه ، اوزگلره یار اولوپسان
منیم عمرومه قاره چکیپ ، اونون گوجاغیندا آغ دون اولوپسان
بی وفا هِش سَن گِجلر سَمایَ باخمیپسان ؟

کاش هرگز در دلم مهرت نبود
کاش هرگز در سرم عشقت نبود
کاش هرگز بی قراری ها نبود
کاش هرگز چشم انتظاری ها نبود
کاش می بودی کنارم ای عزیز
تا که هرگز این کاش گفتن هایم نبود

یک قدم فاصله تا یوسف مصری شدن است
چه کنم من ته این چاه دلم بند نشد

باز باران زد تو چتر خویش را برداشتی
شهر را برهم زدی صد آفرین گل کاشتی
زنده کردی در دل پاییز شهر مرده را
توی آستین ات همیشه چیز بهتر داشتی

مگذار که در حسرت دیدار بمیرم
بگذار تو را تنگ در آغوش بگیرم

دستم شده کوتاه ز دامان بلندت
زیر قدمت می شود آرام بگیرم؟

در دام تو انداخت مرا ناز نگاهت
زیباست که در دام بلای تو اسیرم

گر قسمت من نیک نیفتاد بنامت
تقدیر من این بوده و...

در تابستان گرم پاریس
برج ایفل می درخشد بی نیاز
هر شب ماه به شکوهی بر می خیزد
چون آرزومندی به مرز آسمان می رسد
غروبی دلنشین و جادوئی
همه احساسات را در آرامش می خوانی


غزل قدیمی

گفتند:
« شتاب کن
زندگی یک دم است »
گفتم:
در این هوایِ ترس و گریز،
مکث
مرگِ شعر من است.

با دیدن چشمان تو زیبا شده شعرم
همرنگ غرلنامه ی نیما شده شعرم

با این دل دیوانه ی من باز چه کردی
بی پرده ببین با تو هم آوا شده شعرم

ای مریم تنهایی من بانگ بر آور
فریاد پس از مرگ مسیحا شده شعرم

سوگند به باران تو ای...

پنجره سرد و تار صبح
پنهان شده در فکر تنهایی
برگ های زخمی با باد
روی زمین می خزیدند
غرق در سکوت می نوشیدم
قطره های شیرین ترانه های پاییز را
و در این سکوت، در این بوی خزان
فهمیدم آرامش قلبم را


غزل قدیمی